Review: Steep X Games Xbox One

Terwijl ik deze review schrijf, zit ik letterlijk met een bak snert voor mijn neus. Zelfgemaakt, zoals het hoort. En als ik naar buiten kijk, zie ik alleen maar een heerlijk herfstzonnetje de bruin en groene bladeren mooi doen oplichten. Wat een mooi vooruitzicht is het dan weer dat ‘winter is coming’ en dat we hopelijk dit jaar een ijzige en witte winter meemaken. Ik ben namelijk een wintermens. Wat is er dan ook beter om wederom in Steep te mogen duiken voor de nieuwste uitbreiding met de alleszeggende titel, X Games. Voor diegene die de naam niet kennen: het is gericht op de vooral extremere kanten van sport in het algemeen. Dit gaat vaak gepaard met stunts, acrobatische toeren en een lekkere overdreven show. Aan mij de taak om de beste X-games sportman te worden. Weet deze uitbreiding echter ook op de hoogste trede te eindigen of dreigt het met een faceplant in de sneeuw te landen?

Voortboarduren op hetzelfde concept

Bijna twee jaar geleden schreef Rudy de review van Ubisofts wintersportspektakel. Het vulde een gat op in de markt en kreeg van onze een verdiende score. Dat de Franse ontwikkelaar na twee jaar de game nog goed ondersteunt, is een verademing en voor verdere informatie verwijs ik je naar onze review van Steep. Het concept is niet veel veranderd. Dit keer is Alaska omgetoverd tot een walhalla voor X-gamers (noem je ze zo?). Verspreid over vijftien losse evenementen dien jij aan de top te komen. Disciplines zoals Big Air, Freestyle en Slopestyle komen aan bod en voor velen is dit inmiddels gesneden koek. Er is weinig verder aan de game gesleuteld en dit is zowel een positief als negatief punt wat mij betreft.

Qua gameplay is het geen mega grote uitbreiding en borduurt het enigszins voort op de vorige DLC Road to the Olympics. Het geeft je enige richting in wat je moet doen, maar bovenal is het de bedoeling dat je de vrijheid nog steeds invult met evenementen die jij tof vindt. Elk evenement gaat gepaard met een wedstrijdvorm waar jij de gouden medaille dient te halen. De scores voor goud zijn best pittig, hoewel de doorgewinterde Steep-speler dit relatief makkelijk behaald. Je werkt na een training per discipline, verder het gehele evenement af. Dit gaat je niet veel tijd kosten en voelt daarom als DLC best mager aan. Competitie wordt naar mijn mening ook niet echt overgebracht; buiten de echte spelers die jouw game kunnen vergezellen, is er niet altijd een computergestuurde tegenstander die het vuurtje van de competitie doet aanwakkeren. Een gemiste kans, hoewel het gebruikelijk is in X-Games om niet tegelijkertijd te knallen. Maar toch.

Gemiste kans

Tot slot moet ik toch zeggen dat de game uiteindelijk een mixed bag is voor mijn gevoel. Hoewel er in de gehele game ontzettend veel te doen is, mist het nog steeds iets. Het voelt namelijk zo kalm en voor een game verwacht ik toch net wat meer. Wellicht is het de overdreven sfeer van SSX die mij tot de dag van vandaag is bijgebleven. Bovendien, wat ik een storend element vond, is dat de besturing lang niet altijd zo meegaand is. Zit je net lekker in een flow van de ene rail naar de andere, besluit de game je toch niet op de railing toe te laten. Dit lijkt vooral omdat animaties soort van ophouden als de game niet weet hoe dit op te vangen. Dit deed de concurrentie jaren geleden toch echt beter. Misschien een bewuste keuze van Ubi, maar niet één die ik als gamer kan waarderen. Oefening baart kunst zeggen ze dan.