Review: Pokémon Mystery Dungeon Rescue Team DX Nintendo Switch

In 2005, vijftien jaar geleden, kwam er een Pokémon spin-off-game uit onder de naam Pokémon Mystery Dungeon: Red Rescue Team op de Game Boy Advance en Blue Rescue Team op de Nintendo DS. In de game wordt een mens in een pokémon veranderd en moet deze pokémon de Pokémonwereld redden met zijn of haar partner. De games werden een redelijk succes en meerdere games kwamen uit door de jaren heen. In 2015 kwam de laatste game uit en fans vreesden dat de franchise toen officieel doodgebloed was.

Begin dit jaar kwam Nintendo echter opeens met de aankondiging van Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX, een remake van de allereerste Pokémon Mystery Dungeon-game. Deze game is 6 maart uitgekomen en volgt precies hetzelfde verhaal als vijftien jaar geleden. Er zijn wel een paar aanpassingen en verbeteringen gedaan, maar kan deze game ondanks de aanpassingen en verbeteringen na vijftien jaar nog wel standhouden?

Verander in een pokémon

Ik had dit ook al in de preview verteld, maar in de Pokémon Mystery Dungeon ben je een mens die als een pokémon in een wereld gevuld met pokémon terechtkomt. De pokémon wordt gekozen op basis van vragen in een enquête of door te kiezen uit een lijst. In deze wereld is geen Pokémontrainer te vinden. In het land zijn er op het moment veel natuurrampen, die ervoor zorgen dat sommige pokémon gek worden en anderen gaan aanvallen. Je wordt bewusteloos aangetroffen door een pokémon, die later uiteindelijk je partner in de game wordt. Hij of zij vraagt of je interesse hebt om samen een Rescue Team, een team dat pokémon in nood helpt, te vormen. Zonder andere plek om naartoe te gaan, neem je het aanbod aan.

Dit verbond zorgt ervoor dat je terechtkomt in de Mystery Dungeons, levels die telkens veranderen als je ze opnieuw betreedt. In deze grotten gaat een groot deel van je tijd zitten. Dit zorgde ervoor dat de originele game af en toe wat eentonig werd, maar in de remake is dat goed opgelost door een automodus toe te voegen. Hiermee kunnen spelers gewoon de automodus aanzetten en bijvoorbeeld even iets te drinken te pakken, terwijl de pokémon op onderzoek uitgaan. Ik merkte dat ik deze modus vaak gebruikte, vooral op momenten dat ik wat meer haast had zoals in de bus of trein. Toch merkte ik dat ik de game niet uren achtereen kon spelen, omdat ik ondanks de automodus alsnog na twee à drie uur de game weer moest neerleggen. Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX is wel echt een game waar je de tijd voor moet nemen en wat je niet even snel in een weekend kan uitspelen.

Verhaal nog net zo charmant als vroeger

De game volgt precies hetzelfde verhaal als dat van vijftien jaar geleden met een paar kleine aanpassingen en verbeterde graphics. Dat zorgt ervoor dat het meest geliefde onderdeel van de game intact is gebleven: het verhaal en de personages. Elk personage heeft een unieke persoonlijkheid en verhaal in de game. In Rescue Team DX leer je vooral de partner-pokémon uit het begin goed kennen. Deze pokémon groeit uit tot je beste vriend die altijd achter je staat, zelfs als niemand anders dat doet. De verhaallijn en de personages die erin voorkomen, zorgen voor een charmant verhaal gevuld met humor, drama en plottwisten.

Het helpt ook dat de game een geweldige soundtrack heeft. Deze soundtrack past perfect bij de game en ik schaam mij niet dat ik de muziek af en toe luister als ik aan het studeren ben. Ondanks dat de game er onschuldig uitziet, zitten er best wel veel emotionele momenten in. De muziek past zich nauw aan de emoties van het moment aan. De graphics zijn oké. Begrijp me niet verkeerd, de graphics zien er prima uit in handheld, maar toen ik mijn Switch aansloot op de TV werd de kwaliteit een stuk minder. Het werd vager alsof het scherm werd uitgerekt. Dit is erg jammer en gaf mij het gevoel dat de focus meer op de handheld-modus lag en er niet echt gekeken is naar de televisie.

Toch mist het iets

Ondanks dat de TV-graphics een beetje tegenvielen, heb ik toch weer genoten van de game. Toen ik de game opstartte en de soundtrack hoorde, werd ik overspoeld met een golf van nostalgie. Deze game heb ik echt vaak gespeeld vroeger en de game is net zo vermakelijk als toen… maar het is wel precies dezelfde game als vijftien jaar geleden. Nintendo heeft niet geheimzinnig gedaan dat het om een remake van de game ging en geen remaster betreft, maar toch kreeg ik tijdens het spelen het gevoel dat er zoveel meer met deze game gedaan had kunnen worden.

Hadden ze er niet beter wat meer tijd aan kunnen besteden en dan een geweldige remaster van de game kunnen maken die een nieuw tijdperk voor de game zou inluiden? Misschien hadden ze wat nieuwe personages aan de game kunnen toevoegen uit nieuwere generaties pokémon of een extra speelmodus aan de game toe kunnen voegen.