Review: The Stanley Parable: Ultra Deluxe – Hilarisch kantoor avontuur Pc

Een nieuwe versie of eigenlijk een nieuwe interpretatie van The Stanley Parable komt vandaag uit met het label Ultra Deluxe. Zoals je misschien al weet, vind ik dit de meest komische game die ik ooit heb gespeeld. Ik ben niet de enige die de game leuk vond, want de game kreeg behoorlijk veel lof toen hij uitkwam. Toen ik de kans kreeg om alvast te kijken wat er Ultra Deluxe is aan deze versie, kreeg ik meteen zin om de verteller van de game weer te plagen.

Wanneer je vastzit op kantoor

In eerste instantie lijkt deze Ultra Deluxe versie veel op het origineel. Alles van de originele game zit er weer in, maar dan opgepoetst en naar een nieuwe engine gebracht. Dit is perfect voor nieuwe spelers die nog niet bekend zijn met de gekte in The Stanley Parable. Ik was al gauw op zoek naar nieuwe stukjes game. Ik kan alvast verklappen dat er veel nieuwe dingen te vinden zijn, maar die vind je niet meteen in het begin. De game laat je vooral eerst weer wennen aan het soort game dat het is. In de game staat namelijk de interactie tussen de verteller en de speler centraal.

De verteller vertelt over het personage dat je bestuurt genaamd Stanley. Op een dag ontdekt hij dat iedereen is verdwenen uit het kantoorgebouw waar hij werkt. Daarom gaat hij op onderzoek uit door het kantoorgebouw onder begeleiding van de verteller te verkennen. De vraag is: ga je wel netjes luisteren naar de verteller? Dit leidt uiteindelijk tot het breken van de vierde muur en veel humor afhankelijk van de keuzes die je maakt. Veel van die grappen spelen in op bekende verhaalstructuren en game design. De game is leuker hoe minder je van de inhoud weet. Daarnaast worden grappen er niet beter op als je ze moet uitleggen. Beeld je daarom een hele grappige opmerking in over verhalen in games. Zie je de grap voor je en moet je erom lachen? Mooi, dan snap je de humor van de game.

Het unieke bezemkasteinde

Er is een klein stukje dat ik wel kan delen zonder te veel te verklappen. Bij één van de paden die je kunt bewandelen, kom je langs een bezemkast die je kunt openen. De verteller protesteert en wil graag dat je de bezemkast links laat liggen. Als je dan toch blijft staan, gaat de verteller klagen en komt hij met het commentaar dat gamers tegenwoordig altijd op zoek zijn naar Easter Eggs en geheime eindes. De dialoog is hilarisch en wordt op een droge manier en in een Brits accent gebracht. Als je een volgende keer weer door het verhaal gaat en de bezemkast niet met rust kunt laten dan is de volgende keer de kast dichtgetimmerd. Zoals ik al eerder zei, is het uitleggen van een grap nooit bevorderlijk voor de grap zelf. Dit voorbeeld laat goed zien dat de ervaring het beste is als je ze voor het eerst meemaakt, want grappen en opmerkingen verliezen hun effect als je ze al kent.

De oorspronkelijke game had daarom niet veel meer te bieden als je alles had ontdekt. Tijdens het spelen ga je steeds weer door een nieuw verhaal van Stanley heen. Van begin tot eind kan ieder verhaal ongeveer van vijf tot vijftien minuten duren en er zijn behoorlijk wat keuzes en geheimen te vinden. Als je die allemaal hebt gevonden in de oorspronkelijke game dan krijg je met de Ultra Deluxe editie een paar uur aan nieuwe belevingen erbij. Op deze manier werd er voor mij weer nieuw leven in The Stanley Parable geblazen.

Nieuwe interpretatie

De nieuwe stukken game die zijn toegevoegd zitten op veel verschillende plekken. Sommige bestaande verhaal routes zijn bijvoorbeeld uitgebreid. Hiermee zijn ook veel verwijzingen naar de game-industrie geüpdatet, zodat de game niet gedateerd voelt. De grootste nieuwe toevoegingen vind je pas als je de game vaker hebt opgepakt. De game onthoudt namelijk, net zoals het origineel, de keuzes die je hebt gemaakt en paden die je hebt bewandeld. Daarop verandert de game als je weer gaat spelen. De nieuwe delen voegen een nieuwe dimensie aan de game toe, omdat ze de rest van de game in een ander licht zetten. Hiermee is de speeltijd zeker verdubbelt als je alles wilt vinden. Deze versie van de game is daarmee een echte nieuwe interpretatie van het origineel. De game staat namelijk niet los van het origineel, maar verschilt ook genoeg om gezien te worden als een nieuwe game.

Deze versie heeft daarmee ook wat van de tekortkomingen van het origineel. Als je bijvoorbeeld een andere keuze aan het einde van een verhaal wilt proberen dan moet je de hele route opnieuw bewandelen tot het einde. Gelukkig duurt een individuele route niet lang. De game is ook bewust van het commentaar op het origineel, dus ik kan verklappen dat er niet niets mee is gedaan. Dit bewust zijn van het bestaan van de eerste game is waar veel van de nieuwe inhoud vandaan komt. Hiermee kan het verhaal van Stanley hele nieuwe paden inslaan met nieuwe grappen en leuk gebracht commentaar. Dat is een hele nieuwe invalshoek waardoor het niet aanvoelt als meer van hetzelfde.