Mario vs. Donkey Kong review - Een trouwe, simpele remake

De rivaliteit tussen Donkey Kong en Mario laait weer op tot oude niveau in de remake van Mario vs. Donkey Kong. Als fan van de originele GameBoy Advance game mocht ik met de nieuwe versie aan de slag om te kijken of deze game nog net zo leuk is om te spelen als vroeger, of dat nostalgie het iets beter heeft doen lijken dan dat het eigenlijk was? Dus haal je puzzel vaardigheden uit de kast en laten we kijken hoe het allemaal in elkaar zit!

Donkey Kong de dief

Ik heb het verhaal al in mijn Alles wat je moet weten over: Mario vs. Donkey Kong benoemd, maar hier weer even in het kort. Mario heeft een speelgoedlijn van mini Mario’s uitgebracht en Donkey Kong wil deze poppetjes heel graag hebben, maar ze zijn overal uitverkocht. In zijn woede breekt hij in bij de speelgoedfabriek waar de poppetjes worden gemaakt en steelt ze allemaal. Mario, die toevallig net langsloopt, ziet het gebeuren en zet de achtervolging in om zijn speelgoedfiguurtjes te redden van de grote aap. Deze achtervolging brengt je naar verschillende werelden gevuld met puzzels die je moet oplossen.

Hoewel het verhaal niet al te complex is, is het geweldig om de rivaliteit tussen Mario en Donkey weer eens in een game te zien. In de laatste jaren is Bowser de grote slechterik van de Mario-games en begrijp mij niet verkeerd, de Koopa Koning is geweldig, maar de rivaliteit tussen Donkey Kong en Mario heeft iets speciaals. Het is moeilijk onder woorden te brengen, maar de relatie tussen die twee klopt gewoon. De boze gezichtsuitdrukking van de aap naar de loodgieter is tijdloos en geweldig om te zien op het scherm.

Grafische upgrade

Ten opzichte van de originele versie uit 2004 was een grafische upgrade wel nodig en die stelt niet teleur. Mario vs. Donkey Kong ziet er geweldig uit op de Nintendo Switch. De levels komen eindelijk goed tot hun recht en zien er niet meer zo blokkerig uit. De game draait ook goed op de Nintendo Switch en tijdens mijn playthrough heb ik geen enkel probleem ondervonden. De soundtrack is gewoon fantastisch. Net zoals je van andere Mario-games gewend bent. Elke soundtrack sluit perfect aan op de wereld waar je speelt. Mijn grote favoriet is het Spookhuis met zijn violen en spookachtige sfeer, maar voor elke wereld is wat te zeggen. De controls zijn ook duidelijk en snel onder de knie te krijgen. Je loopt met de linker Joy-Con, springt met B en pakt dingen vast met X of Y. Mario is namelijk veel meer gelimiteerd in zijn bewegingen dan wat van hem gewend bent in zijn andere avonturen. Dit is logisch, want als Mario zijn standaard vaardigheden had in deze game had je hem binnen een uur uitgespeeld.

Deze beperking zorgt ervoor dat je goed moet nadenken over elke beweging, want één verkeerde stap kan je een leven kosten. Mario heeft namelijk niet zijn power-ups die hem beschermen. Als je ook maar één keer geraakt wordt, houdt Mario het voor gezien en moet je het opnieuw proberen. Dit zorgt voor een klein beetje extra uitdaging en zet je soms aan het denken. Tenzij je in de nieuwe casual modus speelt, dan kan je een aantal bubbel checkpoints maken om het opnieuw te proberen. De co-op modus is een hele leuke toevoeging aan de game en is vooral leuk om met een kind te spelen of iemand die niet vaak gamet. In de co-op modus moet je een extra sleutel vinden om de deur naar het tweede deel van het level te openen, maar voor de rest zijn het exact dezelfde levels. Het zit de moeilijkheidsgraad amper in de weg, past gewoon bij de game en is een goede toevoeging aan de remake.

Niet geschikt voor veteranen

Toch vloog ik relatief snel door de werelden heen en had ik de game binnen een paar uur bijna uitgespeeld. De puzzels zijn namelijk niet moeilijk. Ja, soms moet je even goed kijken, maar als je het eenmaal doorhebt ben je zo klaar. Het helpt ook niet dat ze allemaal dezelfde formule hebben met kleine variaties. Zijn ze leuk? Ja, ik vermaak me echt met de puzzels in deze game, maar als je eenmaal de variaties in de werelden doorhebt schiet je er doorheen. Elk level heeft drie cadeautjes en een mini Mario-figuur om te redden. Verzamel ze allemaal en je hebt het level perfect voltooid. Ook als je niet alles hebt, dan is het enige gevolg dat je geen extra levens krijgt bij het verzamelen van alle cadeautjes. Bij missende mini Mario’s heb je alleen minder levens bij het eindgevecht met Donkey Kong aan het einde van een wereld. Het is nu ook veel makkelijker om honderd procent voltooiing in een level te halen, omdat je in het origineel een bepaald aantal punten moet halen voor de ster maar nu alleen maar alles hoeft te verzamelen. Is dat erg? Nee niet per sé, maar dit maakt de game iets meer geschikt voor een jonger publiek dan de veteranen die meer uitdaging gewend zijn.

De eindgevechten met Donkey Kong blijven geweldig en stelen de show in elke wereld. Het enige jammere is dat ze het unieke overwinningsscherm na een gevecht met de grote aap eruit hebben gehaald. Dit voegde iets meer sfeer aan de game toe en liet het verhaal ook iets meer tot leven komen. Nu krijg je elke keer hetzelfde eindscherm te zien waar alles bij elkaar opgeteld wordt en rennen Donkey Kong en Mario naar hetzelfde level. Elk gevecht heeft iets unieks en sluit aan op de wereld waar het zich afspeelt. Mijn favoriet is persoonlijk die van de Slippery Summit, waar Mario in het rond glibbert terwijl Donkey Kong hem bestookt met projectielen. De twee nieuwe werelden, Slippery Summit en Merry Mini Land zijn waardige toevoegingen aan de game en zorgen voor wat frisse nieuwe content.