De Rondvraag: Pokémon meester zijn van Rosmolenschool

Geplaatst: 11 mei 2018 14:00
Aangepast: 1 september 2019 09:48

Bij het nieuwe Gameliner artikel "De Rondvraag", vragen we al onze redactieleden een stukje te schrijven aangaande een bepaalde vraag of stelling. Voor deze eerste keer ging het om games uitspelen. Wat was de eerste game die wij ooit hebben uitgespeeld, en/of zijn wij het meest trots op dat we ooit hebben uitgespeeld?

Nog een laatste klap en dan heb je gewonnen. Nog maar 2 streepjes health, o nee! Blijf kalm, geen gekke dingen doen nu. Daar komt de vuurbal, spring eroverheen en sla met die zweep... Ja! Na wekenlang ploeteren en opnieuw beginnen was eindelijk het moment daar: Je hebt eindelijk de eindbaas het stof doen bijten. Het is een uniek moment, wanneer je een game uitspeelt. Vooral vroeger...

Peter met Secret of Evermore

Ik moet toch zeker al zo'n 6 jaar lang gamer zijn geweest eer ik echt een game volledig wist uit te spelen zonder daarbij ladingen hulp te krijgen. Als kleuter die zwaar moeilijke Konami games spelen op de MSX leverde weinig (lees:geen) creditrolls op het scherm op. De eerste game die ik uitspeelde weet ik niet precies, al was dit waarschijnlijk Commander Keen op de pc. De eerste game waarbij ik het echt op eigen houtje deed zonder cheats of wat dan ook, was Warioland op de oude grijze Gameboy. Het maakte de ervaring extra waardevol dat ik geheel op eigen houtje dat hele spel had weten door te spelen.

De game die op mij qua uitspelen de grootste impact heeft gemaakt, is mijn eerste RPG die ik eigenhandig wist af te ronden. Dit was Secret of Evermore, een game waarvan ik weinig wist toen ik deze kocht, behalve dat het van Squaresoft was en eruit zag als Secret of Mana. Destijds had ik pas net mijn SNES in huis en Secret of Mana had ik nog niet in de winkels aangetroffen. Eenmaal thuis met Secret of Evermore speelde ik in 1 week de hele game door, waarbij ik helemaal werd meegesleept door het grote epische verhaal en diens characters. De eindstreep ervan halen voelde als een ware verdiende overwinning, plus het knagende gevoel dat er geen Secrets meer over waren in Evermore... Mijn passie voor (J)RPG's was geboren!

Devin met Tony Hawk Underground 2

De eerste game die je uitspeelt zou je normaal wel moeten herinneren, maar
ik heb eerlijk gezegd geen idee of het Grand Theft Auto: San Andreas was of Tony Hawk Underground 2. Ik had beide games vrijwel tegelijk aangeschaft en het was dan ook telkens een moeilijke keuze welke titel ik weer in mijn vrije tijd ging spelen.

Titels die ik in mijn nog jongere jaren speelde zoals Driver en Tomb Raider heb ik nooit uitgespeeld omdat het te moeilijk was of doordat ik simpelweg het doel niet kon begrijpen. Met Tony Hawk en Grand Theft Auto: San Andreas kwam hier een eind aan en speelde ik ook echt een storyline uit. In Tony Hawk was het unlocken van al de characters een genot en trouwens ook een leuke strijd met vrienden, want het hebben van bepaalde karakters was best wel een ding. GTA San Andreas was daarentegen veel meer freeroaming dan Tony Hawk en je stapte daardoor sneller af van het verhaal. Ik vermoed daarom dat ik Tony Hawk eerder heb uitgespeeld dan GTA San Andreas. Naast a lot of fun, leverden beide games mij ook nog eens een groot scala aan muziekkennis op, maar goed dat is een onderwerp voor een andere rondvraag!

Kees met Dink Smallwood

Het was eind jaren negentig dat ik Dink Smallwood uitspeelde. Dit was mijn eerste RPG, alhoewel het eigenlijk meer een adventure is in de geest van Zelda. De game maakte diepe indruk op mij door zijn fraaie fantasywereld waarin je als boerenzoon Dink een episch avontuur beleefde. De game was destijds behoorlijk pittig en bevatte bizarre vijanden. Wat te denken van reuzenpissebedden, een sekte van kleine meisjes die in draken veranderen, en iets wat het beste valt te omschrijven als een snel bewegend plakje ham. Dink Smallwood staat ook bekend om zijn absurde en vaak donkere humor, wat ik pas later echt begreep. Zo kom je op een eiland vol grote pratende eenden en maakt Dink soms in gesprekken ongepaste opmerkingen.

Tegen het einde als je richting The Darklands gaat wordt de game extreem pittig, met vele krachtige vijanden tegelijk om het scherm. Het gaf dan ook een hoop voldoening toen de laatste eindbaas, die het uiterlijk heeft van één van ontwikkelaars, werd verslagen. Dink Smallwood is een game die ik nooit zal vergeten. Het wist een groep schare fans achter zich te krijgen, die met mods (D-mods) de game een lang leven wist te geven. Zelfs vandaag de dag verschijnen er nog nieuwe mods, wat voor een game uit 1998 zeer indrukwekkend is. De makers achter Dink Smallwood hebben de game uitgebracht als gratis download. Iedereen die van adventures en RPG's houdt zou hem absoluut eens moeten checken.

Rebecca met Zelda the Ocarina of Time

Ik was al vrij jong in het bezit van een Game Boy en een Nintendo 64. Op beide systemen heb ik zoveel games gespeeld dat ik niet meer weet wat de eerste was die ik uitspeelde. Wel weet ik nog de eerste game waar ik ontiegelijk trots op was om hem uit te spelen en dat is The Legend of Zelda: Ocarina of Time. Ik kreeg de game toen ik een jaar of zes was en gezien ik geen woord Engels sprak snapte ik de ballen van de hele game. Wel werd ik direct verliefd op de gamewereld, de personages en alles eromheen. The Legend of Zelda is dan ook tot op deze dag nog altijd mijn lievelingsfranchise.

Omdat ik er dus helemaal niks van begreep zat ik constant vast. Jong dat ik was, maakte dat me niks uit. Ik begon gewoon opnieuw en met de jaren die volgden kwam ik steeds een stukje verder. Met allerlei games die tussendoor kwamen en mijn aandacht vroegen, vergat ik de game uiteindelijk een beetje. Toen ik een jaar of 16 was besloot ik de game nog eens op te pakken en wonder boven wonder speelde ik hem zowat in één ruk uit. Trots dat ik was! Ik had een half feestje op mijn kamer, met feesthoedjes natuurlijk included. Ik heb ontzettend veel games gespeeld en uitgespeeld, maar nergens was mijn euforie zo groot als toen ik na tien jaar eindelijk een van mijn lievelingsgames uitspeelde.

Timo met Super Mario World

Mijn eerste game die ik had uitgespeeld, maar dan ook écht uit had gespeeld was, hoe onorigineel ook, Super Mario World op de SNES. De game had alles in zich en nog meer. Het simpelweg van A naar B lopen per level om uiteindelijk bij die witte streep te komen was relatief eenvoudig. Waar het om ging was alle uitgangen te vinden zodat je bij de Starworld uitkwam. Het was ook een game die mijn vocabulair deed verrijken met menig scheldwoord en gevloek. En tot de dag van vandaag is mijn vocabulair rijkelijk gevuld kan ik je vertellen.

Wat ik met name zo briljant vond, is het feit dat je het getal 96 op je savegame moest hebben. Dit slaat op het aantal uitgangen dat je kunt vinden in de game om het volledig uit te spelen. Veel zoekwerk in ieder hoekje, (sleutel)gaatje, pijp en deur later zorgde er wel voor dat ik de befaamde 96 zag op mijn savegame. Hoe simpel ook van opzet, zo pittig de game destijds was. Nu ga ik mooi in de herkansing want met de SNES Mini kan ik weer van vooraf aan beginnen.

Rudy met Pokémon Red

Terug in 1996, de tijd waarin dikke beeldbuizen, de Nintendo en schreeuwerige kleding de boventoon voerden, zat ik urenlang te gamen. Tussen het kijken van tekenfilms door speelde ik menigmaal Teenage Mutant Ninja Turtles IV: Turtles in Time, A Link to the Past en Super Mario World uit. Dat zijn eigenlijk de eerste games die ik ooit heb uitgespeeld, maar dat was echter niet de game waar ik in die tijd het meest trots op was. Nee, er waren slechts twee games die het schoolplein domineerden. Ik heb het natuurlijk over Pokémon Red en Pokémon Blue.

Mijn oude Brick Boy kreeg het zwaar te verduren. Batterijen werden leeg gezogen alsof het danoontjes knijpfruit waren en menig oplossing werd bedacht om de screenglare tegen te gaan. Het was een race tegen de klok, want iedereen wilde de eerste zijn met het officiële certificaat dat uit de Game Boy Printer kwam rollen. Ik ging met Pokémon Red aan de slag en mijn beste vriendje met Pokémon Blue. Dit resulteerde in een bromance die vandaag de dag nog altijd als een huis staat. Precies, gamen zorgt voor ongekend sterke banden. Of ik ze alle 150 heb gevangen? Ja natuurlijk, ik ben een echte Pokémon Meester. Sterker nog, ik ben de Pokémon Meester van 1996's Rosmolenschool!

Philip met Final Fantasy VI

Ik begon mijn gaming hobby op de Commodore 64 en de NES. In de loop der jaren heb ik aardig wat games gespeeld, maar ik weet niet meer welke game ik het eerst heb uitgespeeld. Het uitspelen van Final Fantasy 6 en het einde van de game zijn mij het meest bij gebleven. Ik speelde deze game op de SNES en heb hem verschillende keren uitgespeeld. Na het verslaan van de maniakale Kefka begint het einde, maar wordt het beeld na ongeveer negen minuten opeens zwart en doet denken aan een fade-out. Normaliter ga je na het einde terug naar het beginscherm, maar hier bleef het scherm zwart en was resetten de enige optie.

Nu bleek het geval dat de ontwikkelaars het vreemde idee hadden om de resterende 21 minuten van het einde op zestig Hertz (NTSC) te draaien in plaats van de vijftig Hertz (PAL) waardoor het onmogelijk was om het gehele einde op de Europese SNES te zien. Ik heb toen op aanraden van een vriend, met veel meer verstand heeft van computers dan ik, een Amerikaanse SNES gekocht. Dus ongeveer vier jaar nadat ik de game oorspronkelijk had aangeschaft, kon ik de 21 minuten, die ik nog nooit had gezien, voor het eerst ervaren. Eindelijk kon ik de afsluiting van het epische avontuur zien met verwijzingen naar de overkomen problemen van de veertien personages gedurende hun avontuur.

Ondanks en misschien mede dankzij deze problemen is Final Fantasy 6 voor mij één van de beste RPG's van Square Soft (Enix). Helaas is voor deze Final Fantasy game geen remake gepland (kom op, Final Fantasy 7), maar gelukkig zijn er genoeg mogelijkheden om de game nogmaals te spelen op de Virtual Console, SNES-mini of je mobiele telefoon.

Vandaag de dag is nog vaak het einde van een game bereiken de kroon op je werk of het einde behalen van een schitterend avontuur. Ook zijn er tegenwoordig veel spellen die geen echt eind hebben, iets waar veel gamers over verdeeld zijn. Wat was jouw eerste game waarvan je het einde wist te behalen, en welke uitspeelsessie denk je nog wekelijks aan? Laat het ons weten!

Lees meer