Review: Atomicrops - Stardew Valley on steroids Pc

Atomicrops wekte meteen mijn interesse, toen ik de game toegeschoven kreeg voor een First Impression-video. De 2D top-down art-stijl doet denken aan een heleboel oude games uit het 16-bit tijdperk. Neem als voorbeeld Total Carnage en ga op zoek naar de visuele verschillen. Dit soort games bevatten meedogenloze vijandige golven, maar bieden spelers ook karaktervoordelen om overeind te blijven staan. Het lijkt alsof Atomicrops inspiratie heeft opgedaan uit dit soort games van vroeger. Zeker als je kijkt hoe de ontwikkelaars de vuurgevechten en visuele presentatie hebben aangepakt. Maar Atomicrops onderscheidt zich op het gebied van diepgang. Iets waar je als speler in een vroeger stadium van de game al mee te maken krijgt.

Oog(s)t schattig, maar schijn bedriegt

Aan de oppervlakte is Atomicrops een top-down shooter waar je je gewassen moet beschermen tegen vijanden die in waves jouw boerderij bestormen. In mijn First impression-video vergeleek ik de game al met de populaire rpg Stardew Valley. Elke dag ga je op reis naar de boerderij in een poging om de best mogelijke gewassen te produceren. Aan het begin van de dag begint er een klokje te tikken, waarbij de seconden worden afgeteld tot het donker wordt. Geloof me, in het donker gebeurt het. En nee, ik heb niet over je slaapkamerpraktijken. We hebben het nog steeds over Atomicrops. Dan verschijnen de aanvalskonijnen met kanonnen, mollen die vuur schieten en zwermen vliegen die al het harde werk dat je hebt verzet pogen te vernietigen. Wanneer de zon weer op komt, verdwijnen alle vijanden weer en keert de rust weer naar de boerderij. Je hebt dan nog even de tijd om je gewassen te oogsten, zodat ze meetellen voor de dagtelling. Na iedere werkdag keer je terug naar het dorp waar je geleverde gewassen worden omgeruild voor cashewnoten. Nee, die eet je niet op. Daar betaal je dus mee. De game oogt in eerste instantie schattig, maar na een kwartier kom je erachter dat de gameplay dat niet is. Gamers met gevoel voor competitie zullen al snel geteisterd worden door een gevoel van frustratie.

In het dorp heb je de mogelijkheid om tools aan te schaffen die het landleven een stuk dragelijker maken. Zo heb je de mogelijkheid om wapens aan te schaffen, maar kun je de zuurverdiende noten ook besteden aan zaden waarmee je nieuwe gewassen kunt planten. Het algemene doel is om een stuk land aan te leggen dat je kunt laten groeien en bemesten. De megagrote maiskolven, aardappelen of erwten dien je vervolgens naar de burgemeester te brengen in ruil voor nieuw gereedschap of extraatjes. Hoe beter je oogst, hoe meer cashewnoten en items je aan het einde van een seizoen krijgt. Wanneer je buiten de de boerderij treedt, ontdek je ook nieuwe voordelen, zaden en vaardigheden. Naarmate vijanden meedogenlozer en complexer worden, wordt de gameplay dat ook. Deze diepte blijft zich uitbreiden naast je groeiende vaardigheden.

Overleven en overleven

Tijdens de vroege stadia van Atomicrops is het vrij eenvoudig om verstrikt te raken zonder echte vooruitgang te boeken als je je land probeert te verdedigen. Je probeert om elke dag te overleven, zodat je niet echt de moeite neemt om de open gebieden van de kaart te verkennen. Hierdoor ontdek je geen nieuwe zaden, met als direct gevolg dat je geen nieuwe gewassen kunt planten en dit resulteert in stagnering van je progressie. Er op uittrekken en niet bang zijn om je gewassen alleen te laten, levert je in feite het meest op. Belangrijk is wel dat je voor jezelf goed inplant wanneer je de gewassen plant en oogst, en wanneer je de wijde velden gaat verkennen. Aan de linker- en rechterkant van de boerderij is immers genoeg te vinden. Vanaf het moment dat je de game opstart, wordt hij niet meer makkelijker. En het startniveau is al redelijk moeilijk en chaotisch. Naarmate de dagen vorderen komen daar alleen maar schepjes bovenop en verschijnen er nieuwe, moeilijkere vijanden. Zelfs bazen doen op een geven moment hun intrede.

Over het algemeen is het essentieel voor de progressie van de game om naar de linker- en rechterkant van de map te bewegen. Zaden, rozen en zelfs hartbieten - lees: levens– liggen voor het oprapen of zitten verstopt in kistjes. Je voelt het vast al aankomen; die kisten liggen vaak middenin kampen die worden bewaakt door groepen vijanden. Niet geschoten is altijd mis, toch? Verrassend genoeg zit er in Atomicrops zelfs een relatiesysteem verwerkt, waardoor het je toch weer even doet denken aan Stardew Valley. De rozen die je verdient, kun je doneren bij NPC’s in het dorp. Zij belonen jou vervolgens dan met bonussen op zowel defensieve als aanvallende vaardigheden. Naarmate de niveaus moeilijker worden, nemen ook de kosten van rozen die worden betaald om de bonussen te bekostigen toe. Zo kost een hartbiet al snel twee of drie rozen. Naarmate het seizoen vordert, worden ook de hartbieten prijziger. Het ding is: wanneer al je hartbeats verloren zijn gegaan, moet je helemaal opnieuw beginnen. De game is daarin gewoon keihard.

Atomicrops blijft verrassen

Het eerste speelbare personage in Atomicrops is Lavender. Zij is een defensief personage dat meteen hulp krijgt van twee bijen. De bijen laten de gewassen tot wel twintig procent sneller groeien. Daarmee ligt de kracht van dit personage ook vooral op het laten groeien van gewassen. Lavender is standaard uitgerust met de “Pea shooter”. Een relatief zwak wapen, maar goed genoeg om de gewassen veilig te beschermen tegen de monsters in een vroeg stadium. Na verloop van tijd is een upgrade wel noodzakelijk om de omstandigheden speelbaar te houden. Nieuwe wapens zijn in het dorp verkrijgbaar vanaf 35 cashewnoten. Er is ook de mogelijkheid om een bestaand wapen te upgraden.

Eén van de dingen die mij opviel tijdens mijn Atomicrops speelsessies, is dat geen dag hetzelfde is. Iedere virtuele dag kijk je met een nieuwe set ogen naar de game. Je schaaft je doelstellingen bij en gaat automatisch efficiënter te werk met de tijd die je hebt. Naarmate de game vordert neemt het belang om vijandelijke camps te bestormen toe en daar moet je dan aan geloven. De game blijft je hiervoor wel belonen en zelfs verrassen. Hoe meer ik er op uit trok, des te meer nieuwe vijanden, items en upgrades er op mijn pad terechtkwamen.