Event: Konami

19 oktober, Breda - Het was een redelijk frisse dag toen ik op de woensdagochtend een afspraak had gemaakt bij Konami. De PR-afdeling zit niet ver van mijn huis vandaan en bevindt zich bovendien ook nog eens bijna op de route naar de drumschool waar ik op woensdag altijd de hele dag drumles geef. Ook heb ik al vanaf kleins af aan een affectie met Konami, dus winterjas uit de mottenballen, muts op en fietsen naar het Ginneken maar.

1987
Al toen deze jongen 5 winters oud was kwam ik in aanraking met gamen, toen mijn pa besloot mij achter een MSX te schuiven. De eerste game die ik speelde was Athletic Land (bouwjaar 1984), een soort platformgame, gemaakt door Konami. Dit bleek de eerste van de vele goeie Konami titels die ik in mijn leven zou gaan spelen. Deze developer is er al zolang als ik bekend ben met gamen, en het is daarom ook (en niet alleen voor mij) één van de belangrijkste bedrijven geweest voor de game-industrie.

Blokjes, pixels! Ahhhh, de nostalgie!

2011
Vandaag de dag zorgt Konami nog steeds voor goeie gametitels, al is het wel dat Konami zelf minder games ontwikkelt maar vooral produceert en publiceert. Ongetwijfeld heeft dit ook te maken met de enorme productietijd die nodig is voor het maken van een game, in combinatie met de Japanse manier van game-development die daar nog vaak problemen mee heeft.

Glimpj3DS
Er komt komende tijd veel moois aan in ieder geval van onze Japanse vrienden, en ik mocht dit woensdagochtend eens proberen. Door de PR-vrouw van Konami, de altijd vriendelijke Anouk, kreeg ik een 3DS in mijn handen gedrukt met Frogger en Dr. Lautrec. Nu was ik het meest benieuwd naar Dr. Lautrec, omdat ik van puzzelspellen houd met verhaal, en ik niet wist of dit nu een parodie op Professor Layton is, of een regelrechte rip-off. Helaas heb ik de game niet lang kunnen proberen, maar wat ik wel zag was dat Dr. Lautrec behoorlijk sterk afwijkt en een luchtige sfeer heeft die mij erg aan Alundra 2 deed denken. Binnenkort mag ik uitgebreid uitdokteren hoe Dr. Lautrec speelt, dus spoedig horen jullie hier meer over.

Nou, ik was het niet hoor, een echte Doctor houdt zijn winden binnen

Stille Heuvels
Maar waar ik nou eigenlijk (om heel eerlijk te zijn) echt voor kwam was Silent Hill: Downpour. Mensen die mij enigszins kennen, weten dat ik al vanaf de release van de eerste Silent Hill een redelijk grote fan ben. Ik dwong ook iedereen in mijn naaste omgeving deze games op zijn minst te proberen, maar mijn schrikbewind is de afgelopen jaren daarin erg gedaald, hand in hand met de kwaliteit van de Silent Hill games. Toch ben ik bereid Silent Hill: Downpour een goeie kans te geven, vooral omdat ik ontzettend graag zou willen dat er weer een goeie Silent Hill game op de markt kwam. Helaas kon ik woensdag enkel de demo checken die Konami presenteerde op de Tokyo Game Show.

M-Misschien had ik maar gewoon thuis moeten blijven

Grimmerde grim
De demo dumpte mij in een oude mijn. Nu is mijn kennis van de Silent Hill wereld nog redelijk goed, dus ik dacht gelijk terug aan de artikelen in Silent Hill 2 die je over de mijnen kon lezen. Dat begon dus al goed. De sfeer overigens ook, want het was na de eerste trap al dermate donker dat ik met een zielig aanstekertje verder moest zien te lopen. Na dood te werden gemept door een naar banshee-achtig ondood viswijf besloot ik maar de brightness op max te zetten, en met een plank in de hand het nog een keer te proberen. Vervolgens kwam ik steeds dieper in de mijnen terecht, en ik moet zeggen dat zo kort als de demo was, het mij toch echt het idee gaf dat dit weleens een hele goeie Silent Hill game kon gaan worden. Mijn hoop brandt in ieder geval weer als een dikke X-Files zaklamp in de duistere digitale grimmigheid.

Snaaaaaaake!
Het was goed vertoeven bij Konami, en ik moet zeggen dat dit bezoek mijn hoop en verwachtingen ten opzichte van SH: Downpour een positieve wending heeft gegeven, waarvan ik dan nu weer hoop dat deze verwachtingen ook waar zullen worden gemaakt. Als kers op de digitaart heb ik nog Metal Gear Solid: HD gecheckt, waarbij ik weer eens besefte hoe vet dat die games wel niet zijn. In HD zien ze er nóg mooier uit, al moet ik eerlijk zeggen dat ik ze er ook nog steeds goed vind uitzien op de PS2, omdat de games gewoonweg zo ontzettend degelijk zijn gemaakt. En dat is iets wat ik al van kleins af aan heb gevonden van Konami: Degelijke, goeie games. En afgezien van zo nu en dan een misser geldt dit vandaag de dag, 24 jaar later, nog steeds.