Drie van die: Dingen die ik dacht tijdens mijn Dragon Quest Builders 2-sessies

Oké, voordat ik je meeneem in mijn gedachten over Dragon Quest Builders 2, moet ik je iets bekennen. Waarschijnlijk kun je me hierna nooit meer aankijken en wil je niets meer met mij te maken hebben. Maar ik moet eerlijk tegen je zijn. Goed, daar gaan we dan... Dit was mijn eerste Dragon Quest-game ooit. Of nou ja, de eerste game die verbonden is aan het Dragon Quest-universum. Nee, ik heb ook de voorganger van deze game niet gespeeld, maar uiteraard heb ik hier wel veel over gelezen en veel van gezien. En als ik het web mag geloven, dan zijn de Dragon Quest Builders-games wel een bijzondere toevoeging aan deze reeks. Daar ben ik zelf inmiddels ook al wel achter. Zoals Philip al mooi verwoorde in zijn review over deze game: de game combineert het verzamelen en bouwen aspect uit de Minecraft-reeks met een verhaal, terwijl het gemarineerd is met een JRPG-sausje. Om je vingers bij af te likken. Ja, dan heb je me. Ik ben fan van games met een blokkerige-stijl. Het is gewoon weer wat anders. Combineer je dit met een leuk verhaal, dan heb je mijn interesse. Tijdens het spelen van Dragon Quest Builders 2 zijn er ontzettend veel gedachten door mijn hoofd heen geschoten. Hiervan deel ik er graag drie met jou.

Zou ik ooit alleen zijn?

Ja, dit dacht ik wel vaak. En het antwoord op deze vraag is kort en bondig: nee. In Dragon Quest Builders 2 ben je nooit en te nimmer alleen. Waar ik ging, stond mijn NPC-kameraad Malroth altijd naast me. Hij ging nog net niet met me mee onder de douche. Fijn, zo'n krachtpatser naast me. Dan sta ik er tenminste niet alleen voor. Monsters in elkaar beuken doet hij maar al te graag en dat komt goed van pas, geloof me. Wanneer ik het dorp, de stad, of de boerderij bezocht die ik hielp, gunde Malroth me wel wat alleen tijd. Fijn, maar dan was ik nog steeds niet alleen. Er waren altijd bewoners om mij heen waarmee ik kon kletsen, of die iets van me nodig hadden, om de woonomstandigheden te verbeteren. Ja, ook de bewoners hadden vernomen dat ik het neefje ben van Bob de Bouwer en wisten dat ik veel kon fiksen. Een nieuwe keuken, badkamer of slaapplek. De verzoeken vlogen mij om de oren. En door al die kleine opdrachtjes van de bewoners had ik wel eens het gevoel dat ik Animal Crossing aan het spelen was, met een vleugje Sims. Wanneer ik een simpele opdracht voltooide van een bewoner, vierde iedereen feest. Alsof ik de Eiffeltoren in mijn eentje had gebouwd. Op zo'n moment komt iedereen samen en volgt er een staande ovatie. De vreugde is intens en de hartjes vliegen je als speler om de oren. Dit klinkt misschien stom, maar telkens weer kreeg ik er een warm gevoel van. Het motiveerde mij om nog meer werk te verzetten voor mijn dankbare vrienden. Misschien moeten we dit ook in het echt met elkaar afspreken?

Yes, ik krijg duidelijk hulp

Naast dat onze vriendelijke Malroth altijd meehielp met het in elkaar slaan van monsters en het verzamelen van materialen, kreeg ik nog meer hulp. Niet van een NPC, maar gewoon van de game zelf. Echt super fijn. Het is tegenwoordig wel wat controversieel, een game die je hulp biedt. Maar ik kan dat echt waarderen, want ik hecht veel waarde aan progressie in een game. Als ik te lang blijf hangen op een plek, dan haak ik vrij snel af. Dat is ook de reden waarom ik Zelda: Breath of The Wild, een game die ik al één jaar in mijn collectie heb, nog steeds niet heb uitgespeeld. In Dragon Quest Builders 2 werd mij vaak verteld waar ik precies moest zoeken of zijn. Er verscheen dan een marker op de mini-map, of er werd enigszins richting gegeven door de desbetreffende NPC waar ik iets voor moest doen. Uiteindelijk scheelde me dit vaak zeeën van tijd. Wel zo fijn als je een druk bestaan hebt. En wel terecht dat er hulp aanwezig is, want de game is zo ontiegelijk groot mensen. Voor een ieder die nu met gefronste wenkbrauwen leest: wees niet bang, niet alles wordt voorgekauwd. Maar je weet vrijwel altijd waar je moet zijn, wat je moet bouwen en wat er van je wordt verwacht. Dit is een dikke plus als je het aan mij vraagt.

Help, deze game is zo uitgebreid

Iedere keer wanneer ik mijn Nintendo Switch opstart en mijn NPC-vrienden in de game weer bezoek, raast de tijd door als een malle. Wanneer ik de game afsluit, ben ik zomaar een paar uur verder. En dat komt, omdat er gewoon zoveel te doen is in deze game. Het is zo makkelijk om alleen al met het bouwen twintig uur kwijt te zijn. De duizenden spullen die ik nodig had voor het bouwen, kwamen niet uit de lucht vallen. Ik moest op pad, de gigantische wijde wereld in. Bomen omver hakken en rotsen kapot slaan. Of een hele berg vernietigen op het eiland, het kan tenslotte allemaal. Ook de vele monsters die ik tegenkwam, lieten soms handige materialen vallen, nadat we een partijtje hadden geknokt. En soms kon ik daardoor net dat ene item maken op mijn werktafeltje. Aan maakbare-spullen schort het trouwens ook niet in Dragon Quest Builders 2, want daar zijn er ontelbare van aanwezig. Alleen in dit specifieke opzicht is er al genoeg te ontdekken. Oh, en terugkomend op die monsters. Als ik ze niet opzocht, dan kwamen ze wel even op de koffie, in de vorm van een invasie. Gelukkig ben ik de legendarische bouwer, dus het bewapenen van mijn vrienden was nooit een probleem. Als we de grote wereld vol met materialen, spullen en monsters bij elkaar optellen, dan vergeten we nog één ding: een verhaallijn die alles met elkaar verbind. De story-modus van deze game speelt zich niet af op één eiland, nee vier! De game is echt net uit in Nederland, dus ik ben nog lang niet bij het einde. Sommigen reviewers op het web noemen de story-modus van de game 'langdradig'. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik dit nog niet zo heb ervaren, maar dit komt misschien, omdat ik de eerste game niet heb gespeeld. Ik heb echt nog heel veel te doen, dus als je het niet erg vindt, ga ik er een einde aan breien. De eilanden ontdekken helaas niet zichzelf en volgens mij staan er weer wat monsters voor de poort.

Het gebruikte beeldmateriaal in dit artikel is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Nintendo Switch