Review: Paper Mario: The Origami King - Heeft de goede papieren Nintendo Switch

De Paper Mario-serie is er eentje die bestaat uit hoge pieken en diepe dalen. De papieren variant van onze favoriete loodgieter kwam namelijk niet altijd even goed uit de verf en soms juist heel goed. Zo was Paper Mario: The Thousand-Year Door wat mij betreft één van de leukste games op de GameCube. Twee maanden geleden bewees Nintendo dat je vandaag de dag best nog met een verrassing kan komen en kondigden zij Paper Mario: The Origami King aan. Ik was, evenals veel Paper Mario-liefhebbers met mij, enorm blij. Tegelijkertijd werd die blijdschap onderdrukt door de angst dat de game ook behoorlijk tegen kon vallen. Het verlossende woord is eruit, want de game ligt inmiddels in de schappen en ik kan wel stellen dat ik inmiddels een stuk meer gerustgesteld ben.

Een verhaal zonder vouwtjes

Paper Mario: The Origami King draait voor een groot deel om - hoe kan het ook anders - origami. Al vrij snel kwam de gedachte in mij op waarom daar nog niet eerder iets mee gedaan is. De link naar origami is natuurlijk snel gelegd als je een game hebt die volledig om papier draait. Maar goed, de Japanse papiervouwkunst (mooi woord voor Scrabble) is een feit en nu toch echt in de praktijk gebracht. Dit brengt een grappig, maar niet al te diepgaand verhaal met zich mee en een aantal nieuwe personages die we nog niet eerder hebben gezien in het Mario-universum. Iets wat ik persoonlijk altijd wel kan waarderen, zeker als de karakters goed zijn uitgewerkt en een duidelijke bijdrage leveren aan het verhaal. En dat is in Paper Mario: The Origami King zeker het geval.

Mushroom Kingdom wordt plotseling geteisterd door de boosaardige King Olly, die van alle papieren inwoners slaafse origami onderdanen wil maken. Als je zelf geen koning bent, maar het wel graag wil worden, dan moet je dat natuurlijk wel forceren. Anders lukt het niet. Deze boze gedachtegang wordt niet gevolgd door zijn kleine naïeve zusje Olivia en samen met Mario gaat zij op pad om de snode plannen van haar broer te dwarsbomen. Een avontuur door allerlei gebieden die een diversiteit aan personages, omgevingen en vijanden met zich meebrengen, is het gevolg. Direct vanaf het begin neem je de kleurrijke omgeving in je op en is het genieten geblazen.

Verzamelboek

Het verhaal van de game is misschien zo flinterdun als een velletje A4-papier, maar dat is helemaal niet erg. Het zit namelijk vol met humor waar je bij tijd en wijlen echt een grote grijns van op je gezicht krijgt. Het is zelfs één van de beste aspecten van de game, want je wordt echt overvallen door droge grappen en onverwachte wendingen. Paper Mario: The Origami King bestaat grotendeels uit het oplossen van puzzeltjes om weer wat verder te kunnen komen. De puzzels zijn af en toe nog best lastig, maar dat mag de pret zeker niet drukken. Het brengt wel iets van uitdaging in een anders zeer simpele game. Mocht je momenten hebben dat je even niet meer weet wat je nou moet doen, dan kan Olivia je te hulp schieten met een tip of geheugensteuntje, zodat je je weg weer kunt vervolgen. Altijd handig.

Voor de completionisten onder ons valt er buiten de reguliere verhaallijn om ook genoeg te beleven. Het is aan jou namelijk ook de taak om zoveel mogelijk Toads te bevrijden. King Olly heeft hen namelijk opgevouwen tot allerlei origami-ornamenten en door ze te ontvouwen met een simpele klap van je hamer geef je ze hun vrijheid weer terug. Daarnaast zijn er nog tal van collectibles die je kunt verzamelen en kunt bekijken in het museum. Mensen met een verzameldrang worden in Paper Mario: The Origami King in ieder geval op hun wenken bediend. Voor een aantal van die collectibles kun je speciale items kopen die aangeven dat je in de buurt van zo'n verzamelobject bent. Geen overbodige luxe, want sommige van deze items zitten best goed verstopt.

Het battle-systeem is paperkut

Helaas is niet alles aan Paper Mario: The Origimi King een succes, want het battle-systeem is één van de weinige minpunten van de game. Jammer genoeg is dit minpunt wel direct een essentieel deel van de game. Je moet namelijk behoorlijk wat van die gevechten voeren om je door het verhaal heen te bewegen. De RPG-elementen zijn overboord gegooid. Je wordt automatisch wat sterker naarmate de game vordert, maar je hebt hier verder geen enkele invloed op. Je kunt in deze game ook niet zien hoeveel health je vijand nog heeft en moet dit dus een beetje op de gok doen. Als je genoeg gevechten hebt gedaan, weet je wel ongeveer wat er voor nodig is om bepaalde vijanden uit te schakelen, maar het is niet per se een verbetering tegenover voorgaande battle-systemen uit de serie.

Nintendo heeft ervoor gekozen om het systeem compleet op de schop te nemen. Voordat je je vijanden ook maar kunt raken, moet je eerst een puzzeltje doen waarmee je de bad guys op een rijtje zet, zodat je ze kunt aanvallen. Als je dit goed lukt, versterk je je aanvalskracht. In die zin heeft het dus wel nut om die puzzels te doen. Alleen worden deze puzzels al snel eentonig en voelt het echt als een taak in plaats van vermaak. Het voeren van die gevechten levert je bovendien ook bar weinig op, want je verdient er confetti en geld mee. Het geld is mooi meegenomen, maar confetti is in de spelwereld ook ruim aanwezig. Al snel merk je dat je de gevechten zoveel mogelijk probeert te ontlopen en dat zegt eigenlijk al genoeg. Het is leuk dat ze iets nieuws willen implementeren, maar dit komt gewoon niet lekker uit de verf.

Audio is on point

Om niet helemaal in mineur te eindigen - want dat verdient de game gewoonweg niet - is het ook nog belangrijk om even de audio van de game aan te stippen. Nu mag je verwachten dat dat in een Mario-game altijd wel van hoogwaardige kwaliteit is en dat kun je zeker zeggen van de muziek in Paper Mario: The Origami King. Op papier is het altijd goed, maar in de praktijk is het in dit geval ook prima uitgewerkt. De muziek past altijd goed bij wat er op het beeldscherm te zien is en de verschillende deuntjes vrolijken je hoe dan ook op. De audio is evenzo kleurrijk als de omgevingen die je aan het verkennen bent en dat is toch wel heel erg fijn. Het smelt lekker samen. Wel zo lekker voor de oortjes.