Drie van die: Redenen waarom ik uitkijk naar Sekiro: Shadows Die Twice

Sekiro: Shadows Die Twice, de nieuwste game van From Software, staat al bijna voor de poort (of Torii) van onze consoles. Dat ik als liefhebber van pittige games hier erg naar uitkijk, is voor jou hoogstwaarschijnlijk geen verrassing. Na mijn uitgebreide speelsessie met de game heb ik al mijn bevindingen in de Sekiro: Shadows Die Twice preview op kunnen sommen. Hierin noem ik meerdere argumenten waarom ik zo enthousiast ben over deze game. Er zijn drie punten die er met kop en schouders bovenuit steken waarvan ik vind dat iedereen op de hoogte moet zijn. Daarom leek het mij een goed idee om die eens in een drie van die artikel uit te lichten!

Vloeiende en strakke gameplay

Mijn grootste kritiek op alle Souls games is altijd wel de besturing geweest. Het hoort er ook een beetje bij, want als je in het echt in een groot metalen ridderpak loopt, dan is normaal lopen al even fijn als door de modder sprinten met een wasmachine op je rug. Echter vond ik de gameplay wanneer je enkel met een lendendoekje rond rent ook nog altijd stug aanvoelen. Bloodborne deed dit al stukken beter, al vind ik dat hier qua hit-detectie en besturingscontrole nog veel te winnen viel. Sekiro doet dit stukken beter merkte ik tijdens mijn speelsessie op. Soms wist ik mijzelf nog wel een ravijn in te dodgen of gebeurde er iets geks, maar dat was meer aan mezelf te wijten dan aan de controls. Sekiro speelt gewoon echt heel strak en fijn, waarbij ik de execution gameplay mechanic ook echt briljant vind. Daarbij is de grappling hook ook een feestelijke toevoeging, waardoor je je een rappe ninja voelt (die helaas ook gedood kan worden door niet-ninja's).

Meer verhaal en dialoog

Alles wijst erop dat er meer verhaal zit in Sekiro dan dat we gewend zijn van de Souls type games. Bij de echte Souls games past het ook wel, dat je zelf moet achterhalen wat er allemaal precies aan de hand is. Maar dat ze hier weer eens van afwijken vind ik juist ook eens goed. From Software heeft in het verleden vaak zat games uitgebracht met meer verhaal, zoals bij de Otogi-games. Hoe het verhaal gebracht gaat worden, is nog niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk aan de hand van cutscenes, zoals From Software dit dan meestal doet. Wie weet zitten er iets meer RPG-elementen in. In elk geval verwelkom ik elke vorm van verrijking qua verhaal, zolang de pacing maar goed blijft. Maar daar heb ik bij From Software wel vertrouwen in.

Uber Japanse setting

Sekiro voelt qua setting, stijl en sfeer nog Japanser (Japanneriger? Nipponiger?) aan dan Japan zelf. Er zijn tijden geweest dat we als gamers het gevoel hadden wel erg overstelpt te zijn met games in oude Japanse setting. Vooral ten tijde van de PlayStation 2 kwamen er veel “ren als een boze middeleeuwse Japanner met katana rond” games uit. Toch heb ik hiermee nooit echt verzadiging gevoeld, omdat ik Japan gewoon machtig interessant en fascinerend vind. Daarnaast vind ik geschiedenis en mythologie ook erg interessant, dus het is een redelijke perfect match voor mij. Afgelopen paar jaar is de feodaal Japanse setting niet meer zo rijkelijk aanwezig, dus ik verwelkom Sekiro met open armen. Sekiro: Shadows Die Twice is nu echter niet de eerste Souls-achtige game in oud-Japanse setting die verschijnt: Team Ninja was From Software voor met de zeer goeie game Nioh. Maar hoe meer Souls, hoe meer vreugd, zou ik zeggen.

Heb jij andere redenen waarom je uitkijkt naar Sekiro: Shadows Die Twice? Zijn er juist redenen waarom je twijfelt aan deze titel? Laat het ons weten!