Review: Dark Void Xbox 360

De Jetpack Uitvinders zitten er al decennia op, maar het is ze nog steeds niet gelukt om er eentje uit te vinden die mensen heelhuids door het luchtruim kan sturen zonder ze kennis te laten maken met de wet der zwaartekracht en respectievelijk het hiernamaals. Gelukkig hebben we fantasie en het medium games om hier eens verandering in te brengen. Dat moeten de mensen bij Capcom gedacht hebben toen ze begonnen aan Dark Void. Niet beseffend dat er na het spelen van deze game weer honderden wetenschappers, uitvinders en visionairs met slapeloze nachten zitten opgescheept.

Dark Facts

Dark Void is:
- Een nieuwe game van Capcom met een futuristische sci-fi setting in het verleden. Yep, dat lees je goed.
- Weer eens een game met de stem van Nolan North. >KUCH< Uncharted >KUCH<
- Een enorm drukke actie shooter rollercoaster, maar met vet vliegwerk.
- Eén van de weinige games van Capcom die niet uitgesteld is dit jaar.
- De tweede game deze maand die ik mag testen met 'Dark' in de titel.

Previewed prejudice

De mensen die zo bevoorrecht en attent zijn geweest om mijn preview te lezen over Dark Void, zullen nog wel weten hoe ambivalent ik over deze titel was. Dit kwam vooral omdat ik een beetje een ander beeld had van wat voor titel het zou worden. Ik had destijds een serieuzere en meer volwassen game verwacht, en het bleek juist meer een luchtig arcade- en actiefilm-sfeertje te hebben. Afgelopen weekend heb ik mezelf dan in het donkere diepe gegooid, deze keer onbevooroordeeld, of misschien beter gezegd OnbeVoidoordeeld (hahaha).

Herman van Void

Dark Void begint in 1938. Je speelt een piloot die tijdens een vlucht verdwijnt in de Bermuda Driehoek en terecht komt in een soort parallelle wereld genaamd 'The Void'. Daar aangekomen is het voor de hoofdpersoon het bekende lijstje waarvoor ik wederom (derde keer!) weer eens Herman van Veen zal quoten: Rennen, springen, VLIEGEN, duiken, vallen, opstaan en weer doorschieten. De slechteriken zijn 'The Watchers', wat in eerste instantie een leger robots lijkt. Weinig origineels allemaal op het eerste oog, ware het niet dat je al vrij snel een jetpack krijgt en je minstens de helft van de game bezig bent met luchtgevechten. Naast je jetpack mag je ook het luchtruim onveilig maken in futuristische dubbeldekkers en UFO's.

Gears of Starfox: Drake's Squadron

Het gaat bij Dark Void dus om de actie. Het verhaal is op zich wel boeiend, maar bepaald geen Oscar-materiaal qua originaliteit, en helaas is de hoofdpersoon ook niet memorabel en doet hij je constant aan Nathan Drake denken vanwege de identieke stem en qua uiterlijk natuurlijk ook. Gelukkig maar dat Dark Void erg lekker speelt. Het gewone schietwerk lijkt erg veel op Gears of War en Uncharted, wat dus prima valt te noemen, met als vernieuwing zeer toffe verticale gevechten. Maar waar het echt om draait bij Dark Void is het hebben van een jetpack. Tijdens gevechten zweef en vlieg je overal soepel en rap naartoe, en geregeld heb je hele gevechten in het luchtruim, die ook erg tof spelen en mij deden denken aan de goeie oude tijden met Rogue Squadron en Starfox/Lylat Wars. Het fatsoenlijk hanteren van de jetpack duurde bij mij echter wel even, maar na een frustrerende 30 minuten was het zowel voor mij als de hoofdpersoon hoofdpijnloos verder spelen.

Gravitas bitte sehr

De sfeer van Dark Void is moeilijk uit te leggen, namelijk dat het cartoony en grimmig tegelijk lijkt te zijn, samen met nostalgisch en futuristisch. Hierdoor weet je af en toe niet wat je van de wereld van 'The Void' en diens hoofdpersonen moet denken. Vrij ver in de game gaat een belangrijk persoon opeens dood, en het deed me evenveel als wanneer bij Halo iemand in mijn Warthog dood ging: Niks. Wel doen de cutscènes in Dark Void overkomen alsof ik het erg moet vinden. Het is moeilijk uit te leggen omdat het om sfeer en timing gaat met hoe je de dingen in een game brengt, maar men is bij Dark Void een beetje tussen de wal en het schip beland. Dat merk je duidelijk wanneer je het speelt. Toch mag dit de pret niet drukken; Dark Void is en speelt gewoon keivet, en de sfeer wordt nog aardig gered door de zeer mooie en originele muziek die de game heeft.