Review: NBA 2K21 - Stuitert rustig door PlayStation 4

Het is geen geheim dat ik groot fan van de NBA 2K-franchise ben. Ieder jaar schuif ik de nieuwe iteratie mijn PlayStation in om er weer ontiegelijk veel uren in te pompen. Bij ontvangst van NBA 2K21 was dat niet veel anders. Nu de next gen-consoles voor de deur staan, lijkt het mij tijd om eens echte veranderingen door te voeren, iets wat de serie de afgelopen paar jaar eigenlijk niet heeft gedaan. Gaat dat met NBA 2K21 anders zijn?

Nieuw jaar, nieuw verhaal

Tijdbesteding, dat is wat NBA 2K voor mij is. Al jaren speel ik de games en ieder jaar moet ik weer opnieuw starten met het opbouwen van mijn digitale Rudy Wijnberg. Dit keer starten we de MyCareer op de highschool. In je laatste jaar maak je de overstap van Football- naar NBA-speler. Talent zit in de genen, want vader 'Duke' was een grote ster in het college circuit. 'Junior' heeft hier echter weinig oren naar en wil juist niet het pad van zijn vader volgen. Het laatste jaar is echter dermate succesvol dat meerdere universiteiten de beste man willen hebben. Wat volgt is een schoolreis naar de NBA. Het verhaal is naar mijn mening ietwat zoetsappig en ook niet heel erg bijzonder. Je krijgt een highschool sweatheart, bouwt aan je draft stock en tracht een balans te zoeken tussen werk en privé. Het is vooral vader Duke die wat interessants ter tafel weet te brengen, maar verder is het verhaal niet bijzonder memorabel.

Wederom schitteren er een aantal grote sterren in de game. Ditmaal zijn het bijvoorbeeld Michael K. Williams (Boardwalk Empire, The Wire), Djimon Hounsou (Blood Diamond, Guardians of the Galaxy) en basketbalsterren; Damian Lillard en Zion Williamson die de boventoon voeren. Het verhaal is oké, maar na de draft is er eigenlijk weinig van de introductie te bekennen. Niet erg, maar het zou wel tof zijn als ze iets meer van het persoonlijke zouden doorvoeren in de rest van de MyCareer. Na het betreden van de NBA begint de game eigenlijk pas echt. Wat volgt is weer een gigantische grind naar de top. Je begint op een overall stat van zestig en dien je te ballen naar stat 99. Zonder microtransacties ben je dus wel even zoet, hoewel ik wel het idee heb dat je dit keer iets meer VC per wedstrijd kunt verdienen dan voorheen. Daarbij verdien je de badges ook wat sneller, voornamelijk mijn scoringbadges gingen als een malle vanwege een hoge scoring output. Niet vervelend, want hiermee unlock je weer additionele perks die je speler andere specialismes geeft.

Minimale aanpassing, grote impact

Als het gaat om grootse veranderingen doorvoeren, is 2K absoluut geen voorloper. Ieder jaar is de game grotendeels hetzelfde en ook dit jaar is dat niet anders. De enige echte verandering qua modi is te vinden in de MyTeam-modus, die voornamelijk als einddoel heeft om je portemonnee leeg te zuigen. De modus is weer prima, maar uiteindelijk zijn het de microtransacties die je betere kaarten geven. De meest opvallende wijziging in deze kaarten is dat je ze een bepaalde attribute kunt toewijzen. Zo is het mogelijk om meer te focussen op Playmaking in plaats van Scoring. Hierdoor geef je een beetje sturing aan de ontwikkeling van het team.

De grootste wijziging komt echter terug in het gebruik van de shotstick. Als je fan van de franchise bent, dan heb je hier vast al wat over gelezen op bijvoorbeeld Reddit. De shotstick heeft een grote overhaul gekregen wat ervoor moet zorgen dat het gat tussen casual- en pro-spelers net wat groter wordt. Dat is ze gelukt, want velen ervaren het nieuwe mechanisme als een groot negatief punt. Ikzelf zie dat niet zozeer. Het is even wennen, maar deze nieuwe shotstick optie geeft ruimte voor veel meer controle. Zo ben je in staat om veel meer te tweaken aan de dribble en finishing van de speler. Daarentegen is het wel bizar lastig geworden om een perfect shot te lossen. Dit komt voornamelijk door de zeer kleine margins tussen “slightly off, far off en perfect”. Het is even wennen, maar na verloop van tijd zijn je one-on-one battles veel leuker dan voorheen.

Next gen heeft weinig impact

Een aantal jaar geleden was ik nog razend enthousiast omtrent de presentatie van NBA 2K18. De game zag er knispervers uit en de nieuwe voice lines, intro’s en signature skills waren top notch. Vandaag de dag is dat heel anders. De verwachtingen waren hooggespannen. De volgende generatie consoles komt er immers aan en de game moet ook op die platformen speelbaar zijn. Dan verwacht je toch eigenlijk een grote stap in de goede richting wat betreft de presentatie. Helaas is dat in het geval van NBA 2K21 wederom niet het geval. De game lijkt sprekend op zijn voorganger 2K20 en ook de voice lines zijn herkenbaar uit het verleden. Zonde, want dit is het moment waarop 2K kan schitteren. Nu hoeft dit in principe geen voorteken te zijn voor de aankomende release op de PlayStation 5 en Xbox Series X, maar ergens bekruipt mij het idee dat dat directe ports gaan zijn.