Review: Exoprimal - Mixed bag vol met dinosauriërs PlayStation 5

Capcom is inmiddels jarenlang lekker op dreef met uitstekende releases. Van de Resident Evil Remakes en Monster Hunter Rise, tot Street Fighter 6, de Japanse producent produceert knaller na knaller. Het is nu echter eens tijd voor een echte knaller, Capcom betreedt namelijk de Live Service markt met de knaller, Exoprimal. Hordes aan dino’s, dikke mechs en een absurd verhaal? Sign us up! Hebben we echter behoefte aan alweer een nieuwe Live Service Game en weet Exoprimal zich staande te houden in het al verzadigde genre? Well, suit up en bijt je tanden in de Exoprimal review!

Exoprimal, een mixed bag

Wanneer het aankomt op absurde plots, weet Exoprimal de hoofdprijs in de wacht te slepen. Wij starten ons avontuur als Exopilot, Ace. Een doofstomme mechpiloot van de felbegeerde Exosuits. Je treedt in dienst bij de Aibius Corporation, wereldleider op het gebied van mechs die de wereld beschermt tegen een invasie aan dinosauriërs. Deze dino’s springen uit random vortexes, die om de een of andere reden overal ter wereld spawnen. Wanneer jij en de rest van de Hammerhead crew echter een routine vlucht boven Bikitoa Island uitvoeren, spawnt er plotsklaps een vortex rondom het vliegtuig. Het resultaat? Een crashlanding op het historische eiland dat geregeerd wordt door een losgeslagen AI, genaamd: Leviathan. Leviathan houdt de gestrande Exofighters in meerdere dimensies gevangen en stuurt deze regelmatig terug naar een historisch moment dat plaats heeft gevonden in 2040, het moment dat de dino uitbraak plaatsvond. Hier plaatst de AI Exofighters uit verschillende dimensies tegenover elkaar om zo data over de Exosuits en diens besturing te verzamelen. Waarom Leviathan die data verzamelt, waarom de AI is losgeslagen en hoe je in vredesnaam van dat verdomde eiland afkomt, ontdek je spelenderwijs middels diverse cutscenes en datalogs.

Absurd, ik zei het toch? Afijn, het is de gameplay waar het om draait. Exoprimal is een typische heroshooter met een kleine twist. De primaire (en eigenlijk enige) modus is Dino Survival. Hierin strijd je in een squad van vijf spelers tegelijkertijd tegen vijf andere spelers die zich in een andere dimensie bevinden. Het eerste segment bestaat hoofdzakelijk uit PvE-gameplay. Hordes aan dino’s worden uit vortexes gespuugd en je dient deze zo snel mogelijk af te knallen. Voltooi je de objective, dan ga je door naar de volgende. Zie het als een race tegen de klok waarin het team dat als eerste het eindstation bereikt de winst mag claimen. Maar wacht, er is een catch. Exoprimal is namelijk niet enkel een PvE-, maar ook een PvP-game. De laatste fase bestaat namelijk (optioneel, je kunt in Exoprimal namelijk kiezen voor enkel PvP of PvE) uit een fusie van de twee dimensies en de spelers kunnen dan ook met elkaar op de vuist. Tijdens het knokken dien je initieel voornamelijk Payloads van punt A naar punt B te vervoeren. De game veranderd als het ware in een soort Overwatch 2 on steroids. In totaal zijn er tien hero’s – oftewel de Exosuits -, bij aanvang van de match start je met een door jouw ingestelde default suit, maar het is mogelijk om gedurende de gameplay van suit te wisselen, zodat je kunt anticiperen op de objectives die nog komen gaan.

Exoprimal komt (te) traag op gang

Wat betreft de gameplay steekt Exoprimal bijzonder (en eigenlijk ook wel een beetje verrassend) goed in elkaar. Je krijgt toegang tot een tiental Exosuits, bij aanvang is lang niet eerdere Exosuit ontgrendelt en dien je dus progressie te boeken alvorens je los kunt met het totale aanbod van tien suits. Dit tiental is onderverdeeld in drie groepen, bestaande uit: Support, Tank en Assault. Dat er slechts drie groepen zijn, wil niet zeggen dat iedere suit hetzelfde doel dient. Binnen de categorieën is er namelijk zat verschil te bekennen. Zo bevat de assault categorie een standaard soldier class, een AoE-suit, een sniper en een glasscanon melee suit. Voor meer informatie omtrent de objectives en natuurlijk de suits, hebben wij alvast een leuke voorbereiding. In ons recente artikel lees je namelijk alles wat je moet weten over Exoprimal. De suits die nog vergrendeld zijn, ontgrendel je door een bepaald player level te bereiken, waarbij je de laatste suit pas “ontgrendelt” op level 40. Ik plaats het woord ontgrendel bewust tussen aanhalingstekens, want je dient deze vervolgens echt te ontgrendelen met de in-game currency. “Hoe heet deze currency?”, hoor ik je hardop vragen. Hou je vast, want dit is cringe. De in-game currency heeft de naam BikCoin gekregen… Met deze BikCoins is het mogelijk om charms, modifiers, suits, skins en andere rommel aan te schaffen. Maak je echter geen zorgen, er zijn BikCoins (hoe vaker ik het zeg, hoe idioter ik me voel) in overvloed.

Afijn, terug naar de gameplay, want die steekt aardig in elkaar. Iedere Exosuit dient zijn eigen doel en een goede balans in het team is dan ook van essentieel belang wil je een match winnen. Ik heb in mijn lange speelsessies eigenlijk geen suit kunnen ontdekken waarvan ik dacht “zo, dit speelt een partij kut”, en dat spreekt eigenlijk boekdelen over Exoprimal. Het schieten werkt lekker, de movement steekt prima in elkaar en ook grafisch ben ik niet teleurgesteld. Toch ben ik bang dat de playerbase al snel afhaakt. De game komt namelijk retetraag op stoom. De eerste vijf uur bestaat namelijk uit een continue stroom van herhaling met dezelfde objectives en eindsprints. Naarmate je meer van het verhaal ontgrendelt, loop je tegen andersoortige objectives en tegenstanders aan die veel leuker zijn. Enerzijds snap ik dat je spelers introduceert aan de beginselen, maar het is nou niet dat het verhaal zo spannend is dat dat de incentive is om door te blijven spelen. Zonder vooruitzicht op meer, lijkt het in eerste instantie maar een eentonige bende. Steek je er echter wat meer tijd in, dan zie je al snel veel meer van wat Exoprimal echt te bieden heeft. Overigens is niet alles koek en ei, de initiële laadtijd van een match is veel te lang en dat constante gejengel van Leviathan bij aanvang van de match gaat bijzonder snel vervelen. Ook hier is het keyword weer variatie, want dat kan een stuk beter.

Typische Live Service opstart problemen

Exoprimal is in de kern absoluut geen slechte game. Exoprimal heeft echter wel te kampen met typische Live Service opstart problemen. Met slechts één modus bij aanvang, een beperkt aantal maps om op te spelen en een handjevol personages, is er gewoon te weinig variatie aan content beschikbaar. Jammer, want onder de motorkap is het eigenlijk best een vermakelijk gameplayloop. Dat gezegd hebbende, Exoprimal kost je bij launch zes tientjes, best prijzig voor een game die teert op live service-elementen. Mocht je Xbox Game Pass bezitten, dan is de game natuurlijk “gratis” en dat is wat dit type game dan ook eigenlijk moet zijn.

Ook wanneer het aankomt op beschikbare skins en customisation is het nog wat karig op dit moment. De meest toffe dingen zitten vergrendelt achter een premium battle pass, of de Survival Pass, zoals deze in Exoprimal genoemd wordt. Die Survival pass dien je natuurlijk aan te schaffen, want de gratis Survival pass is compleet ruk. Eveneens zonde, want dat druist volledig tegen het prijskaartje van zestig piek in. Daarnaast is het een doodzonde dat dit weer een always online game is, zeker wanneer je beseft dat de game de mogelijkheid heeft om Bots mee te laten doen. Hierdoor zit er direct een houdbaarheidsdatum aan Exoprimal, want de servers gaan sowieso op een dag offline. Het zijn een beetje shady handelspraktijken en ook eigenlijk niet langer van deze tijd, zeker wanneer je je bedenkt dat een gigant als Capcom met de scepter zwaait. Een onderneming van dat niveau zou toch eigenlijk wel beter moeten weten.