Review: Batman: Arkham Origins Blackgate - Deluxe Edition Xbox 360

De zwart gecapete superheld is een paar maanden geleden op de PS Vita en Nintendo 3DS boeven gaan pakken in een tegelijkertijd verschenen sequel op Batman: Arkham Origins, met "Blackgate" als subtitel. Nu is deze game omgepimpt naar de consoles, met in de sub-subtitel "Deluxe Edition". Dames en heren, hier volgt de review van (even diep ademhalen): Batman: Arkham Origins Blackgate - Deluxe Edition. Wat die Jappen kunnen qua lange titels, kunnen wij ook, dacht men vast. Aan mij om de zwarte cape des oordeels aan te trekken en eens even de critic mode te activeren.

Vleermuisman, niet vleermuisvampier

De MetroidVania-manier van gamedesign is zo'n beetje wel mijn favoriete soort game. Er worden er ook te weinig van gemaakt, zeker nu we niks meer horen of zien van Metroid en Castlevania weer meer de oldskool lineaire richting is ingeslagen. Shadow Complex 2 komt er voorlopig ook niet aan, al zijn er nog wel games als Guacamelee! en Insanely Twisted Shadow Planet die het schamele fakkeltje brandend houden. En jullie voelen al aankomen dat Blackgate speelt als een MetroidVania-game. Eigenlijk vrij logisch, want de andere Batman-games op pc en console hebben eigenlijk ook al deze gameplay, maar dan vanuit een third-person game benaderd. Dat men voor een 2.5-dimensionale side-scroller kiest voor deze soort van free-roaming puzzelgameplay, is een logische keuze.

To the ADAM WEST mobile!

Ik ga nu beginnen te klinken als een bij voorbaat al fan van deze game door ook te gaan vertellen hoe tof ik al vanaf mijn vijfde jaar Batman vind. Vele uurtjes heb ik als kleine jongen achter de beeldbuis de oude jaren-60-serie gekeken, met een in paars-roze pak uitgedoste supergespierde Adam West als Batman. De tekenfilmserie die in de jaren 90 op tv kwam is nu nog steeds de shit, en grotendeels dezelfde stemacteurs hebben meegewerkt aan Batman: Arkham Asylum en Arkham City. Helaas voor Blackgate is dat niet het geval, maar de stemacteurs doen goed hun best, ook al klinkt het soms als "ik ben acteurtje X en ik doe nu de originele stemacteur na". Verder heeft Blackgate wel echt de Batman-sfeer zoals we inmiddels gewend zijn.

Kattenbegeleiding

Het verhaal bij Blackgate is erg gelijk aan dat van Arkham Asylum. De slechteriken hebben de volledige controle genomen over de gevangenis, en Batman gaat daar eens een stokje voor steken. Gek genoeg met de hulp van Catwoman, die hem op afstand helpt als een soort van raadgever en gids. Dit is natuurlijk omdat de meeste gamers gewend zijn dat digitaal hun handje wordt vastgehouden bij het gamen. Het Blackgate-gevangeniscomplex is in verschillende stukken verdeeld, welke je eigenlijk als losse chapters of levels kunt zien, aangezien je ze in eigen volgorde kunt spelen, en ze hebben allemaal hun eigen eindbazen zoals The Penguin en Blackmask. Het verhaal wordt verder verteld aan de hand van comic-stijl cutscenes.

Blackgame

De gameplay is een typische Metroidstijl die je vrij rondloopt en steeds nieuwe Batsuit-gadgets krijgt waarmee je weer verder kunt komen in het complex. Het vechtsysteem is meer in de stijl van de andere Batman-games, met de getimede knoppencombinaties en stealthmogelijkheden min of meer zoals we deze dus al kennen. Het werkt alleen wel wat minder goed vanwege dat het meer tweedimensionaal speelt. Je hebt vaak maar beperkte manieren van aanpak: 'n goeie manier, en de rest is aanklungelen door er meestal een debiele matpartij van te maken. Er zijn ook lange stukken van zoek-, puzzel- en backtrack-werk zonder dat je echt gevechten hebt, wat de game een trage pacing geeft.