Review: Batman: Arkham City PlayStation 3

Ik ben een grote fan van Batman. Omdat ik van jongs af aan ben opgevoed met strips, heb ik een grote interesse in het medium. Toch liet ik de superheldboeken vaak links liggen. Te weinig diepgang, te makkelijk geschreven, het was niets voor mij. Tot een vriend me wees op de Batman collectie, en me een aantal aanraders gaf. Vanaf dat moment was ik een liefhebber van de zwarte speurder, en het was dan ook dat ik met veel plezier Arkham Asylum doorspeelde. Een van de weinige goede superheldengames, en dan ook nog zo trouw aan het bronmateriaal. Toen Rocksteady aankondigde met Arkham City te komen, waren mijn verwachtingen dan ook hooggespannen. Heeft het de hype waar kunnen maken?

Kaboom POW!

Een groot deel van de kracht van Arkham Asylum kwam van de uitstekende gameplay. Deze was voornamelijk opgedeeld in vechten, jagen en speuren. Arkham City behoudt veel van deze elementen, maar voegt ook veel toe. Nieuwe vijanden en hun nieuwe gadgets zorgen ervoor dat je beter dan ooit op je hoede zult moeten zijn. Zelfs de detective-vision, je trouwe vriend in deel 1, zal af en toe geblokkeerd worden, waardoor je andere middelen zult moeten vinden om de slechteriken een pak slaag te geven. Pantsers, schilden, mijnen en infrarood brillen, Batman's taak is er niet makkelijker op geworden. Als antwoord hierop heeft Bruce Wayne wel een uitgebreider arsenaal. Zo kun je gadgets gebruiken tegen het vechten, wapens onklaar maken en zijn er meer omgevingsvoorwerpen die je in je voordeel kunt gebruiken. Het zorgt ervoor dat de actie gevarieerd blijft door het spel heen. Het vechten gaat ontzettend soepel, en het is een heerlijk gevoel om uppercuts, houdgrepen en koprollen af te wisselen. Omdat de actie tijdens een beweging een klein beetje in slow motion gaat, behoudt je het overzicht en zien de aanvallen er nog beter uit. Ook het jagen op boeven met geweren gaat lekker. Er gaat weinig boven het bang maken van gespuis en ze 'n voor 'n stilletjes bewusteloos te krijgen. Door de toevoegingen aan het arsenaal van de boeven moet je je tactieken blijven veranderen om de overhand te houden.

Sin City

Arkham City is een leuke plaats om in rond te dwalen, maar is helaas w'l gevaarlijk. Overal staan wel groepjes schurken die er geen probleem mee hebben om hun onderlinge ruzie bij te leggen om jou eens even aan te pakken. Via je headset kun je ook hun gesprekken opvangen. Dit geeft een leuke kijk in de gebeurtenissen van het spel, maar ook kun je horen hoe de superschurken met elkaar omgaan. Daarnaast zijn overal in het spel puzzeltjes en raadsels te vinden die je hersens en Batman-kennis op de proef stellen. De liefde voor de strips zit duidelijk diep bij de makers van dit spel, en je krijgt echt het idee dat er veel aan de hand is in de stad. Het is een duidelijke sprong voorwaarts van de saaie ziekenhuis-omgevingen van Asylum.

Nananana BATMAN!

Het verhaal kent zijn ups en downs. Af en toe kom je op een zijspoor terecht dat niet zo interessant is, en dit leidt erg af van de hoofdverhaallijn. Ook de zijmissies stellen eigenlijk niet zo heel veel voor, naast die van Catwoman en de Riddler. Dit is zonde, want er zijn een hoop goede kanten aan het verhaal. Gelukkig duren deze saaie stukken nooit echt lang. Het is tekenend voor het talent van de schrijvers dat ze Batman, waar al honderden strips van zijn verschenen, toch verrassend weten te houden. Er worden duidelijk risico's genomen, en dit betaalt zich uit in de plot twists. Een paar zul je misschien aan zien komen, maar ik ben vaak genoeg aangenaam verrast. Helaas komen een aantal bekende personages wel erg kort in beeld, waardoor ze eigenlijk nutteloos worden. Ook gaan sommige samenwerkingen wel erg snel over in vijandigheden en andersom. Een grondige kennis van het universum is niet vereist, maar wel handig om alle verwijzingen te volgen. Vooral de merkwaardige haat/liefde verhoudingen tussen Batman en zijn vijanden zullen voor nieuwkomers vreemd aanvoelen. Dit klinkt misschien als een negatief beeld van het verhaal, maar niets is minder waar. Alleen omdat het verhaal zo indrukwekkend is, ga je het zonde vinden dat deze kleine mankementjes het verpesten. Het is een verhaal dat prima in het officiële universum opgenomen kan worden wat mij betreft