Review: Pac-Man World Re-Pac - Heeft zich goed her-pact PlayStation 5

Als er een personage in gaming is die je kunt aanwijzen als grondlegger voor wat we vandaag de dag allemaal kennen en spelen, dan is dat wel Pac-Man. De gele incomplete pizza heeft in al die jaren talloze games gehad. Hiervan blijven de meeste trouw aan de originele gameplay, maar er zijn zeker ook games waarbij uit de comfortzone wordt gestapt. De Pac-Man World-serie is hier een goed voorbeeld van en het eerste deel is met Pac-Man World Re-Pac voorzien van een remake. Ik ging met die game aan de slag en zocht uit of deze game goed behapbaar is.

Een feestje bruut verstoord

Een zomerse dag, iedereen is er klaar voor en heeft zin in een feestje. Dat is hoe Pac-Man World Re-Pac van start gaat. Pac-Man is jarig en zijn hele familie is uitgenodigd om deze mooie dag te komen vieren. Pac-Man zelf is nog onderweg als plotseling de welbekende spookjes, aangevoerd door de gigantische robot Toc-Man, het feestje eens bruut komen verstoren. In hun zoektocht naar de gele veelvraat komen ze erachter dat hun doelwit helemaal niet aanwezig is. De plannen wijzigen. In plaats van op zoek te gaan naar hun aartsvijand, nemen ze alle gaste van het feestje mee en lokken ze onze gele vriend naar hen toe. Zo sta je aan het begin van een avontuur die je door verschillende werelden voert en waar Pac-Man zijn beste beentje voor moet zetten om iedereen te redden uit de mechanische klauwen van Toc-Man.

Pac-Man World Re-Pac is - evenals het origineel - een 3D platformer waarbij er ook 2D secties aanwezig zijn. De zes werelden bieden je een aardige variatie aan omgevingen en iedere wereld bestaat uit vier levels. De besturing is redelijk simpel. Met kruisje spring je en als je in de lucht op kruisje drukt dan stomp je met je gewicht op de grond. Dit is nog om knoppen in te drukken, maar je kunt er ook vijanden mee verslaan. Als je driehoekje ingedrukt houdt bereid Pac-Man zich voor op supersnelheid en bij het loslaten van dezelfde knop rolt Pac-Man er daadwerkelijk vandoor. Als je in de lucht op vierkantje drukt kun je tijdelijk een beetje zweven. Handig als je een platform net niet dreigt te halen en met R2 kun je je vijanden bekogelen met pallets die je hebt verzameld. De besturing spreekt voor zich en je went er snel aan.

Re-Pac is een aardige Re-Make

Het is bij een remake vaak de vraag of het de moeite waard is. Voor Pac-Man World kan ik in dit geval duidelijk en kort zijn; ja. Als je bekend bent met het origineel uit 2000, dan weet je dat de game vandaag de dag best gedateerd oogt. Niet zo heel vreemd natuurlijk voor een game van 22 jaar oud. Toch is dan altijd maar de vraag hoe daar in een remake mee om wordt gegaan. Sommige remakes lijken bijvoorbeeld in bepaalde opzichten niet meer op het origineel, terwijl er bij andere zo weinig veranderd is dat er net zo goed geen remake voor gemaakt had hoeven worden. Bij Pac-Man World Re-Pac is gekozen voor de gulden middenweg. Visueel en grafisch ziet de game er prima uit. Let wel, het is bij lange na niet de mooiste game die je nu in de schappen zult vinden, maar het is een noemenswaardige upgrade ten opzichte van het origineel. De vijanden, personages en levels zien er stukken beter uit, maar toch blijft het qua sfeer en opbouw trouw aan het origineel. Dat is knap gedaan.

In sommige opzichten merk je echter wel dat je te maken hebt met een game uit het PlayStation 1-tijdperk. Dit is vooral te merken aan de manier waarop je de diepte in kunt schatten. Dat is bij tijd en wijlen niet te doen. Ik heb vaak een sprong gewaagd op goed geluk, omdat ik simpelweg niet goed kon zien hoe diep Pac-Man nou in het 3D-level stond. Als je je bedenkt dat deze game ook voor kinderen bedoeld is, dan maakt dat het wel wat lastiger. Mijn kinderen hadden dan ook best veel moeite met het spelen van de game, terwijl ze andere games met speels gemak doorlopen. Nu is hier wel een oplossing voor, want er zit een Easy Mode in de game. Dit houdt in dat er meer platformen zijn en dat deze platformen extra opvallend zijn. Je hoeft dan dus minder ver te springen om een platform te halen. Uiteindelijk haalt dat het probleem van het inschatten van diepte niet weg, maar voor kinderen scheelt het wel iets.

Pac-Man World stroomt over van middelmatigheid

De kleurrijke levels worden gevuld door leuke, passende maar niet al te memorabele muziekjes. Die lijn is eigenlijk door te trekken in de hele game. Pac-Man World Re-Pac is een snelle hap als je even trek hebt, maar waarschijnlijk ben je binnen no-time alweer vergeten dat je uit vraatzucht die zak chips leeg hebt lopen vreten. De platform-secties zijn vermakelijk, maar er zijn tal van games die dit beter doen. Hetzelfde geldt voor de bossfights, het verzamelen van de letters P A C M A N in ieder level en het flinterdunne verhaal dat de basis moet zijn voor deze game. Voor de afwisseling zit er in vrijwel ieder regulier level een doolhof verborgen waarin je een klassiek potje Pac-Man moet spelen. Deze doolhoven zijn - naast de vier spookjes - soms voorzien van extra gevaren zoals bommen, lasers of stoom die je moet zien te ontwijken.

De afwisseling mag dan wel welkom zijn, maar de doolhoven zijn redelijk saai om te spelen. Ondanks dat je te maken hebt met verschillende werelden lijken veel van deze minigames ook exact op elkaar. Mocht je ze wel leuk vinden om te spelen, dan kun je je lol op met de Marathon Mode, een modus waarin je al deze doolhoven in een stuk achter elkaar moet spelen zonder dat je levens opraken. Het meest moeilijke hieraan is het volhouden, want het wordt al snel zeer eentonig. Na ieder level kun je nog wat levens grinden met een slot machine, maar dit voelt allemaal wat traag aan.