Review: Batman: Arkham Asylum Xbox 360

Om te beginnen moet ik even bekennen dat ik niet zo heel veel heb met de laatste twee films rond de vleermuisman. Natuurlijk kon ik ze als actiefilms wel waarderen en zag ik ook wel in dat Heath Ledger een puike prestatie neerzette in zijn rol als de Joker. Maar verder waren er ook wat puntjes van irritatie. Want hoe bruut de Batmobiel er in die films ook uitziet, ik heb meer met de oude, klassiek gelijnde wagen. En ook de serieuze insteek van de twee films was mij iets te serieus. Zo bont als men het in de jaren '60 maakte hoeft het van mij ook niet "“ Zok! Pow! Biff! Een paarsblauwe pyjama. Wie kent het niet? "“, maar ik was wel gecharmeerd van de insteek van Tim Burton met de eerste Batman film, waarin Jack Nicholson bewijst een meesterlijk acteur te zijn.

Vleermuispoep

Genoeg gezeurd, tijd voor goed nieuws. Batman: Arkham Asylum (BAA) is op geen van de bovenstaande films of series gebaseerd. Dat had, zoals de geschiedenis bij wel meer filmlicentiegames leert, waarschijnlijk enkel geleid tot vleermuispoep. Bij de ontwikkeling van BAA hadden de mannen bij Rocksteady geen last van een verstikkende deadline en zat men ook niet vast aan een te volgen filmscript. Men blijft meer trouw aan de comic en is zo vrij geweest de Joker los te laten in Gothams gevangenis annex gekkenhuis Arkham Asylum, waar alle bat guys, correctie, bad guys opgesloten zitten. Aan Batman de taak om uit te vinden wat de übergrapjas in zijn schild voert en hem opnieuw in te rekenen. Tijdens deze jacht door Arkham Asylum moet Batman zich een weg banen langs verschillende criminelen die door de Joker zijn vrijgelaten, waarna elk hoofdstuk wordt afgesloten met een gevecht tegen een eindbaas. Wat te denken van eindbazen als Bane, de Scarecrow of de Riddler? Ze zijn allemaal van de partij.

Adembenemende frisse lucht

Dat een hoofdstuk eindigt met een eindbaas wil overigens niet zeggen dat de hele game is opgebouwd uit losstaande levels. Je bent in feite vrij om te gaan en te staan waar je wilt, los van enkele deuren die in het begin gesloten zijn. Naarmate je verder vordert zul je steeds meer gebieden rond Arkham Asylum vrijspelen. Inderdaad, rond Arkham Asylum. Je zult namelijk niet constant door gebouwen sluipen, maar zo nu en dan ook de frisse buitenlucht rond het gekkenhuis opzoeken. Die momenten komen steeds precies op het juiste moment. Net wanneer je het zat bent om door verschillende gangen en ventilatieschachten te lopen, rennen en sluipen, word je weer naar de indrukwekkende omgeving rond Arkham geleid. En indrukwekkend mag de game zeker genoemd worden.

Interactie?

BAA ziet er door het gebruik van de Unrealmotor retestrak uit. De omgevingen druipen van de sfeer en zijn ontzettend gedetailleerd, zelfs wanneer je op bepaalde objecten inzoomt die verder helemaal niet relevant zijn. Al die details gaan echter wel ten koste van de interactie met de omgeving. Of je nou tegen een muur of een bureaustoel aanloopt, het maakt geen verschil. Ze bewegen geen centimeter. Ook wanneer je je Batarang naar een aantal reageerbuisjes op een bureau gooit gebeurt er niets. Gelukkig is die beperkte interactie eigenlijk ook het enige minpunt in BAA. De gameplay steekt namelijk wel weer goed in elkaar.

Knokkende detective

De besturing werkt behoorlijk intuïtief en eenvoudig. Verschillende moves worden stuk voor stuk geïntroduceerd en op bepaalde momenten in de game krijg je zelfs een hint welke move je nodig hebt om verder te komen. Naast deze hints kun je ook gebruik maken van de Detective Mode. In deze modus kun je de omgeving scannen op zoek naar aanwijzingen en locaties waar de vijanden zich bevinden, om ze zodoende eenvoudiger te kunnen verrassen met een aanval van achteren. Maar vaak zul je gewoon moeten knokken, waarbij je de combo's met het grootste gemak aan elkaar schakelt en punten vergaart. Die kun je vervolgens gebruiken om een aantal upgrades te 'kopen' bij WayneTech. Deze upgrades bestaan bijvoorbeeld uit een sterker 'harnas'of een Batarang die je op meerdere vijanden kunt locken.