Review: LIMBO PlayStation 3

Angst en het onbekende. Twee elementen die al sinds mensenheugenis gegarandeerd zorgen voor de schrik van je leven. Dat angst ook mooi kan zijn, blijkt wel in deze game. Welkom in de wereld van LIMBO.

Op verkenning

Zoals je in de inleiding al kunt lezen, is angst een centraal onderwerp in LIMBO. Vanaf het moment dat je je eerste stappen in het zwart-witte bos zet, voel je dat er iets niet pluis is. Je zusje is weg en je hebt geen flauw idee waar je je bevindt. Tijd om dat eens uit te gaan zoeken dus.

Van een warm welkom is helaas geen sprake, aangezien de game je vanaf het eerste level verwend met gigantische spinnen en slim geplaatste boobytraps. Je gaat dood in LIMBO, heel vaak zelfs, maar dat mag de pret niet bederven. Nietsvermoedend loop je in een berenklauw, KLATS! Het arme jongetje wordt letterlijk uit elkaar gereten en je mag weer opnieuw beginnen. Gelukkig word je als speler niet al te zwaar aangepakt, aangezien de game je weer op dezelfde plek als voorheen terugzet. Na vele malen opgegeten, opengereten en verpulverd te zijn zie je ineens w'l de oplossing van die ene lastige puzzel, en man, wat krijg je daar een fijn gevoel van. Het is dan ook aan te raden om geen walkthroughs te gebruiken, aangezien je zo een deel van de ervaring mist.

We want more! We want more!

De wereld van LIMBO is er eentje waarin je jezelf graag wilt verliezen. Het gebrek aan kleur zorgt voor een erg mooie omgeving, die nog eens extra versterkt wordt door de muziek. Nou ja, eigenlijk het gebrek hieraan, want muziek is een schaarste in LIMBO. Wel zijn er continu geluiden te horen, zoals bijvoorbeeld het gekras van een kraai of de wind die onheilspellend door de bomen blaast. Door deze elementen minimalistisch te houden wordt de wereld mysterieus en vraagt deze om verkenning. Die verkenning zal helaas van korte duur zijn, aangezien LIMBO maar zo´n drie tot vier uur duurt, wat ontzettend jammer is. De game is leuk genoeg om nog wel een uurtje of tien langer te duren. Het spel is zo kort, omdat er geen elementen herhaald worden. Wat je in veel games ziet, is dat je een soort puzzel hebt die een paar keer terugkomt, wellicht met een kleine variatie. Bij LIMBO gebeurt dit niet, waardoor iedere puzzel als nieuw aanvoelt. Doordat je zoveel verschillende dingen doet, voelt deze game ook helemaal niet kort aan. Je maakt in die vier uur net zoveel mee als je normaal in een twaalf uur durend spel meemaakt.