Review: Blair Witch Xbox One

Alleen al bij de gedachte dat er een Blair Witch-game in de maak was, liepen de rillingen mij over de rug. Als fan van het horrorgenre hou ik wel van een lekker potje griezelen op zijn tijd en ik was dan ook zeer benieuwd naar hetgeen Bloober Team ons ging voorschotelen. Inmiddels heb ik mijn avontuur in het welbekende Black Hills Forest achter de rug. Helaas zijn de hoge verwachtingen die ik vooraf had inmiddels verworden tot een kleine desillusie.

Blair Witch, maar dan anders

In 1999 maakten we kennis met Blair Witch Project. Een uitstekende horrorfilm dat zijn succes vooral dankt aan de manier waarop het gefilmd is. Met slechts een klein budget werd er een bioscoopfilm neergezet dat zo realistisch leek, dat iedereen zich er makkelijk in herkende. Hierdoor gaf het het horrorgenre een klein beetje een nieuwe dimensie. De film speelde zich af in 1994. Slechts twee jaar later is het Ellis die een nieuw avontuur beleeft tussen de bomen van het Black Hills Forest. Dit keer geen groepje studenten dat de mythe van de Blair Witch vast wil leggen, maar een oud-politieagent met een vervelend verleden. Hij wordt vergezeld door zijn trouwe viervoeter Bullet.

Ellis en Bullet reizen niet zomaar af naar het duistere bos. Ondanks dat hij geen politieagent meer is, kreeg hij lucht van de verdwijning van een jongetje. Gezien zijn ervaring en de kwaliteiten van de Duitse Herder aan zijn zijde, besloot hij mee te gaan zoeken naar de jongen. Gewapend met niets meer dan een zaklamp mengen zij zich in de zoektocht. Dit is niet altijd geheel naar tevredenheid van de plaatselijke Sheriff, omdat Ellis graag zijn eigen plan trekt. Het is het begin van een vreemd avontuur, waarbij Ellis niet alleen zichzelf, maar ook vreemde wezens en gebeurtenissen in het bos tegenkomt.

Ik kan rustig slapen

Zoals in veel horrorgames, speel je in dit geval met een personage dat zich eigenlijk niet kan weren. De enige voorwerpen die je met je meedraagt zijn je rugtas, zaklamp, mobiele telefoon en portofoon. Als je naar een eng bos afreist en het staat je vrij om vijf willekeurige voorwerpen mee te nemen, dan zijn dat niet per definitie de voorwerpen die ik had gekozen. Maar we moeten het er maar mee doen. Dit betekent wel dat stealth ook een essentieel onderdeel van de game is. Nou is het niet zo dat de game bezaaid is met vijanden, maar af en toe kun je er een paar tegenkomen. Deze Slenderman-achtige wezens kunnen niet tegen het licht van je zaklamp, dus je hebt wel een mogelijkheid ze uit te schakelen. Jammer genoeg zijn de ontmoetingen met deze bosbewoners allerminst eng en daar gaat het dus ook flink mis in de game.

Het is niet zonder reden dat ik het woord horror al een aantal keer in deze review heb laten vallen, want dat genre is uitermate geschikt om de kijker - of in dit geval speler - te laten schrikken. Daar schijnt het allemaal een beetje voor bedoeld te zijn ook. Laat ik voorop stellen dat ik ook niet heel makkelijk schrik bij een film of horrorgame. Dat gezegd hebbende wordt de plank alsnog behoorlijk misgeslagen. In Blair Witch zitten een handjevol jump scares verwerkt die je meestal al van verre ziet aankomen, daarbij zijn de vijanden ook niet eng. Als er al een bepaalde mate van angst had kunnen ontstaan, dan werd dat al gauw weggenomen door vage visuele effecten of omdat je hond tijdens die momenten niet lekker meewerkt. Ik heb al vaak gehad dat hij de verkeerde kant op stond te blaffen en dat zorgde vooral voor frustratie en niet voor angst.

Zoek je rot

Blair Witch werd aangekondigd als een verhaalgedreven game, waarbij je je moet navigeren door het bos. Nu ben ik er absoluut niet vies van om lekker op onderzoek uit te gaan en de omgeving te verkennen. Dat spreekt mij meer aan dan een rechttoe-rechtaangame waarbij de hele route al voor je uitgestippeld is. Maar bij Blair Witch is het vooral verwarrend. Het is af en toe heel onduidelijk waar je nu precies heen moet of wat je moet doen. Je loopt vooral als een kip zonder kop rondjes door het bos en komt tal van keren langs dezelfde plekken waar je al geweest bent. Naarmate je verder in het verhaal komt, werd dat gelukkig wel steeds wat duidelijker en klopte de balans daarin een stuk beter. Al heb je daar dan weer veel stukjes waarbij je een vijand voorbij moet, zonder dat je weet hoe. Daar komt vooral een hoop trial and error bij kijken.

Maar doet de game dan ook nog wel wat goed? Ja, dat doet het zeker. Er zitten een aantal leuke puzzeltjes in de game. Door de game heen zijn videobanden te vinden die je nodig hebt om verder te kunnen komen in het verhaal. Het zijn geen moeilijke puzzels, maar het is leuk gedaan en geeft de nodige afwisseling aan de gameplay. Op grafisch gebied ziet de game er aardig uit. Het laat wat steken vallen, maar vooral tegen het einde komen er leuke grafische effecten voorbij waar goed over nagedacht is. Door het verhaal op een bepaalde manier te spelen, kun je zelfs verschillende eindes bewerkstelligen. Al vraag ik mij wel af of de game genoeg replay value heeft om dat ook daadwerkelijk te gaan doen.