Opinion: Over(w)intertoys

Het ziet ernaar uit dat er binnen een paar jaar geen speelgoedwinkel meer te vinden is in de winkelstraten van Nederland. Intertoys, de nog enig bestaande winkelketen voor spullen ter vermaak van kinderen (en mannen), is helaas tot mijn grote verdriet failliet. Mocht er na het schrijven van deze praatpaal een redding zijn gekomen, dan vrees ik dat dit dan ook slechts uitstel van executie is. Gaat dit echt een gemis zijn? Ik vind van wel. Ik haat winkelstraten. Het enige wat ik leuk vind, is die enkele gameszaak en speelgoedwinkel bezoeken, die ik vaak al met Google Maps opzoek, omdat ik het in die zee van kledingwinkels niet weet te vinden. De rest kan mij heel eerlijk gezegd gestolen worden.

Een speelgoedwinkel heeft iets magisch. Er is een specifieke reden hiervoor: Het zijn allemaal producten specifiek tot in de details gemaakt om mensen (met name kinderen dan) blij te maken. Ik en godzijdank ook mijn vriendin vinden heel veel speelgoed ook nog altijd leuk. Een wereld zonder LEGO wil ik mij niet inbeelden. We verzamelen ook beiden bepaald soort speelgoed, naast geregeld een LEGO setje aan te schaffen “voor ons zoontje”. Echter is er ook al vaak bij een bezoek gebleken dat alles veel duurder werd verkocht dan online. En hier zit het hem natuurlijk ook in: we kunnen veel makkelijker en goedkoper spullen online vinden. Is dit dan de hoofdreden? Ik denk van wel. Veel mensen willen wel de hort op en uitjes doen in het weekend, en zodra het koopzondag is sjokken er nog altijd heel veel mensen als zombies naar de winkels.

Maar hierbij gaat het tegenwoordig meer om even er tussenuit te zijn, dan dat het echt gaat om spullen kopen. Een columnist in het AD had het er ook al over dat het beste is om van Intertoys een museum te maken, want alles is verkapt tot musea tegenwoordig. Een Bart Smit museum kan natuurlijk sowieso al, aangezien die naam al is opgeslokt door Intertoys. Hiermee heeft hij inderdaad een goed punt. De speelgoedwinkel die wij namelijk het meest bezoeken is de A-tembo LEGO winkel in Wagenberg. Op deze plaats is er namelijk ook Mini Billund, waar je ladingen aan prachtig opgestelde LEGO bouwwerken kunt zien, terwijl je ook nog de hele geschiedenis van LEGO mee krijgt. Daarnaast kun je ook nog zelf bouwen en is er maandelijks wel weer iets vernieuwd. Maar wat doen we vervolgens negen van de tien keer: toch kopen we iets van LEGO in de winkel.

Van de meeste Intertoys winkels een soort speelgoedmuseumpje maken inclusief een speelruimte zou een erg goed idee zijn voor Intertoys. De kinder-speelparadijzen zitten elke dag van de week stampvol, want ouders willen ergens heen waar ze de kinderen kunnen vermaken (lees: dumpen). Al die kinder-dumpplekken hebben ook ondertussen allemaal één ding gemeen: je kunt er goed veel eten en drinken bestellen. Dit gaat wellicht voor een speelgoedzaak wel een beetje ver, maar toch zouden ze dit wel moeten doen. Het is dan een “place to be” en het geld komt dan vanzelf wel binnen. Maar ja, dit kan elke winkel dan wel gaan doen. Is dit het enige dat Intertoys kan doen nog? Er is ook nog een reden waarom dat ik met mijn gezin graag naar Mini Billund ga en dat is vanwege dat er daar mensen werken die er echt veel vanaf weten en er ook gepassioneerd over zijn. Mijn LEGO kennis is beduidend beperkt in verhouding tot die van hen. Het is ook altijd ontzettend leuk met de eigenaar en werknemers over LEGO te praten.

Om dezelfde reden ging ik altijd graag langs Foregames in Breda, nu zijn ze helaas enkel nog een online gamestore. Het moment dat de bedrijfsleider bij de Game Mania in Breda een padjakker werd, liep ik er meteen minder naar binnen. En als er één gebrek is dat de meeste Intertoys filialen hebben, is het mensen met kennis van zaken in huis. Negen van de tien keer als ik ze iets vraag kijken ze mij aan alsof ik ze confronteer met hogere wiskunde opgaves. Het is prima als er even iets moet worden opgezocht zo nu en dan, of dat ze het fijne niet overal van weten, maar ik vind het echt stik irritant als je keer op keer weer als reactie een “uhhhh geen idee”, met de meest glazige blik ooit. Het is ook al erg lang zo met de speelgoedwinkel dat het niveau van kennis zo erbarmelijk is. Ooit heb ik bij Bart Smit gewerkt en er werd totaal geen aandacht besteed aan kennisverrijking op gebied van wat je verkocht. Verder dan “hier staan de Barbies en daar de Bionicle LEGO”, kwam het niet qua “inwerken”. Je moest een beetje met de klant meepraten, werd mij geadviseerd. Dat is iets dat ik niet kon en wilde doen, dus al snel was ik daar weer weg.

Uiteindelijk is het runnen van een goede winkel veel meer dan alleen hippe producten verkopen voor de juiste prijs. Er moet meegegaan worden met de tijd en het moet wellicht nog meer een beleving worden. Bij A-Tembo zie ik constant mensen wat kopen, omdat ze echt helemaal gek gemaakt worden (de goeie vorm dan) van LEGO. Wellicht moeten we ook meer naar speciaalzaakjes toegaan. En al die zaken hoeven ook niet meer fucking zeven dagen per week geopend te zijn, want dat is belachelijk. Dat is iets dat ik persoonlijk erg leuk zou vinden. Ik kan zo een heel aantal speciaalzaakjes bedenken waardoor ik weer eens graag een winkelstraat doorloop. Zelfs eentje met kleding. In elk geval hoop ik wel dat niet alle winkels verdwijnen, net als dat ik ook niet wil dat alle games enkel digitaal worden. Een beetje charme in de wereld mag van mij wel blijven.