Waarom terg ik mijzelf zo graag door horror-games te spelen? Is mijn eigen leven niet spannend genoeg? Godzijdank niet, kan ik altijd weer vaststellen na het spelen van een horror-survivalgame. En laten we eerlijk zijn: vrijwel alle horror-games draaien voor een groot gedeelte om overleven. Anders is er ook niet veel spannends aan kun je zeggen. Het oorzaak en gevolg van de game niet goed genoeg spelen of in de val lopen geeft een sterke spanning, die ik sterker vind dan met het kijken van een hele enge film.
Zoals ik al in menig column en review heb aangegeven ben ik al van kleins af aan gefascineerd door griezelen en horror. Ik probeerde als kleuter wekelijks die enge scène door te zitten aan het begin van Olivier Bommel en de Zwelbast. Telkens weer ging ik achter de bank zitten, rende de kamer uit of bezorgde ik mijzelf nachtmerries. Ergens hield ik wel van die spanning en het mijzelf dwingen tot overwinning. Het verklaart ook waarom ik games zoals Dark Souls vet blijf vinden, ook al kan het voelen als een soort vrijwillige marteling.
Halloween staat weer voor de deur, dus het is tijd voor iedereen om er weer eens aan te geloven en een horror-game aan te slingeren! Daarom vond ik het een goed idee om eens een lading aanraders te noemen, enigszins gecategoriseerd. Vroeger waren horrorgames vrij schaars. Je moest vaak echt wachten op een nieuwe titel, plus goed door de game-magazines bladeren om er meer dan twee per jaar te kunnen vinden. Laten we daarom eens beginnen met een paar klassiekers te noemen die ook vandaag de dag nog zorgen voor zwetende handjes.
Voor mij is dit het absolute begin van horror gaming. Het eerste deel op de pc wordt door velen ook gezien als de eerste echte horror-survival game ooit gemaakt. Eigenlijk zijn alle delen wel aan te raden, maar als we er eentje uit moeten zoeken, dan is het toch wel Alone in the Dark: The New Nightmare, die vandaag de dag nog altijd speelt als een “zonnetje”. De game is makkelijk en super cheap te verkrijgen voor de pc, PS1 en PS2. De maker, studio Darkworks, heeft later nog een sterke grimbaard-game op de markt gebracht: Cold Fear. Ook een absolute aanrader!
DUH! Zal menig lezer hardop uitslaken. De eerste game in zijn oude vorm speelt vandaag de dag wat stugger dan je gewend bent, maar telkens weer als ik “even” de game speel, kan ik niet stoppen. Alle hoofddelen zijn stuk voor stuk aanraders, maar zijn lang niet allemaal horror te noemen. Deel 3, 5 en 6 zijn meer actie games met zombies. Met Resident Evil 7 zijn ze weer helemaal teruggegaan naar hun roots. Ben je op zoek naar een goedkoop deel, zoek dan de altijd goed te genieten Resident Evil 4, die inmiddels op alle platformen is uitgebracht, behalve op de Macintosh bij je oma op zolder.
Het doet nog altijd pijn dat Konami de serie de nek heeft omgedraaid, al helemaal nadat we met P.T. helemaal lekker waren gemaakt voor de aankomende titel: Silent Hills. Deze “Playable Teaser” is zelfs dermate goed dat het vele soortgelijke titels heeft voortgebracht. Alle delen (behalve die neppe op de PS Vita) zijn absoluut de moeite waard om te spelen, ook vandaag de dag nog. Het eerste deel ziet er oud en lelijk uit op de PS1, maar is nog altijd bizar grimmig. Mijn persoonlijke favoriet zal toch altijd Silent Hill 2 blijven, maar het derde deel is objectief gezien de beste. De latere games: Homecoming, Origins en Downpour zijn ook allemaal de moeite waard, al is het voor de kenner wel te merken dat er andere makers achter zitten.
Deze behoren tot mijn all-time favoriete horror games. De director van de eerste Silent Hill, Keiichiro Toyama, is na het eerste deel verder gegaan met het maken van de (nóg engere) Forbidden Siren-games. Die titels zijn ook absolute aanraders. Gebaseerd op H.P. Lovecraft’s grimmige schrijfwerk, beleef je met verschillende personages een complex verhaal in spooky Japanse achtergelegen gebieden. Uiteindelijk zijn er maar drie delen verschenen, Forbidden Siren 1 en 2 op de PS2, en Siren: Blood Curse op de PS3. Dit laatste deel is eigenlijk een remake van het eerste deel, waarbij men alles meer verwesterd heeft qua personages en het sounddesign. Toch blijf ik de eerste twee het beste vinden. De derde is meer een onnodige remake, maar ook deze is nog altijd erg gaaf.
Heb jij deze platforms helemaal niet in je bezit? Geen probleem! Op iedere console is er wel wat griezeligs te beleven! Daarom naast bovenstaande aanraders nog een Peter’s horrortips-lijstje per platform! Let wel, ik heb ze uitgezocht op echte engheid, niet actie met wat griezel elementen zoals Dead Rising.
Ik heb flink wat games niet genoemd. Er zijn ook titels waar ik zelf nog niet doorheen heb gespeeld, zoals: Soma, Daylight en Until Dawn. Onder de horror games van weleer heb je ook nog bijvoorbeeld de Clock Tower-serie, die echt nog op mijn to-do lijst staat, maar deze zijn moeilijk te vergaren. Ben ik volgens jou nog echte must-play horror games vergeten? Laat het mij weten! Laat ook even weten wat jij gaat spelen!
Nieuws
Sea of Thieves heeft de 40 miljoen spelers aangetikt, laat ontwikkelaar Rare weten via een persbericht en posts op social media.
Nieuws
Er heeft een nieuwe ontslagronde plaatsgevonden in de gamewereld. Deze keer bij GTA-uitgever Take-Two Interactive.
Nieuws
Max Verstappen straalt op de cover van F1 24. Dat hebben ontwikkelaar Codemasters en uitgever EA onthuld.
Nieuws
Tijdens de Nintendo Indie World Showcase werden de nodige games getoond. Hier zijn ze allemaal op een rijtje te vinden.