Review: Uncharted: The Nathan Drake Collection PlayStation 4

Uncharted is momenteel een van de grootste franchises van PlayStation. Heel gamersland stond eind 2007 op zijn kop toen de eerste Uncharted werd uitgebracht. Helaas kon ik daar destijds niet aan meedoen, aangezien ik geen PlayStation-bezitter was. Iedereen in mijn omgeving was laaiend enthousiast en ik leek haast de enige te zijn die niet kon deelnemen aan deze vreugde. Nu, acht jaar na dato, kan ik eindelijk meejoelen want daar is hij dan: Uncharted: The Nathan Drake Collection.

De ultieme Uncharted-bundel

The Nathan Drake Collection dient als inleiding voor de in 2016 uit te komen Uncharted 4: A Thief's End. De bundel bevat drie games die zijn uitgekomen voor de PlayStation 3. Deze games zijn welteverstaan: Uncharted: Drake's Fortune, Uncharted 2: Among Thieves en Uncharted 3: Drake's Deception. Helaas zit de PlayStation Vita-titel Uncharted: Golden Abyss niet inbegrepen in deze bundel.

De drie gebundelde games vertellen het verhaal van hoofdrolspeler Nathan Drake. Deze goudzoeker is een van de beste in zijn vak, en dat laat hij blijken. Zo brengt hij een bezoekje aan El Dorado, volgt Marco Polo's route naar Shangri La en treedt hij in Lawrence of Arabia's voetsporen tijdens de zoektocht naar de verloren stad Ubar. Gedurende deze avonturen klimt hij zich een weg naar de top, en maait hij hordes vijanden neer met onder andere automatische wapens. Helaas staat Lady Luck niet aan Drake's zijde en gaat er geregeld wat mis.

Weg met de vergelijkingen

Iedereen die ik spreek, vergelijkt Drake met andere personages of games. Zo hoor je vaak Tomb Raider en Indiana Jones voorbijkomen. Hoewel hier wellicht een kern van waarheid inzit, moeten we eens stoppen met dat vergelijken. Nathan Drake is Nathan Drake. Geen Lara Croft of Indiana Jones, maar gewoon Nathan Drake. Drake barst van de persoonlijkheid. Hij is grappig, avontuurlijk en een ware womanizer. De games zitten vol memorabele momenten dankzij Drake's opmerkelijke gedrag en Sully's flauwe humor.

Drake is namelijk niet de enige die schittert in deze fantastische games. Zo staan de oude Sully, de dappere Elena en de weelderige Chloe altijd hun mannetje/vrouwtje. Het verhaal dat verteld wordt in de trilogie is subliem. Er wordt voldoende achtergrondinformatie gegeven en de gameplay houdt je op het puntje van je stoel. De mix van historische karakters en toegevoegde fictie zorgt voor een uitstekende ervaring.

Geen remake, maar remaster

Wie de games eerder heeft gespeeld op de PlayStation 3, raakt wellicht teleurgesteld bij het aanschaffen van de collectie. Er is weinig toegevoegde content en het verhaal is identiek. De bundel is dan ook vooral bedoeld voor nieuwkomers op de PlayStation. De toevoegingen die zijn aangebracht zijn minimaal. Toegevoegd zijn een speedrunmodus, meer collectables en een extra moeilijkheidsgraad. Wat wel enige toegevoegde waarde biedt, zijn de opgepoetste graphics. Verder is er gameplaytechnisch, op de schietmechanics na, weinig veranderd aan de games.

Dat er weinig is veranderd, is jammer. Zo stoorde ik me vooral gedurende het doorspelen van Uncharted 1. De uit 2008 afkomstige game is anno 2015 erg achterhaald. BluePoint heeft zijn uiterste best gedaan tijdens het oppoetsten, maar de gameplay werkt erg storend. Hoewel het verhaal nog altijd uitmuntend is, werkt alles niet even soepel. Zo lijkt Drake een beetje te glijden alsof hij over ijs loopt en dekking zoeken is nog altijd niet optimaal. Ook stoorde ik me zeer aan de manier waarop Drake bijvoorbeeld een trap opliep en zwom alsof hij door een magneet werd weggetrokken. Deel twee en drie zijn daarentegen ijzersterk, aangezien de problemen destijds grotendeels waren weggewerkt.

Pief, paf, poef

Bluepoint Games heeft veel liefde gestopt in het oppoetsen van de sublieme games. Het is een grafisch spektakel en menig maal zit je met open mond te kijken naar de prachtige omgevingen. Het klimmen en verkennen werkt prima. Dit zijn dan ook de meest vermakelijke onderdelen binnen de franchise. Waar ik me op een gegeven moment echter aan begon te storen, zijn de eindeloze shoot-outs. Vooral de eerste game zit vol vuurgevechten en na een uur of vijftien heb je het dan ook wel gezien. Dankzij deze kogelregens wordt op bepaalde momenten het plezier volledig uit de game gezogen. Deel twee en drie geven iets meer variatie. Hierdoor wordt je niet overspoeld door het zoveelste vuurgevecht, maar is het, zo nu en dan, een welkome afwisseling.

In reviews van Uncharted 3: Drake's Deception is er geopperd dat de game een van de betere multiplayer-ervaringen biedt. Bij het opstarten van het laatste deel in de bundel was ik dan ook teleurgesteld dat de game geen onlinefunctionaliteiten biedt. Jammer, want dit verlengt het speelplezier aanzienlijk. Ondanks de uitsluiting van de multiplayer, biedt de bundel minimaal dertig uur aan gameplay. Deze dertig uur bevat geen tweede speelbeurt of speedrun. Nee, de indrukwekkende dertig uur is enkel benodigd voor het uitspelen van de drie story-modes.