Ik ben de laatste weken veel bezig geweest met eenmanspassieprojecten. Wat een woord. Het zijn echter wel precies de games die ik mocht behandelen. Zo had je Pumpkin Jack, The Falconeer en nu Bright Memory. Ook deze first person shooter is gemaakt door maar één persoon, namelijk Zeng Xiancheng. Eenmansontwikkelaar van een game die inspiratie lijkt te halen uit vele andere welbekende titels. Bright Memory roept vragen op, maar is vooral indrukwekkend om te spelen. Veel deelonderwerpen om te bespreken in deze preview van Bright Memory!
Not quite Infinite
Waarom is dit artikel gelabeld als een preview en niet een review vraag je je wellicht af? De ontwikkeling bij Bright Memory is apart gelopen. Dit komt allemaal door de aankondiging van Bright Memory Infinite. Dit wordt dé game die Zeng Xiancheng wil maken. Bright Memory dient als het ware als een voorproefje van wat er gaat komen. Je kan het bijna zien als de tech demo. De game is daarom ook binnen een uurtje uit te spelen. Hij kost geen drol en het is op vele manieren de runner up voor Bright Memory Infinite. Ben ik blij met wat ik gezien heb? Cynische Bram had plezier met de game, maar natuurlijk kon ik er ook weer wat zorgen uitpersen.
De gameplay zelf is uniek en je weet dat dat de weg is naar mijn hart. Bright Memory lijkt ontzettend veel games in haar DNA te hebben zitten. Het heeft hele futuristische geweren, zoals je ziet bij Titanfall. De beweging lijkt ook erg veel op die van Respawn Entertainments welbekende shooter. Je bent namelijk razendsnel en je overlevingskans hangt af van je reflexen en oplettendheid. De guns voelen goed aan. Ze schieten er lekker op los en ze klinken prima. Het is echter wel op dit moment een karig arsenaal. Je krijgt je pistooltje, assault rifle en shotgun. That's it folks. Gelukkig ligt de nadruk niet zozeer op de geweren zelf, maar meer op de vaardigheden die Shelia (onze protagonist) in huis heeft.
Shoot and slash
Devil May Cry in first person. Dat is wellicht de beste omschrijving voor Bright Memory. Je gebruikt namelijk diverse vaardigheden om zo vijanden de lucht in te slingeren. Terwijl ze in de lucht hangen, krijg ik bijna een emotionele flashback naar Bulletstorm, maar uiteindelijk is het de bedoeling om de tegenstanders met zoveel mogelijk stijl af te maken. Ja, net zoals in Bulletstorm. Dit keer doe je het echter meer met je lichtzwaard en daardoor kreeg ik er toch meer Devil May Cry vibes van. Final Fantasy en elke Capcom-game ooit lijken ook onderdeel te zijn van de persoonlijkheid van Bright Memory. Het design van de fantasiefiguren deden mij veel denken aan de mythische beesten die je in de Final Fantasy-games tegenkomt, terwijl het cheesy verhaal erg veel doet denken aan titels zoals Resident Evil en wederom Devil May Cry.
Technisch gezien is het niet allemaal feest. Het is vrij pijnlijk duidelijk dat deze game een directe port is van de pc-versie. De menu's zijn daarom niet erg snel, want de cursor is identiek aan een pc-game. Hierdoor is het toch wat onhandig om jezelf te navigeren door de keuzemenu's van Bright Memory, omdat je geen muis in je handen hebt, maar een controller. Verder heeft de game wat last van fout geladen textures, waardoor je af en toe grote gekleurde blokken voorbij ziet flitsen. Tot slot heeft de game regelmatig last van lichte screen tearing. Kleine technische irritatiepuntjes. Ze verpesten de ervaring niet, maar ik hoop dat de Bright Memory Infinite-versie toch wat stabieler staat op het technische vlak. De Xbox Series is namelijk meer dan krachtig genoeg om de game prachtig en vloeiend te runnen.
Voorlopig oordeel van Bram de slashy man
Bright Memory is een indrukwekkend staaltje werk. Het weet veel inspiratie op te doen van vorige titels, om zo toch een uniek concept voor te schotelen aan de speler. De combat is het liefdeskind van Devil May Cry en Bulletstorm, het verhaal is lekker fout en het enige waar de game echt tekort schiet, is op het technische vlak. Als dit een voorbode is voor de kwaliteit van Bright Memory Infinite, dan ben ik positief ingestemd voor een succesverhaal. Het succes van Zeng Xiancheng is wellicht dichterbij dan we denken en ik kan alleen maar applaudisseren, wanneer wederom een eenmanspassieproject wordt ontvangen met lof.
Ons Brammeke is van alle markten thuis. Is hij niet nieuws aan het pennen, dan staat hij wel voor de camera of hangt hij achter de microfoon voor de Game Over-podcast. Een ding is in ieder geval wel zeker, Bram heeft altijd zijn hart op de tong en schuwt niet weg van een pittige discussie. We noemen Bram dan ook niet voor niets "het wonderkind" hier op de redactie.
