Terugblik: Kees met Middle-earth: Shadow of War

Wat vliegt de tijd toch. Zo schrijf je nog een vooruitblik van 2017, en zo is het alweer tijd voor de terugblik van afgelopen jaar. Het was een prima game-jaar, niet heel spectaculair maar ook zeker niet slecht. Naast een hoop nieuwe games heb ik ook wat titels van voorgaande jaren kunnen spelen. In ieder geval is het nu een mooi moment om een aantal van mijn persoonlijke favorieten van 2017 door te nemen.

Beste game van het jaar

Drie jaar geleden was Middle-earth: Shadow of Mordor mijn game van het jaar en nu is daar eindelijk zijn opvolger, Midde-earth: Shadow of War. De ster is opnieuw het Nemesis-systeem, dat Shadow of War interessant blijft houden. De ontmoetingen met de orcs zijn uniek en zorgen regelmatig voor een lach op je gezicht. Verder zitten er veel meer Middle-earth elementen in de game wat voor een feest van herkenning zorgt. De grootste vernieuwing zijn de forten, die de game een stuk epischer maken. Het ziet er heel spectaculair uit om met een eigen leger een fort van een Overlord aan te vallen en na een bruut gevecht over te nemen. Al met al is Middle-earth: Shadow of War het vervolg waar ik op zat te wachten en de game heeft me dan ook niet teleurgesteld.

Meest gespeeld: Gwent - The Witcher Card Game

Een van de leukste zij-activiteiten in The Witcher 3: Wild Hunt, is het spelen van Gwent. Dit jaar kwam de free-to-play Gwent: The Witcher Card Game uit en deze is nog meer verslavend dan de originele versie. Eindelijk is het mogelijk om het op te nemen tegen andere spelers, wat het ook een stuk uitdagender maakt. Ik heb behoorlijk wat potjes Gwent gespeeld en iedere match is weer anders, waardoor het niet snel verveeld. De laatste tijd heb ik de game amper opgestart, maar daar gaat in 2018 ongetwijfeld verandering in komen. Dan verschijnt namelijk de singleplayer campagne. Ik ben reuze benieuwd wat deze gaat brengen.

Meeste vrijheid

Ik ben al jaren fan van de Sniper Elite-serie, die met elk deel een stukje beter wordt. Dit vierde deel speelt zich af in Italië en de show wordt gestolen door de grote en open levels. Meer dan ooit tevoren heb je in Sniper Elite de keuze hoe je de doelstellingen voltooid. De vrijheid doet een beetje denken aan Hitman, waar je ook kunt doen en laten wat je wil. Het voelt heerlijk om door een dorpje te sluipen, hier en daar een Duitse of Italiaanse soldaat om te leggen, en uiteindelijk vanuit een kerktoren een officier neer te schieten met je sluipschuttersgeweer. In het volgende deel zie ik graag nog iets meer stealth, misschien zelfs de mogelijkheid om een Duits uniform aan te trekken, maar ondanks dat is dit voor mij de game met de meeste vrijheid van 2017.

Leukste game van het jaar

Travellers Tales blijft mij verbazen met de LEGO-games. Al jaren haalt de ontwikkelaar hetzelfde trucje uit, maar toch blijven de games mijn interesse houden. Dit jaar ging ik aan de slag met LEGO City Undercover, die nog leuker bleek te zijn dan ik in eerste instantie had verwacht. Deze kruising tussen LEGO en GTA speelt heerlijk weg en barst van de humor. Het verhaal zelf stelt niet veel voor, maar de game speelt wel lekker weg. Het leukste blijft echter de stad verkennen en hier noppen en collectibles verzamelen.

Verrassing van het jaar

Het is lang geleden dat ik een racegame heb gespeeld, maar dit jaar is het er met Gran Turismo Sport dan toch echt van gekomen. Het was even wennen, aangezien Gran Turismo 4 het laatste deel is dat ik heb gespeeld. Na wat uren in de rijlessen te hebben gestoken, ging het me steeds beter af en racete ik als een echte Max Verstappen over de tracks. Gran Turismo Sport is een heerlijke racegame die ik de komende maanden nog veel ga spelen. Daarnaast zorgt deze voor wat afwisseling tussen de vele actiegames, die ik normaal gesproken speel.