Opinion: De Fallout fallout

Dat Fallout 76 erg veel verdeling onder de Fallout-fanbase heeft gezaaid, lijkt mij wel erg duidelijk. Al ten tijde van de aankondiging was onder mijn Fallout vrienden veel twijfel en argwaan met betrekking tot deze nieuwe game. Zelf was ik natuurlijk vooral bezig met de Power Armor Edition. Een T51b helm en dan nog draagbaar ook! Een vette canvas tas! Figuurtjes! Een kaart van het speelgebied “that glows in the fucking dark”! Ik heb mijn bestelling de dag erop in de morgen geplaatst. En niet te vroeg, want later die dag was hij wereldwijd uitverkocht. Maar ja, ik moest hem als Fallout-veteraan gewoon hebben. Daarvoor ben je fanboy, toch?

Gameliner.nl

Fanboy van het eerste uur

Voor mij begon Fallout in 1997 met Fallout: A post nuclear roleplaying game uitgegeven door Interplay. Ik was al heel snel verliefd op de setting, de zwartgallige humor en de goed doordachte personages en quests. Deze game, met voice acting van onder andere Richard Dean Andersen, David Warner en Ron Perlman was voor zijn tijd echt cutting edge. Het was een groot succes en al snel volgde Fallout 2 in 1998. Deze game was ook weer geweldig en borduurde voort op het verhaal en setting uit het voorgaande deel. Ik heb zelfs vijftien jaar later de mazzel gehad Brian Fargo, indertijd baas van Interplay en medebedenker van Fallout, te ontmoeten en mijn oude afgeragde exemplaar van Fallout 2 te laten signeren.

Toen de licentie door Bethesda werd aangeschaft en de nieuwe Fallout games uitkwamen, bleef ik een Fallout fan. Het was even wennen om van een isometrische 2D RPG over te gaan naar de 3D Fallout die we nu kennen, maar Fallout 3 , Fallout: New Vegas en Fallout 4 waren ook zeer aardige games, waarbij New Vegas voor mijn gevoel de beste was van de nieuwe Fallouts. Dit was niet raar, daar het team daarachter op was gebouwd uit ontwikkelaars die mee hadden gewerkt aan Fallout 1 en 2. De wereld leefde meer, de lore klopte beter, de personages en groeperingen waren meer Fallout. Maar toen kwam Fallout 76.

Fallout 76: Dit deed pijn

Fallout 76 was niet de Fallout die mensen verwachtten te krijgen. De leegte van de wereld was merkbaar, ondanks de grootte van de kaart. De lege nederzettingen zorgden ervoor dan de wereld een stukje ziel miste. De encounters met andere spelers moesten ervoor zorgen dat deze leegte werd opgevuld, maar dit voelde voor mij eerder awkward dan verrijkend. Ik denk dat dit komt, omdat ik Fallout vooral associeer met een single-player ervaring. Mijn vriendin, waarmee ik de game samen speel, had een leuk kampement opgezet bij Morgantown Station. Het werd veel gebruikt door andere spelers en gaf leuke interactie. Totdat er een hoog gelevelde lul langskwam die het leuk vond om dit kamp op te blazen met granaten. That's why we can't have nice things.

Wat mij ook irriteert, is dat je voor mijn gevoel constant achter de feiten aan loopt. De audio logs en holotapes zijn de verhalen achteraf. Je kunt geen grote impact meer hebben op wat er allemaal gebeurt. Je kunt geen grote veranderingen meer brengen. Je kunt de wereld niet meer redden. En dat is jammer, want de wereld is wel prachtig. De map is namelijk de mooiste die ik in een Fallout game heb gezien.

Fan-out?

Er waren zeker momenten waarop Bethesda het me erg moeilijk heeft gemaakt om een Fallout fanboy te blijven. De radiostilte nadat de reviews binnenstroomden sprak boekdelen. De schok rond de receptie van hun nieuwste game moet erg veel teweeg hebben gebracht. Het duurde bijna twee weken voordat er een concrete reactie was en deze adresseerde niet eens de echte pijnpunten. Wat hier had gepast was een “Sorry, we fucked up.” vanuit Bethesda. Wat de fans kregen, waren wat bugfixes en PR-praat. En zo blijft Bethesda maar om de hete brij heen roeren. Ze gaan wel veranderingen maken, maar dan wel achteraf.

Om maar verder te zwijgen over Bag-gate. Het nylon vodje dat de mooie beloofde canvas tas verving in de Power Armor Edition is een lachertje. De T51b helm is prachtig, maar door die lelijke tas voelt het een beetje alsof er een drol op de lekkere taart is gegooid die deze collectors edition had moeten zijn. De duidelijke schuldbekentenis, dat wil zeggen Bethesda die alle sporen van de vermelding van de canvas tas van het internet probeert te vegen een paar weken nadat de game uitgebracht was, lijkt mij ook boekdelen te spreken. En dan het lef hebben om 500 atoms aan te bieden ter compensatie (ter waarde van 5 euro), is de ultieme sigaar uit eigen doos. In plaats van iets wat een bruikbaar, real-world ding was geweest digitale currency aanbieden waarvoor je nog niet eens een in-game canvas tas kunt kopen in de Atom store, lijkt mij wel erg karig. Nu hebben ze gelukkig de wijsheid gehad om de canvas tas alsnog te maken en op te sturen, maar toch weer achteraf.

Ik heb hard getwijfeld of ik Fallout nog leuk vond. Maar ik had al snel de perfecte remedie gevonden. Ik startte deel 1 weer eens op. Ik herinnerde me weer hoe het was, hoe het kon zijn. De ouderwetse gameplay was ik gelukkig al gewend, want dit is voor velen een obstakel om deze game te spelen. Zonde, want het is echt een ontzettend goede game. Maar ik kon zo door een stukje nostalgie te gebruiken Fallout 76 een beetje relativeren. Het is immers een spin-off, die niet is wat Fallout hoort te zijn. Er zijn al eerder minder succesvolle Fallout spin-offs geweest (Fallout: Tactics op pc en Fallout: Brotherhood of Steel voor de Xbox) welke verder geen impact hadden op mijn fandom. Dat zal dus voor Fallout 76 ook gelden. Ik heb nu immers een ontzettend vette T51b power armor helm. Die kan mooi naast de Fallout 4 Pip Boy en de Fallout 3 lunchbox. Maar voor nu wissel ik Fallout 76 lekker af met Fallout 1. Want ik blijf toch een Fallout fan, of niet?