Review: Blades of Time Pc

Blades of Time volgt het verhaal van de lieflijke schatzoekster Ayumi, die met haar partner in crime Zero op weg gaat naar Dragonland om daar de beloofde schatten vandaan te slepen. Het een en ander gaat mis, en ineens is ze alleen in een onbekende wereld vol gevaar en zonder goud. Dit terwijl de ene na de andere mysterieuze personage haar een uitweg biedt.

Lineair

De wereld van Dragonland is best mooi. Een aantal gevarieerde omgevingen en interessant ogende vijanden zorgen ervoor dat het een mooie plek voor avontuur zou kunnen zijn. Helaas wordt daar niet veel mee gedaan. Levels zijn vrijwel volledig lineair, aaneenschakelingen van gevechten met af en toe een puzzeltje of platformstukje waar de gemiddelde gamer zijn neus voor op haalt. Verspreid door de levels zijn schatkisten te vinden met extra wapens, maar omdat je een magisch kompas hebt die ze precies aanwijst is ook daar geen extra uitdaging te vinden. Blades of Time moet het dus volledig van de combat hebben.

Dom rammen

Om de lelijke beesten van je af te slaan heb je de beschikking over zwaarden, magie en geweren. Aanvallen met zwaarden of geweren vult een metertje dat ervoor zorgt dat je magie los kunt laten op je vijanden, of jezelf kan genezen. Vechten met zwaarden komt vooral neer op heel veel buttonbashen, af en toe ontwijken, en om de zoveel tijd je vijanden in de fik steken. Het werkt prima, maar deze blijft bijna het hele spel hetzelfde. Vervelend is ook dat door de enorme hoeveelheid lichtflitsen en andere effecten vaak niet meer te zien is of je nou slaat of geslagen wordt. Schieten is problematischer. De snelle bewegingen die je moet maken om je vijanden te ontwijken, gekoppeld met de onwennigheid van de camerabesturing en de rug van Ayumi die je halve scherm vult als je aan het mikken bent, zorgen ervoor dat geweren erg onhandig zijn. Als je gewoon op tegenstanders af sprint en ze van dichtbij kapot hakt heeft dat veel meer effect.

Attack of the Clones

De grote gimmick van Blades of Time is de zogenaamde Rewind Time ability. Met behulp van deze goocheltruck kan de tijd worden teruggedraaid. Zodra de tijd weer begint, ontstaat er een kloon van je die precies doet wat jij net deed tot het punt waarop je begon met terugdraaien. Met behulp hiervan kun je een klein legertje aan klonen oproepen die elk vijanden te lijft gaan, of puzzels (die niet zoveel voorstellen) oplossen. Het werkt goed, maar het is zonde dat er niet iets interessants mee is gedaan (op 'n of twee eindbazen na dan). Het voelt een beetje als valsspelen om zes klonen met machinegeweren op een 'moeilijke' eindbaas te laten schieten om hem zo binnen tien seconden dood te krijgen.

Kwebbeltante

Het verhaal is niet onaardig, met een aantal geinige twists, maar het heeft er een handje van om personages op onverklaarbare wijze van gedachten te laten veranderen. De dialoog hangt in het midden tussen overbodige nonsens en verrassend scherpe zinnetjes. Ayumi is een liefhebber van praten, en het lukt haar het hele spel niet om slechts vijf minuten haar mond dicht te houden. Helaas heeft ze vaak niet zoveel te melden, naast overduidelijke hints.