Drie van die: Redenen waarom The Legend of Zelda Link’s Awakening beter is dan Breath of the Wild
Ik ben geen gigantisch fan van The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Bam! I said it. De game die afstapte van het standaard Zelda-concept is goed, maar zo intens goed is de game nou ook weer niet. Nee, geef mij maar gewoon een klassieke Zelda die het concept tot op het bot uitmelkt. Vind zwaard, vind schild, vind boog, versla baas, zoek hartje, speel game uit. Simpel, effectief en uiterst vermakelijk. Daarom ben ik ook zo enthousiast dat The Legend of Zelda: Link’s Awakening naar de Nintendo Switch komt. Deze game gaat veeeeeeeel beter worden dan Breath of the Wild en dit is waarom.
Behapbaar
Mijn grootste heikelpunt van Breath of the Wild is dat die game zo ontiegelijk groot is. Waarom is die game in hemelsnaam zo gigantisch?! Het is wel tof, vooral met al die verschillende omgevingen, maar er is zoveel te ontdekken, dat ik het eigenlijk al snel beu ben. Geef mij gewoon een overzichtelijke kaart die na een paar uur spelen op mijn duimpje ken. Daar is de winkel, daar is iets waar ik nog niet bij kan en daar moet ik de eindbaas de nek omdraaien. Simpel en rechtdoorzee. Dit maakt de game behapbaar en zorgt ervoor dat je een game zoals Link’s Awakening makkelijk een aantal dagen opzij kunt leggen. Dit in tegenstelling tot Breath of the Wild. Deze probeerde ik pas geleden weer een slinger te geven, maar daar was geen beginnen aan.
Een duidelijke richting
Weet je wat zo lekker is aan een klassieke Legend of Zelda-game? Je hebt je einddoel altijd in het vizier. Nu heb je dat ook in Breath of the Wild, maar hoe the flying f*ck kom ik daar? Verzamel ik eerst alle Korok Seeds, ga ik alle Shrines af, maak ik alle “tempels” veilig of vlieg ik gewoon direct Calamity Ganon aan. Aaah, keuze stress! Nondeju, geef mij gewoon een zwaard en schild en laat me wat kerkers aflopen!
Weird AF
The Legend of Zelda is een langlopende franchise. De games zijn goed, maar lang niet alle games zijn even denderend. Een van de problemen waar een franchise zoals TLOZ mee te kampen heeft, is de dunne lijn tussen innovatie en herhaling. Hoe sleutel je aan een franchise die bekend staat om een aantal facetten zonder in herhaling te vallen? The Legend of Zelda 2 en The Wind Waker gooiden het roer compleet om en dat werd niet gewaardeerd door de fans. De truc is om het subtiel te houden, iets wat Link’s Awakening uitstekend deed. De game bleef trouw aan het uitstekende A Link to the Past, maar sprinkelde daar wel een dosis WTF overheen. Chainchomps, Yoshi en vele andere cameo’s in een Zelda-game? Weird but I like it. Daarbij is het ook nog eens tof dat we andere omgeving dan Hyrule verkennen. Jup, Koholint Island, here I come!
Over auteur Rudy Wijnberg
Als het gaat om passief sporten is Rudy een kei gezien hij regelmatig menig vechtersbaas tegen de vloer nokt en tanden laat rapen. Toch is hij niet vies van andere genres. Onder het motto “je moet toch alles in je leven geprobeerd hebben” experimenteert onze Amsterdammer zo nu en dan eens wat. Niet altijd even succesvol, geduld is namelijk niet echt zijn sterkste punt, net als een gracieuze winnaar zijn gedurende menig fighter…
Laatste reacties