Review: BioShock 2 PlayStation 3

De laatste jaren worden we overspoeld door vele toppers, die stuk voor stuk onze vrije tijd doen opvullen. 'Overspoeld' is dan ook gelijk een zeer passend woord voor de volgende game die ik heb gespeeld, namelijk BioShock 2. Is dit vervolg op zijn unieke voorganger waardig genoeg om ook in het lijstje van toppers te worden genoemd? Hier is maar 'n simpel antwoord op, namelijk: 'Ja'.

Welcome to Rapture (again)"

Op het moment dat ik BioShock 2 in m'n PlayStation 3 stopte, was ik erg nieuwsgierig hoe 2K het voor elkaar zou krijgen om alle unieke ervaringen en verfrissende gameplay voort te zetten met dit vervolg. Tijdens het installeren, dat trouwens aardig wat tijd in beslag nam, ging ik me nog even verdiepen in het verhaal van het eerste deel, BioShock. Het was namelijk al weer een tijd geleden dat ik deze gespeeld had en ik wou weer op de hoogte komen van het avontuur van de vorige hoofdrolspeler.

Indertijd speelde je als Jack en ontdekte je de onderwater stad, Rapture voor de eerste keer. De ervaring was geweldig en je wist niet wat je zag. Dit was het geval voor de speler, maar ook voor de hoofdrolspeler zelf. Je kwam in de loop van het verhaal meer te weten over de gehele stad en haar geheimen, en zo ontdekte je ook de Big Daddy's. Deze kolossale, houterig bewegende inwoners van Rapture, die de kleine meisjes beschermden die met grote injectienaalden het genetische materiaal ADAM uit lijken zogen.

Nu, 10 jaar later, zul je opnieuw Rapture betreden, maar dit keer met het prototype van de Big Daddy. Al vanaf de eerste indrukwekkende beelden die op m'n scherm werden getoverd werd ik nogmaals in deze fantastische setting gezogen. Zo zul je snel genoeg weten waarom je als Big Daddy speelt en wat er allemaal gebeurt in deze dromige onderwater wereld.

Een drilboor is ook niet alles

Zelf was ik bang dat BioShock 2, aangezien je als Big Daddy speelt, de soepele gameplay van het eerste deel niet zou overtreffen, maar eenmaal losgelaten kom je erachter dat schijn bedriegt en je soepel kan voortbewegen in je kolossale outfit. Je hebt echt het gevoel dat je een Big Daddy bent, en dat je elke vijand aan zou kunnen. Maar dit kan soms best tegenvallen. Zo zijn er de Big Sisters geïntroduceerd. Deze slanke, snelle vijanden proberen alle little sisters te krijgen, en zullen er alles aan doen om ze je te ontnemen.

Ook zul je gevechten aangaan met andere Big Daddy's, om zo hun little sisters te ontnemen. Het mooie hieraan is dat elke Big Daddy z'n eigen vaardigheden en aanvallen heeft, wat zorgt voor veel variatie. Zelf heb je de drilboor vanaf het begin tot je beschikking, die erg sterk is. Het enige nadeel is dat je hiervoor brandstof nodig hebt. Ook zul je andere wapens, zoals bijvoorbeeld de spear gun, vinden, die zorgen voor de nodige variatie en nieuwe aanvalstechnieken.

Wat ook zorgt voor de snelle actie zijn ze bekende Plasmids. Deze genetische krachten zorgen ervoor dat je met je linkerarm aanvallen als de Electro Bolt en Incinerate kan uitoefenen op je vijanden. Ditmaal is het ook mogelijk om je rechter en linkerarm tegelijk te gebruiken. Dit kan er soms voor zorgen dat gevechten best makkelijk kunnen zijn, maar dit geldt gelukkig niet voor alle gevechten. Een nieuwe toevoeging aan het geheel is de Hack Tool. Hiermee kun je hacken in apparaten, om zo de nodige puzzels op te lossen.

More is less?

Wat mij erg opviel is dat de gehele sfeer van BioShock nog steeds aanwezig, maar toch anders is. Je hebt het namelijk allemaal al eens gezien. Het nieuwe is er simpelweg vanaf en je bent minder overdonderd door de gehele sfeer met de perfect passende muziek dan dat je in het eerste deel was. Natuurlijk zijn er nieuwe gebieden, maar deze ogen zo goed als hetzelfde als alle andere gebieden in Rapture. Ik werd er niet meer zo warm van als dat ik dat bij het eerste deel had en dat vond ik erg jammer, aangezien dat juist een van de sterkste punten was.