Preview: Silent Hill f - Heerlijk vertrouwd en toch totaal anders

Als een franchise hangt Silent Hill anno 2025 aan een zeer fragiel zijden draadje. De ooit iconische survival horror reeks leek geruime tijd voor dood achtergelaten door diens uitgever Konami - die de naam hooguit nog op een pachinko machine plakte - tot het Poolse Bloober Team de franchise nieuw leven inblies met diens remake van Silent Hill 2. Toch biedt één succes geen garantie voor de toekomst, vooral niet wanneer de volgende metaforische adrenaline injectie er een met risico's is. Ontwikkelaar NeoBards leek zich daarvan bewust tijdens mijn vier uur durende speelsessie van diens Silent Hill f, waarbij het naarstig op zoek leek te zijn naar de verlossende nod of approval.

In my restless dreams, I see another place...

Want mede door de gewaagde keuze om zaken anders aan te pakken, zit NeoBards een beetje met het mes op de keel. De westerse wereld is inmiddels zo gewend geraakt aan het fictieve dorpje Silent Hill in de Amerikaanse staat Maine dat het bijna ondenkbaar is om met de setting te verhuizen, iets waar NeoBards wel voor heeft gekozen. We hebben een keer niet te maken met een getroebleerde Harry Mason of James Sunderland die zich een weg baant door de doodse straten van het titulaire Silent Hill, maar met een tienermeisje genaamd Hinako Shimizu, wiens dagelijkse beslommeringen in het Japanse dorpje Ebisugaoka bemoeilijkt worden door de inmiddels kenmerkende paranormale activiteit die we kennen van de langlopende survival horror reeks.

Deze verhuizing van het Amerikaanse vasteland naar een zeer typerende Japanse setting is gezien Konami's bakermat ergens zeer voor de hand liggend - en in mijn opinie ook zeer welkom - maar het vergt van de achterban wel behoorlijk wat aanpassingsvermogen. Het verleden heeft laten zien dat rigoureuze veranderingen een franchise fataal kunnen worden - iets waar NeoBards zich erg van bewust lijkt te zijn - maar wie openminded Silent Hill f weet te betreden, wordt getrakteerd op een authentieke Silent Hill ervaring die een hoop dingen volgens het boekje afwikkelt. Vrijwel elke trope die Silent Hill rijk is, passeert in Silent Hill f de revue. Sterker nog, alles wat Silent Hill ooit zo herkenbaar en iconisch heeft gemaakt, laat zich uitstekend lenen voor de Japanse horror setting die Silent Hill f aanboort. Wat dat betreft is het bijna ironisch dat Konami hier niet eerder mee aan de haal is gegaan.

'Mist' nergens diens doel

Zo heb ik gedurende mijn vier uren slenteren door het mistige Ebisugaoka nergens het gevoel gekregen dat het scheefliep met de Silent Hill vibe die de fan ongetwijfeld wenst te ervaren. Ook Silent Hill f doordrenkt zichzelf van meet af aan met mysterie, aangezwengeld door een groeiend gevoel van ongemak en een voorzichtig kijkje in Hinako's achtergrond. Terwijl de mistbanken om je heen grijpen en een onheilspellende rode flora een verwoestend effect heeft op je ooit vertrouwde omgeving, introduceert Silent Hill f stukje bij beetje entiteiten die ondanks diens typerende Japanse horror insteek onmiskenbaar zijn. Zo valt er in Silent Hill f geen decolleté prijkende zuster te bespeuren en zul je nimmer oog in wat het ook is dat hij heeft komen te staan met Pyramid Head, maar de talloze rendez-voustjes met de mes-zwaaiende Kashimashi en mijn ontmoeting met de groteske Ara-abare wisten dat gat met verve op te vullen.

Tijdens die één-op-één schermutselingen deed NeoBards dan ook diens best om me de combat basics van Silent Hill f meester te laten maken, iets waarvan direct werd benadrukt dat een passieve aanpak in veel gevallen ook een optie is en in enkele zelfs verstandig. In de desoriënterende omgeving van Ebisugaoka kan zoiets als geweldpleging - zij het in zelfverdediging of niet - zijn tol eisen van zowel Hinako als haar wapen. Beide zijn te herstellen, maar voorkomen is beter als genezen. Mocht het toch zo zijn dat een schermutseling onvermijdelijk is, dan zijn een goede staat van het slagwapen en een scherpe focus van levensbelang. Zo biedt focus ruimte voor een perfecte parry optie, resulterend in een opening voor een sterke tegenaanval, maar trekt het ook aan Hinako's geestelijke gesteldheid. Silent Hill f bakt gelukkig diverse opties in om hiermee om te gaan, zoals medicatie en meditatie, waarbij het en passant craften van typisch Japanse trinkets integreert om je op voorhand te wapenen tegen de verschrikkingen die Hinako in combat tegemoet gaat.

Memoires of a high school girl

Toch is het niet alleen combat dat de klok slaat. Sterker nog, Silent Hill staat van oudsher niet direct bekend om de actie, maar om de hersenkrakende suspense eromheen. Silent Hill f vormt hierin geen uitzondering. Ook in Ebisugaoka valt er genoeg te puzzelen en te speuren om progressie te boeken en ook hier weet NeoBards Silent Hill's kenmerkende brain teasers in een zeer Japanse horror vorm te gieten. Puzzels vol cryptische omschrijvingen bieden zich en masse aan, waarbij de ene puzzel obscuurder is dan de andere. In sommige gevallen zelfs iets te obscuur, waarbij de enige hint van NeoBards leek te zijn dat ik mezelf in het brein van een Japans schoolmeisje moest plaatsen om de clue te ontdekken. En ja, dat is best lastig voor een 42-jarige vent uit het Noord-Brabantse land. In de andere gevallen kwam het gelukkig eerder neer op een oog voor detail, iets wat ik met vlagen nog wel heb.

Gelukkig lijkt het gehalte aan overgecompliceerde puzzels nog binnen de perken te blijven, als ik mijn zeer uitgebreide speelsessie als graadmeter mag gebruiken. Met een beetje creatief denkvermogen en een scherp oog lijk je in Silent Hill f al een heel eind te komen en wanneer je - al dan niet onbedoeld - de loopholes in de game weet te vinden, valt zelfs een onvermijdelijke nederlaag na een puzzle gone wrong nog te omzeilen. En als het allemaal echt te lastig is gebleken, dan kun je gelukkig altijd nog kiezen om de moeilijkheidsgraad nog een tandje lager te zetten, zowel in combat als in puzzle difficulty. En dat kan zeer prettig zijn, vooral wanneer je simpelweg op zoek bent naar het verhaal achter Silent Hill f, maar door de mist het dorp niet meer ziet.

Voorlopig oordeel van Patrick Meurs

Het is misschien niet helemaal aan mij om een onbevooroordeelde mening te leveren omtrent Silent Hill f - gezien mijn fascinatie voor de franchise en mijn voorliefde voor Japanse horror - maar van wat ik tot nu toe heb mogen ervaren achter de deuren bij Konami, werd ik behoorlijk vrolijk. In mijn opinie heeft NeoBards de ideale balans weten te vinden door het vertrouwde recept van de beroemde franchise en de onmiskenbare ambiance ervan te implementeren in een typisch Japanse horror setting. Voor de die hard fans van het fictieve titulaire dorpje in Maine is Silent Hill f het misschien allemaal net even niet, vooral wanneer Japanse invloeden niet per definitie je ding zijn. Voor die mensen wacht in de tgoekomst wellicht weer een Amerikaanse restless dream. Maar voor degene die zich van meet af aan al aangetrokken heeft gevoeld tot Silent Hill f, wacht een schitterende en intrigerende horror ervaring.