Review: Baldur's Gate 3 - Beter kan het niet Pc

Ik ben een RPG-liefhebber en sinds een aantal maanden ben ik ook fan van Critical Role. Hier spelen een aantal bekende stemacteuren Dungeons & Dragons waarbij ze een compleet nieuwe en diepgaande fantasiewereld hebben verzonnen. Je zou dus denken dat Baldur’s Gate 3 perfect in mijn straatje past. Ik was nog een beetje huiverig om deze game te halen, maar dat verdween toen het internet ontplofte. "Baldur’s Gate 3 is de beste RPG sinds jaren en toont dat zelfs in 2023 er nog studio’s zijn die weten wat de gamers willen". Of wat dacht je van: "Baldur's Gate 3 is te vergelijken met de gouden jaren van BioWare". Als je dat hoort dan wil je toch in Baldur’s Gate 3 duiken en ondervinden of dit ook klopt? Ik in ieder geval wel en ik kan je verzekeren dat het inderdaad een fantastische game is, die het verdient om Game of the Year van 2023 te worden.

Wie word je in Baldur's Gate 3?

Vol verwachting startte ik dan ook Baldur’s Gate 3 op en ik kon direct genieten van een grimmige cutscene. Het is overduidelijk dat je in een soort cocon vastzit en je mag gaan aanschouwen hoe een Mind Flayer een rups op het gezicht van een medegevangene plaatst. Deze rups kruipt direct naar het oog toe om vervolgens langs het oog te glippen om lekker in het brein te gaan chillen. Nee, he? Was direct mijn gedachte, maar er is geen ontkomen aan. Ook mijn personage mocht direct genieten van een slijmerige rups. Gelukkig, wordt het schip van de Mind Flayer aangevallen en geeft dat je de gelegenheid om uit je cocon te ontsnappen, waardoor je vervolgens een manier moet vinden om het schip te verlaten. Welkom in Baldur’s Gate 3. Je hebt geen idee wat er aan de hand is, je zit met een rups in je brein en je moet ontsnappen.

Het is op dat moment dat je in de character creation wordt gegooid, want wie ben je in godsnaam? Nou, dat is nog niet zo’n eenvoudige vraag om te beantwoorden. Baldur’s Gate 3 kent elf races die vervolgens ook nog onderverdeeld zijn in subraces. Daarna moet je ook nog eens kiezen uit twaalf classes. Het is dat ik al een week bezig was met het uitvogelen van mijn personage, want anders was ik ruim een uur bezig geweest. Al deze opties zijn er namelijk niet om je een plezier te doen, ze hebben ook echt invloed op de gameplay. Als je bekend bent met Dungeons & Dragons dan weet je hier alles van. Het is een genot om alles in deze character creation aan te klikken en te lezen. Je hebt namelijk veel vrijheid en er zijn genoeg keuzes. Ondanks al die vrijheid koos ik voor de bekende formule. Het maakt niet uit wat voor RPG ik speel, ik ben standaard een elven boogschutter in mijn eerste playthrough. Voor Baldur’s Gate 3 betekende dit dat ik een Elf ben met de subrace Wood Elf, die als Ranger vooral goed is in boogschieten en een dierlijke compagnon kan oproepen. Op een gegeven moment kreeg ik ook de vaardigheid om met dieren te praten. Door mijn Outlander-achtergrond heeft mijn elf extra punten in de Survival en Athletics skills. Vervolgens moest ik ook nog kiezen waar ik vooral ronddoolde en op welke vijanden ik heb gejaagd. Dit heeft allemaal invloed op de bonussen die je krijgt voor de abilities: Strenght, Dexterity, Constitution, Intelligence, Wisdom en Charisma. Ze zijn vervolgens nog onderverdeeld in subskills. Je kunt niet alles kiezen, dus je bent echt gericht op een aantal zaken. Mijn elf is niet bepaald slim, maar heeft wel een Dexterity van zeventien. Dit heeft invloed op onder andere sluipen, stelen en je acrobatiek. En ze is natuurlijk ontzettend vaardig met haar boog. Keuzes, keuzes en nog eens keuzes. Met zo’n uitgebreide Charaction Creation had ik direct een goede indruk van Baldur’s Gate 3. Ik vind dit namelijk één van de belangrijkste onderdelen van een RPG. Naast het maken van je eigen personage kun je ook kiezen voor één van de bestaande personages. Er is zelfs een personage genaamd The Dark Urge die zijn eigen achtergrondverhaal heeft, waardoor de game compleet anders speelt.

Het kamp wordt steeds gezelliger

Na de ontsnapping uit het schip ligt de wereld voor je open. Je komt terecht in een bosachtig gebied en daar zul je de eerste dertig uur in doorbrengen. De Main Quest is namelijk verweven met allerlei gebeurtenissen die plaatsvinden in het gebied. Met daarbij ook nog eens de zijmissies die je kunt activeren. Het is niet mijn bedoeling om alles te verklappen, dus je kunt gerust verder lezen. Het overkoepelende doel van jou en je bondgenoten is om die rups uit je brein te halen. Wat er normaal gesproken namelijk gebeurt met zo’n Tadpole, is dat de persoon verandert in een Mind Flayer. Dat willen we natuurlijk niet hebben, maar het is een pittige onderneming. Om meer informatie over deze Tadpole te verzamelen ben je al snel bezig met de zijmissies. Omdat meerdere vrienden van mij ook bezig waren met de game, zorgde dit voor grappige gesprekken. De Companions die in Baldur’s Gate 3 aanwezig zijn moet je namelijk vinden, redden of helpen. De game vertelt je niet waar je iedereen kunt vinden dus je moet goed opletten. Ik besloot pas na een aantal uur om het gebied, waar blijkbaar twee Companions te vinden waren, te verkennen. Met als resultaat dat een aantal gevechten daardoor niet te doen waren. En ik maar afvragen waarom mijn vrienden wel Astarion in hun kamp hadden. Je kunt namelijk drie Companions meenemen, terwijl de rest netjes in het kamp wacht. Tenminste, als je hebt besloten om ze te helpen of te redden. Niemand verplicht jou om positief te reageren op een toekomstige Companion. Je kunt ze ook vermoorden. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat je in deze game allerlei kwaadaardige beslissingen kunt nemen die invloed hebben op het einde.

De Companions spelen een belangrijke rol en hebben ook veel te bieden. Wat mij vaak gebeurt, is dat ik een aantal favorieten heb en daar vervolgens niet van afwijk. Ook in Baldur’s Gate 3 is dat het geval. De Wizard Gale werd al gauw mijn favoriet wat automatisch invloed heeft op de andere twee Companions die ik meeneem. De game wordt een stuk lastiger als je een team hebt dat alleen vanaf een afstand kan aanvallen. Elke Companion heeft zijn eigen class, waardoor je allerlei combinaties kunt inzetten. Het wordt uiteindelijk mogelijk om de class van je eigen personage en die van je Companions aan te passen. Vrijheid is belangrijk in deze game en dat wordt hiermee extra duidelijk gemaakt. De Companions hebben echter een achtergrondverhaal dat qua lore verweven is met hun class. Wanneer je zijmissies hebt voltooid of gaat rusten in je kamp kun je met de Companions praten en leer je ze zo beter kennen. Het is aan jou om te bepalen of je ze helpt met hun persoonlijke missie. Ik raad dit sterk aan, want de dialogen zijn diepgaand en bieden meer inzicht. De stemacteuren van de Companions hebben fantastisch werk geleverd, waardoor je elke keer weer een praatje wilt maken. Vooral de elf Astarion is echt next-level in kwaliteit. En dan heb ik J.K. Simmons nog niet eens gehoord.

Daarnaast kun je een relatie met een Companion aan gaan. Om dit te bereiken moeten ze positief over je denken en dat wordt bereikt door beslissingen te nemen, waar zij het mee eens zijn. Al moet ik zeggen dat in Act 1 van Baldur's Gate 3 de Companions vooral gericht zijn op flirten en seks. Nee, de meeste romantische scènes komen pas veel later aan de orde, maar ze hebben wel allemaal een oogje op je. Toen bleek dat Gale mijn elf wel zag zitten, waren de andere Companions een beetje teleurgesteld. Vooral Lae'zel kwam met de opmerking dat ze baalde dat ze mij niet kon kussen. Later kalmeert dit en zijn de gesprekken er niet meer mee doorweven. Heel af en toe reageren de Companions ook op elkaar als ze met je mee op pad zijn. Dit is lang niet zo aanwezig als bijvoorbeeld in Dragon Age: Inquistion en dat is jammer. Ik had hier graag meer van gezien, want dat brengt meer humor en dimensie naar de game. Toch spelen de Companions een belangrijke rol en dat wordt goed duidelijk gemaakt. Al merkte ik op een gegeven moment wel dat bijvoorbeeld Gale weinig meer te zeggen had. De dialogen die je vrijspeelt zijn dus gebonden aan hoever je bent met hun persoonlijke verhaallijn en je algemene voortgang. Obsessief elke vijf minuten een praatje maken met iemand heeft dan ook geen zin. 

Welk pad moet ik volgen?

Oké, nu ik de main quest en de Companions met je heb besproken, keren we even terug naar de gebieden en de zijmissies. Baldur’s Gate 3 is een gigantische RPG en dat betekent dat je veel vrijheid hebt. Het verhaal is opgedeeld in drie hoofdstukken, waardoor je in drie verschillende gebieden terechtkomt. Met als kers op de taart de stad genaamd Baldur’s Gate. Deze gebieden zijn groot en hebben ook nog ondergrondse secties. In de eerste vijfendertig uur had ik geen enkel probleem met dit systeem, maar toen ik de donkere krochten van de Shadowlands bezocht, miste ik toch de groene bossen. Ik heb gemerkt dat ik tijdens het spelen van een RPG graag afwissel tussen verschillende gebieden. Dat is niet mogelijk in Baldur’s Gate 3, maar je kunt het niet eens een minpunt noemen. Het was voor mij meer een openbaring van mijn eigen speelstijl in RPG’s. De game geeft namelijk heel netjes aan wanneer je een nieuw hoofdstuk binnenstapt, waardoor je de tijd krijgt om alles in een gebied af te ronden. Er is ontzettend veel te verkennen, maar dat wordt ook bepaald door de passieve checks die plaatsvinden. Wanneer je ronddoolt kan het zomaar zijn dat je verscholen schatkisten of holen tegenkomt, dit wordt bepaald door de Perception Checks, die je ook kunt falen. Daarnaast zijn er altijd meerdere mogelijkheden om ergens te komen. De personages springen niet altijd automatisch, waardoor je zelf mag sleutelen met deze vaardigheid. Door Double Jump te activeren kan een personage nog hoger en verder springen, waardoor je ook hogere gelegen stukken land kunt verkennen. Je wil niet weten hoe vaak ik de map heb geopend om te kijken welk pad ik nu wil nemen om er vervolgens drie minuten naar te staren. Ik wilde namelijk alles zien en ontdekken. De omgevingen zien er ook gewoon ontzettend goed uit en wekken daardoor al snel je nieuwsgierigheid. Een simpele trap kan zomaar leiden naar een hele ondergrondse kolonie van wandelende fungi. Het is prachtig hoeveel bizarre momenten je gaat tegenkomen. Verkennen is ook noodzakelijk, want de map is in eerste instantie zwart en zijmissies worden niet met een uitroepteken aangegeven. Je wordt tevens beloond met goede achtergrondmuziek, wat wil je nog meer?

De zijmissies in Baldur’s Gate 3 worden geactiveerd wanneer je in de buurt bent of met een personage hebt gepraat. Vervolgens ligt het aan jou of je de zijmissie gaat volbrengen, maar de dobbelsteen speelt ook een rol. De game is volledig gebouwd op de vijfde editie van Dungeons & Dragons. Dit betekent dat je tijdens de dialogen verschillende opties krijgt. Je kunt bijvoorbeeld mensen intimideren, voorliegen of overhalen. Vervolgens moet de dobbelsteen worden gerold. Zorg er dan maar voor dat de dobbelsteen-god aanwezig is en je ook daadwerkelijk het benodigde getal op je dobbelsteen ziet staan. Het blijft een goed gevoel gegeven als het lukt en er is niets mooiers dan een twintig rollen - Natural 20 is namelijk een Critical Success-, want ik zat telkens met mijn handen in de lucht. Met verschillende kledingstukken en natuurlijk je bonussen worden die kansen wel verhoogd. Toch kan het zomaar zijn dat je een vijf rolt, terwijl je een acht nodig hebt. Dit betekent niet automatisch dat het gesprek de verkeerde kant opgaat. In sommige gevallen kun je beter falen, omdat je dan andere dialogen krijgt. Op basis van je race en class, heb je sowieso al verschillende dialogen. Dit draagt bij aan de herspeelbaarheid van Baldur’s Gate 3, want er zijn meerdere manieren om een zijmissie te voltooien. Zo kwam ik een heks tegen die ik met rust kon laten, waarmee ik een deal kon sluiten of die ik kon vermoorden. Niemand verplicht je om een slaaf op te kopen, maar dit zorgt er dan wel voor dat je de rest van deze questline niet meer tegenkomt. Jij bepaalt alles in Baldur’s Gate 3, zolang de dobbelsteen aan je kant staat.

Daarnaast kan het zomaar zijn dat je te veel Long Rest hebt genomen en daardoor een missie niet meer beschikbaar is. In veel gevallen is dit logisch, want als jij ziet dat een herberg in brand staat, dan is het niet handig om eerst een nachtje te gaan slapen. Je Companions hebben ook een rol in de verkenning. Als Rogue is Astarion zeer vaardig in het openen van kistjes en gesloten deuren. Hierdoor hoef je niet alles met je eigen personage te doen en kun je het succes verhogen. Ik heb al meerdere keren aangehaald dat je veel vrijheid hebt in de game en dat heb je ook daadwerkelijk. Om meer informatie over de wereld te krijgen kun je de vele boeken lezen, maar je kunt ook met de dieren en ondoden praten. Dit zorgt voor grappige momenten, want de koeien hebben echte dialogen. Daarnaast was ik nietsvermoedend op een kikker afgestapt om vervolgens met gif te worden besproeid. Rondlopen met tien health op verschillende personages is niet aan te raden in deze game. Daardoor zijn er verschillende healing spells aanwezig en kun je twee keer per dag een Short Rest nemen. Daarna ben je verplicht om een Long Rest in te zetten om zo je gezondheidsbalk weer te vullen en je Spell Slots te vernieuwen. Wanneer je veel op verkenning gaat, word je ook beloond met allerlei materialen, kruiden, kledingstukken en wapens. Zoals kenmerkend voor een RPG is het handig om betere wapens en armour te verzamelen of te kopen. In Baldur's Gate 3 kun je echter ook Scrolls en verschillende soorten pijlen vinden. Daarnaast heb je kruiden en materialen nodig voor het maken van je eigen potions, zodat je niet alles hoeft te kopen. Ja, de game zit vol met verschillende systemen en daardoor kan het, vooral in het begin, nogal overweldigend aanvoelen. Het ligt een beetje aan je kennis over RPG’s en natuurlijk Dungeons & Dragons. Toch merkte ik dat ik de basis relatief snel onder de knie kreeg. Het helpt dat het interface en de menu's ook gewoon duidelijk zijn. Om vervolgens in elke sessie weer wat nieuws te ontdekken. Het is geen drama als je bepaalde gevechten meerde malen moet doen of even overslaat. Je pakt gewoon een save terug en keert dat gebied de rug toe. Alles wat je in een eerste playthrough leert, neem je mee naar je tweede playthrough. Baldur’s Gate 3 is namelijk zo’n game, waar je tijdens het spelen al aan het bedenken bent wat je gaat doen in je volgende playthrough. Door alle kennis zou het mij niet verbazen als ik nog meer plezier uit de volgende playthrough haal.

Tijd om te vechten

Hoewel je tijdens het wandelen je personage aanstuurt en ook kunt besluiten om ze te laten springen is dat niet het geval tijdens het vechten. Er wordt namelijk gebruikgemaakt van het turn-based combatsysteem. Deze turn-based modus kun je tijdens het verkennen op ieder moment activeren. Ook tijdens het vechten wordt de dobbelsteen veelvuldig ingezet, maar komt dit niet in beeld. Het wordt gebruikt voor het initiatief en de vele Skill-checks. Het blijft natuurlijk een D&D-game en dat is prachtig, want je kunt dit nu in je eentje ervaren. In het begin dacht ik dat die dobbelsteen nogal irritant zou zijn, maar dat is helemaal niet het geval. Er zijn genoeg mogelijkheden om bonussen te krijgen en je moet gebruikmaken van de sterkte punten van elk personage. In het begin is het vechten een beetje ingewikkeld, want er zijn veel verschillende spreuken, mogelijkheden en opties voor creatieve handelingen. De basis spreekt voor zich, maar daar win je niet alle gevechten mee. Aan het begin van een gevecht wordt er op de achtergrond de dobbelsteen gerold voor initiatief, waarmee de volgorde van personages en vijanden voor de rondes wordt bepaald. Wanneer het eenmaal de beurt is van één van je vier personages, kun je alle kanten op. Om mijn eigen personage als voorbeeld te nemen. Ik begon meestal met een stukje wandelen of springen om zo op een hoger gelegen platform te komen. Als ranger krijg ik namelijk een bonus als ik van bovenaf de vijanden beschiet. Daarna heb je nog een actie en eventueel een bonusactie. Springen is namelijk een bonusactie, net als iemand aan de kant schuiven en een potion drinken. Een actie wordt gekenmerkt door het inzetten van een spreuk, Cantrip of aanval met een wapen. Ik moest even wennen aan alle verschillende termen, maar het wordt allemaal netjes aangegeven. Daarnaast kent Baldur’s Gate 3 nog een custom-balk, waar je zelf alle spreuken en aanvallen kunt plaatsen, zodat je bijvoorbeeld alles netjes kunt ordenen.  

Wat D&D anders maakt dan de vele turn-based games, is dat je te maken hebt met een aantal spellslots. Die vervolgens weer onderverdeeld zijn in verschillende levels. Tijdens een gevecht kun je maar een gelimiteerd aantal spreuken inzetten. Wil je de spellslots weer terugkrijgen, dan moet je naar het kamp om te rusten. Sowieso heb je niet toegang tot alle spreuken, want tijdens een level-up bepaal jij welke spreuken een Wizard leert en welke je klaarzet. Een spreuk die niet is klaargezet, kun je tijdens het vechten niet inzetten. Door alle classes, wapens en tientallen spreuken is er ontzettend veel variatie in het vechten. Met amuletten en scrolls hebben ook classes als Rangers en Barbarians toegang tot die spreuken of Cantrips. Ik heb andere spelers dan ook de creatiefste combinaties zien maken tijdens het vechten. De vijand heeft hier ook toegang toe en maakt daar veelvoudig gebruik van. Hierdoor zijn de gevechten altijd uitdagend, waardoor een overwinning goed voelt. Vechten is echter niet altijd nodig, want via de dialogen kun je het ook voorkomen.

Door de vele onderliggende systemen is het lastig om alles in Baldur's Gate 3 te benoemen. Vooral omdat mijn kennis van D&D nogal magertjes is. Ik moet echter nog een aantal zaken vermelden, zodat je een volledig beeld hebt van de game. Ten eerste hoor je je eigen personage zelden praten. Er is namelijk een Narrator aanwezig, die de belangrijkste zaken aan je vertelt en gedachtes verwoord. Eigenlijk net zoals de DM dit doet, wanneer je met je vrienden aan de tafel Dungeons & Dragons aan het spelen bent. In eerste instantie was ik bang dat die Narrator vervelend zou zijn, want dat gebeurt regelmatig. Dat gevoel is hier echter niet aanwezig, want ook op dit gebied is de kwaliteit uitstekend. Aan de hoeveelheid details die je in de wereld ziet, zie je dat Larian Studios veel aandacht heeft besteed aan het complete plaatje. Baldur's Gate 3 draait dan ook gewoon goed, zolang jouw pc voldoet aan de minimale eisen. Mijn CPU is al iets ouder en omdat ik de game toch op hoge kwaliteit wilde spelen moest ik genoegen nemen met 30fps. Een keuze waar ik geen spijt van heb, want alles werkt soepel en het ziet er netjes uit. Tijdens het schrijven van deze review is de tweede patch van Baldur's Gate 3 live gegaan. Ik ga dan ook niet beweren dat de game geen bugs heeft, want die zijn er overduidelijk wel. Toch moet ik zeggen dat ik ze in ruim vijftig uur amper ben tegengekomen. Het enige wat ik mij kan herinneren zijn de soms vreemde camerahoeken en mijn wolf die opeens begon te zweven. Larian Studios is volop bezig om eventuele bugs op te lossen en feedback van de spelers toe te voegen. Voor zestig euro krijg je dus een game die volledig functioneert en veel diepgang en vrijheid biedt. In je eerste playthrough moet je dan ook rekening houden met minimaal honderdvijftig uur aan content.