De Rondvraag: Gamemoment dat indruk maakte

We weten allemaal waar we waren bij de grote historische gebeurtenissen die bepalend zijn voor onze tijd. Maar als gamer heb je natuurlijk ook je eigen persoonlijke momenten als je regelmatig een game oppakt. Is het de onthulling van de game waar je al jaren op wacht of een specifiek moment in een game waarbij je mond openviel. Natuurlijk hebben deze momenten een kleinere impact op de wereld en zijn ze niet historisch, maar op ons heeft het een grote indruk gemaakt. En daarom deelt de redactie hun speciale momenten met jou.

Bram is de held van de dag voor een prijs in Halo: Reach

Als ik denk aan de gamemomenten die de meeste indruk maakte, dan denk ik aan meerdere momenten. De geweldige bossfights in Dark Souls, de sublieme beesten in Monster Hunter: World, het geweldige verhaal van Red Dead Redemption 2. Ik kan uren blijven lullen over welke gamemomenten zo geweldig bleven hangen, maar uiteindelijk moet ik er één kiezen. Mijn keuze gaat naar het einde van de campaign in Halo: Reach. Ik was gewend dat de helden winnen en ze leefden nog lang en gelukkig enzovoorts, maar dit was niet het geval in de grauwe shooter. Hoewel de gebeurtenissen in Halo: Reach nodige opofferingen waren voor een goed einde in de andere Halo games, was het toch even slikken. Nadat jij vrijwillig achterblijft om het gigantische MAC kanon te bemannen en ervoor zorgt dat de mensheid kan ontsnappen aan totale vernietiging, blijf jij alleen over. In je eentje vecht je zo lang je kunt tegen de radicale aliencollectie, je laat je niet kennen. De soundtrack is geweldig, het pompt je in eerste instantie vol met adrenaline, maar hoe dichter je bij het einde komt, verandert de muziek in iets tragisch. Het was een gevecht dat je nooit kon winnen. Helden krijgen niet altijd het einde dat ze verdienen, maar de acties van de helden op Reach blijven voor altijd in onze gedachtes. En je weet wat ze zeggen hé. Spartans never die.

Claudia met Xenoblade Chronicles 2 – het einde van hoofdstuk 3

SPOILER WARNING! Het gamemoment dat op mij het meeste indruk heeft gemaakt, is het einde van hoofdstuk 3 van Xenoblade Chronicles 2. In het derde hoofdstuk van de game leer je het personage Vandham kennen. Vandham is een personage dat tijdens dit hoofdstuk als een soort vaderfiguur en mentor fungeert voor Rex, die tot dan toe altijd vrij zwak en onvolwassen is geweest. Vanaf het moment dat Vandham werd toegevoegd aan mijn party vond ik hem direct erg tof. Hij was dan ook het eerste speelbare personage uit de game dat ik leuk vond en ik kon dan ook niet wachten om zijn personage verder uit te bouwen en zijn achtergrondverhaal te leren. Helaas hield Vandham het maar tot het einde van het hoofdstuk vol. Aan het einde van het hoofdstuk zie je namelijk een spectaculaire cutscene waarin hij zichzelf opoffert om Rex en de andere hoofdpersonages te redden. Hoewel Vandham’s dood misschien langer en beter opgebouwd had kunnen worden, maakte het toch een enorme indruk op mij, doordat een geliefd personage ineens zo abrupt uit de game werd verwijderd. Vandham’s dood was ontzettend jammer, maar was een correct einde voor zijn personage. De scène van zijn dood werd vergezeld door emotionele muziek en ik voelde me tijdens het kijken van de cutscene dan ook oprecht verdrietig. Vanaf dit moment begon ik de game ook eindelijk te waarderen voor wat het was en ik kon het dan ook weken lang niet meer wegleggen.

Anita keert terug naar Runescape

Hoewel ik de laatste jaren ontzettend veel games heb gespeeld, is Runescape een belangrijk onderdeel geweest van mijn jeugd. Het is dan ook niet gek dat ik bij deze rondvraag direct aan een moment in Runescape moest denken. Elk jaar vond er namelijk de JCUP plaats, waarin de Clan Wars modus een belangrijke rol speelde. Clans vochten in wedstrijden tegen elkaar met de finale als einddoel. Voor de clan waar ik jaren lid van ben geweest, was dit zeer belangrijk. Denk aan complete gidsen over de juiste uitrusting tot verplichtte trainingen. Ik vond dit gedeelte van de game nooit heel interessant tot de JCUP in 2014 plaats vond. De laatste paar rondes van de finale zouden worden gespeeld op het hoofdkantoor van Jagex en de clan wilde graag nog een extra titel aan de lijst toevoegen. Niet alleen maakte de vastberadenheid een grote indruk, ook de loyaliteit verbaasde me. Spelers die inactief waren werden opgetrommeld en verschenen, trainingen werden massaal bijgewoond en iedereen die niet het maximale level had, trainde dagelijks om dit op tijd te bereiken. Uiteindelijk wonnen we de finale; de eenheid en loyaliteit die tijdens dit event werd getoond, heb ik tot op heden nooit meer gevoeld in een game.

Joy met Magische Mario

Mijn meest memorabele game moment is ook één van mijn eerste game momenten. Herinneringen van vroeger zijn vaak flarden, maar dit moment staat me bij als de dag van gister. Mijn broer had net dit magische apparaat in huis gehaald: een Nintendo 64. Na het lezen van menig boekje en alle stekkertjes in de juiste contacten stoppen kregen we eindelijk beeld. Mario 64 kwam in beeld. We konden aan zijn neus en hoed trekken, extreem geestig natuurlijk. Maar niet het meest memorabele moment. Voor ieder die het nog weet, Mario 64 heeft als overworld of hubb het kasteel met daarin de verschillende schilderijen. Los van het feit dat het 3D idee al overweldigend was, was het voor mijn kinderbrein nauwelijks te bevatten, toen mijn broer onze favoriete Italiaan een schilderij in liet springen. Ik begreep er letterlijk niets van. Het schilderij kreeg rimpels als een vijver en ineens was Mario van een kasteel in een wereld met wezentjes die Bob-ombs heten. Vanaf dat moment wist ik: games zijn ongelofelijk tof.

Hoe vond je onze speciale gamemomenten? Wat heb jij allemaal meegemaakt dat het delen waard is, laat het ons weten en vertel ons over jouw meest indrukwekkende gamemoment.