Review: Until Dawn: Rush of Blood PlayStation 4

"Frère Jacques, dormez-vous? Sonnez les matines. Ding, dang, dong!" weerklinkt in mijn hoofdtelefoon terwijl ik rondkijk in de beklemmende omgeving. Wanneer mijn blik weer naar links gaat, staan er plots twee creepy griezels voor mijn neus. Een goedkoop schrikeffectje, dat zeker, maar door de verhoogde immersie van de VR-bril kon ik een luide kreet niet onderdrukken. Een horrorervaring wordt er in de virtuele realiteit overduidelijk veel angstaanjagender op...

Op rolletjes

Until Dawn: Rush of Blood is nochtans geen volbloed horrorgame en verpakt al zijn onheilspellende elementen slechts in een doorsnee on-rails shooter. Je wordt als speler vastgegespt in een achtbaankarretje en rolt automatisch door een lugubere kermisattractie, terwijl je onderweg twee wapens mag leegschieten op allerlei moordlustige wezens "“ van killerclowns tot spinnen "“ die je absoluut te grazen willen nemen. Dankzij 'virtual reality' brengt de akelige spelwereld toch een ongemakkelijke spanning teweeg en door enkele keren een jump scare frontaal in je gezicht te gooien, gaat je hartslag serieus de hoogte in. Wanneer je karretje een diepe duik neemt, zorgt dat eveneens voor het juiste onderbuikgevoel.

Until Dawn: Rush of Blood laat zich verrassend accuraat en bij voorkeur besturen met twee Move-controllers. Je handbewegingen worden prima opgepikt door de PlayStation Camera en staat je toe om beide wapens afzonderlijk van elkaar te bewegen en te richten, terwijl je diezelfde wapens met een simpele schudbeweging herlaadt. Je kan ook gewoon de standaard DualShock 4-controller gebruiken, maar dit gaat ten koste van de inleving. Af en toe moet je ook allerlei objecten, zoals bijvoorbeeld de cirkelzagen in het onsmakelijke slachthuislevel, vermijden door met je lichaam te bewegen. Veel meer heeft deze Until Dawn spin-off niet om het lijf: het is oppervlakkig vermaak en het werkt allemaal naar behoren.

Korte speelduur

Voorlopig weet het grootste deel van de PlayStation VR-launchgames op grafisch vlak nog niet helemaal te overtuigen. Dat geldt grotendeels ook voor deze titel. Het beeld is wat korrelig, er zijn heel wat ruwe randjes, personages mogen wat scherper en objecten in de verte missen detail. De mindere grafische kwaliteit wordt echter ruimschoots goedgemaakt door de goed ontworpen levels, het nare sfeertje en de intense ervaring die de game in zijn eerste playthrough levert.

Na pakweg twee uur knallen en huiveren bereik je overigens al het einde van je eerste griezeltocht, maar daar tegenover staat het bescheiden prijskaartje van net geen twintig euro. Until Dawn: Rush of Blood is bovendien ontworpen als een echte high score-game en de toevoeging van online ranglijsten moet je overtuigen om de zeven levels meermaals te spelen, maar voor mij verloor de game op die manier een groot deel van z'n charme. Doordat je weet wat er komt en waar de schrikmomenten zich bevinden, worden je zenuwen niet langer op de proef gesteld en blijft er alleen nog een redelijke basic on-rails shooter over.