Chicken Police: Into the HIVE! review - een sfeervolle beestenboel

Ontwikkelaar The Wild Gentlemen is terug met een vervolg op Chicken Police: Paint it RED! De visual novel kwam een jaar of vier geleden uit en werd ontzettend positief ontvangen. Dan is het altijd maar de vraag of een dergelijk vervolg net zo'n impact achter kan laten als het eerste deel. Met Chicken Police: Into the HIVE! wordt in ieder geval grotendeels hetzelfde pad bewandeld als met de eerste game. Gooit The Wild Gentlemen met dit nieuwe deel opnieuw de knuppel in het hoenderhoek of kukelekuut de haan na dit vervolg toch echt een toontje lager? Ik vertel je er alles over in deze review.

Haantje de voorste

Detectives Santino "Sonny" Featherland en Martin "Marty" MacChicken vormen na alle gebeurtenissen uit het eerste deel nog steeds een sterk duo binnen de Clawville Police Department. Ze staan ook wel bekend als de Chicken Police. Na de segregatie dag is er binnen Clawville een district afgesloten van de buitenwereld. Dit district wordt ook wel de Hive genoemd. Waar vrijwel alle dieren zich vrijelijk kunnen voortbewegen door Clawville zijn het de insecten die zitten opgesloten in de Hive. Op een dag sluipt een mysterieuze vrouw het appartement van Sonny binnen. Ze is weduwe en het lichaam van haar overleden man, een insect, blijkt te zijn gestolen. En dat is het startpunt van waaruit je het nieuwe avontuur met de Chicken Police aanvangt. Samen met Marty probeert Sonny de onderste steen boven te krijgen en het lichaam van de overleden man terug te vinden. Ze konden echter niet voorzien dat dit verzoek onderdeel uitmaakt van een veel groter complot binnen de stad.

Zoals je van een visual novel mag verwachten bestaat de gameplay vooral uit praten met de verschillende personages die je tegenkomt. Nu moet ik bekennen dat het visual novel genre er niet een is die ik gauw kies als ik een nieuwe game ga spelen. Om het zacht uit te drukken zijn dat vaak niet mijn favoriete games. Toch wist Chicken Police: Into the HIVE! mij al vrij snel te overtuigen dat het een toffe game is om te spelen. Laat je niet gelijk van de wijs brengen door de mensen met dierenkoppen. Hoewel het overkomt als een gimmick - en het misschien ook wel gewoon een gimmick is - raak je er al vrij snel aan gewend en komt voor je het weet de focus op het verhaal te liggen en niet zo zeer op de dieren. Een van de redenen dat de dieren van ondergeschikt belang zijn komt door de fantastische voice acting. Vooral Kerry Shale die de stem inspreekt van de hoofdrolspeler Sonny heeft fantastisch werk geleverd. Hoewel het niet echt eerlijk is om de andere stemacteurs en actrices niet bij naam te noemen, zijn het er gewoon te veel die het ontzettend goed hebben gedaan om er een hele opsomming van te maken. Ook de muziek is werkelijk uitstekend en past volledig bij de sfeer en tendens van de game.

Are you tokking to me?

Om de zaak op te lossen en tot een goed einde te brengen, is het de bedoeling dat je een praatje gaat makken met Jan en alleman. Ieder personage kan namelijk zomaar een aanwijzing voor je hebben waarmee je weer een stapje dichter bij de oplossing komt. Maar niet iedereen is zo vrijgevig met het geven van informatie aan je. Zeker binnen de Hive hebben de inwoners niet echt een hoge pet op van smerissen. Voordat jij de o zo gewenst informatie los kunt peuteren moet je vaak eerst een tegenprestatie leveren. Dit komt er in het spel voornamelijk op neer dat je andere zaken en missies voorgeschoteld krijgt die je moet zien op te lossen. Lukt dat, dan krijg je de informatie die jij nodig hebt voor je hoofdzaak. Om er ook wat afwisseling in te brengen bestaat de game niet alleen maar uit ouwehoeren met alles dat ademt. De gameplay wordt zo nu en dan ook afgewisseld met puzzels of spelletjes. Zo kan het zomaar zijn dat je een tactisch kaartspel voor de voeten geworpen krijgt of dat je middels een soort minigame een slot moet zien te openen.

Een van de leukste onderdelen zijn misschien wel de echte ondervragingen. Je bent immers een detective of je bent het niet. Op een aantal momenten in de game kun je personages verhoren. The Wild Gentlemen heeft hier een good cop, bad cop mechaniek geïmplementeerd. Je krijgt dan telkens drie keuzemogelijkheden die een bepaald aantal punten waard zijn. Stel je aardige vragen, dan krijg je pluspunten. Maar als je iemand echt flink onder druk zet dan krijg je minpunten. Het maakt op zichzelf niet uit of je de good cop of bad cop uithangt, zolang je maar wel volhardt in je stijl. Je kunt namelijk sterren scoren met je verhoor en als je een beetje in het midden blijft schommelen scoor je niks en is je verhoor mislukt. Hoe meer sterren je behaalt, des te beter je het hebt gedaan. Vijf sterren is daarbij de beste score. Helaas zijn de momenten waarop je personages aan een kruisverhoor kunt blootstellen best wel schaars. Ik had toch liever gezien dat je dit wat vaker had kunnen doen, want het is een interessante manier om informatie en aanwijzingen te vergaren.

Jaren 50 detective

Als je op zoek bent naar een sfeervolle game, dan ben je bij Chicken Police: Into the HIVE! zeker aan het juiste adres. De game is ontwikkeld in een film noir-achtige stijl en lijkt daarmee op een soort jaren 50 detective serie. Zo is de game in ieder geval bedoeld, maar als dat niet jouw kopje thee is dan kun je er ook voor kiezen om dat uit te schakelen en te gaan voor het volledige kleurenpallet. Die keuze is geheel aan jou als speler. Voor de ervaring heb ik het eerste deel van de game in zwart-wit gespeeld en de tweede helft van de game in kleur. Uiteindelijk vond ik de zwart-wit ervaring toch meer hebben en veel beter passen bij de game. Het is dan ook niet voor niets dat de ontwikkelaar adviseert om hem in de noir-modus te spelen. Het avontuur van de twee kemphanen is overigens wel aan de korte kant. Het verhaal is opgedeeld in vijf hoofdstukken en als je net als ik een beetje onderzoekend bent ingesteld en dus met alles en iedereen praat en interacteert, dan ben je er met een uur of vijf a zes al wel doorheen.

Chicken Police: Into the HIVE! zit barstensvol met interessante en intrigerende personages. Bovendien zijn er ook tal van locaties die je passeert tijdens je avontuur door Clawville. Ieder van deze locaties heeft specifieke interactiepunten. Als je hierop klikt krijg je een hint, achtergrondinformatie of gewoon wat dialoog. Het is overigens geen vereiste om het eerste deel te hebben gespeeld, al is dat misschien toch wel aan te raden. Niet eens zozeer omdat dat nodig is om het verhaal te begrijpen - je krijgt in de Chicken Police: Into the HIVE! namelijk genoeg informatie te verstouwen om te snappen wat er aan de hand is - maar vooral omdat het gewoon ontzettend leuke games zijn om te spelen. Het struinen door de gebouwen, straten en achterbuurten van Clawville was echt ontzettend leuk om te doen. Ik heb meerdere keren gehad dat ik eigenlijk moest stoppen, maar toch de drang had om door te blijven spelen. Je wordt meegezogen in een spannend en boeiend verhaal dat je niet snel loslaat.