Drie van die: Redenen waarom BioShock: The Collection je aandacht waard is

BioShock, BioShock 2, BioShock Infinite en alle singleplayer DLC-pakketten, visueel opgepoetst en aan 60 frames per seconde, in één gunstig geprijsde bundel. Een beetje gamer weet nu precies wat hij mag verwachten: de ultieme verzameling van drie van de beste games van de vorige generatie. Gameliner draait al lang genoeg mee om van iedere game in deze collectie een recensie in de database te hebben. Alle drie scoorden ze hier bij hun release de maximale score: 5 oververdiende sterren. De BioShock-serie is een toonbeeld van constante en ongeëvenaarde kwaliteit. Daarom lijst ik drie redenen op waarom BioShock: The Collection je aandacht waard is.

Je hebt de games niet gespeeld

De eerste reden is meteen de meest voor de hand liggende. Als je om welke reden dan ook deze fantastische franchise (of een aantal games ervan) tot dusver links hebt laten liggen, heb je nu eigenlijk geen excuus meer. Want wie met deze BioShock-collectie zijn eerste stappen in het BioShock-universum wil zetten, kan niet beter af zijn. Zij gaan duizelen bij de enorme hoeveelheid lekkers dat uitgever 2K Games hier bundelt voor net geen vijftig euro. De drie hoofdgames en alle uitgekomen downloadbare content, voorzien van een extra laagje hoogglans en een soepele beeldverversing (al durft die in de consoleversies zo nu en dan haperen). Het enige wat eigenlijk ontbreekt is de multiplayermodus van BioShock 2, maar die droeg toch niet genoeg bij tot de beleving.

Omgeven door games van pure klasse wordt in deze collectie duidelijk dat de eerste BioShock nog altijd een treetje hoger in de rangorde mag staan. Ondanks zijn leeftijd - negen jaar oud! - zie je meteen weer waarom het ooit de status van klassieker heeft verworven. Het beste verhaal, volwassen verteld, een fantastische setting en qua gameplay nog steeds helemaal van deze tijd. De eerste heeft grafisch gezien de grootste oppoetsbeurt gekregen en het maakt de al ijzersterke game alleen maar beter. Vlak ook het tweede deel niet uit. In grote lijnen is het de minste van de drie, toch speelt het op veel vlakken als een gepolijste versie van het origineel. BioShock Infinite tilt de franchise daarna opnieuw naar ongekende hoogten. Maar door de hectiek van de directe shooteractie in de tweede helft van de game plaats ik hem net onder het origineel. En dan hebben we nog de DLC, waarvan vooral Minerva's Den en de twee Burial At Sea-episodes ware pareltjes zijn.

Blij weerzien met de interessantste locaties

Voor spelers die wel vertrouwd zijn met de reeks is BioShock: The Collection zeker en vast een blij weerzien met één van de meest interessante settings uit de recente gamegeschiedenis. Het fenomenale Rapture, de compleet verloederde zeemetropool verborgen in het diepste zwart van de zee. Met dat prachtige Manhattan Deco-stijltje, die mystieke sfeer en boordevol kleine details die ons de sferen uit de vroege twintigste eeuw doen proeven. Het is geweldig om levels als Fort Frolic of Medical Pavallon (naar mijn mening de mooiste locaties uit het origineel) te herontdekken.

BioShock 2 speelde op safe en diepte de onderwaterwereld nog wat verder uit, maar om te voorkomen dat de reeks dreigde te verwateren, smeet ontwikkelaar Irrational Games voor de derde game het creatieve roer om. BioShock Infinite lanceert de speler daarom naar de verloren gewaande, zwevende stad Columbia. Het schreeuwt gedurfde creativiteit en de zwevende huizen, straten en platformen die samen het wolkenparadijs Columbia vormen, maken nog meer indruk dan de onderzeese hel Rapture. Drie jaar na mijn eerste doortocht was ik weer met stomheid geslagen.

Fijne extra's

Het loont de moeite om in de spelomgeving van het eerste deel op zoek te gaan naar de Golden Reels. Per gevonden filmspoel krijg je een kort stukje van de in totaal ongeveer twee uur durende documentaire met de BioShock-bedenkers Ken Levine en Shawn Robertson, welke je een interessante blik achter de schermen gunnen van het ontwikkelingsproces van de originele game.

Nog zo'n interessante toevoeging is het Museum of Orphaned Concepts. Niet gloednieuw (het level zat eerder al in een speciale uitgave van BioShock), niet bijster lang en slechts geschikt voor één keer, maar wel een ongestoorde wandeltocht langs een aantal boeiende conceptschetsen die de finale game uiteindelijk niet gehaald hebben.

BioShock: The Collection bewijst dat deze onbetwistbare klassiekers de tand des tijds goed hebben doorstaan. Het is een goed verzorgde en complete bundel. Koester jij ook mooie herinneren aan deze vijf sterren franchise, deel ze dan met ons en vertel er meteen even bij of je de visuele upgrade en kleine extra's voldoende vindt om de games te herontdekken.