Review: God of War: Chains of Olympus PlayStation Portable

"I HAVE BEEN YOUR SLAVE AND DONE YOUR BIDDING LONG ENOUGH!" Screamed Kratos epically to the sky. "DACHT HET NIET HOOR, GA MAAR WEER LEKKER BUTSEN," zei de gamer nonchalant vanaf de bank, lekker onderuitgezakt, met de PSP in de hand.

Mythologische Prequels

De al zo rijke Griekse mythologie heeft er al weer een tijdje een held bij, en dat is natuurlijk niemand minder dan onze Kratos. Nu hebben wij gamers al het genoegen gehad om twee van zijn nogal mannelijke avonturen te mogen ervaren, en nu is er dan een derde avontuur, wat zich echter afspeelt voor de eerste twee. In dit verhaal zit onze Kratos nog helemaal onder het juk van de goden van Olympus, wat meteen de subtitel verklaart. Persoonlijk ben ik prequels allemaal een beetje beu. Er zitten heus goeie tussen, maar vaak is het een overduidelijk erbij verzonnen en aangeplakt verhaal wat zo vol met plotgaten zit dat het daadwerkelijke plot officieel valt dood te verklaren. Gelukkig hoort God of War: Chains of Olympus tot de betere prequels.

Episch

We wisten ook al dat meneer Kratos een heel verleden had, en nu kunnen we dat dan eens even zelf gaan ervaren op de PSP. Het verhaal stelt eigenlijk niet zoveel voor, er gebeuren heus veel toffe dingen, ik ga niks verklappen, maar het hangt een beetje raar aan elkaar. Gelukkig boeit dit niet al te veel voor dit hack&slash spelgenre. Wel zitten er weer de epische stukken dialoog en cutscenes in om je vingers bij af te likken, en brengt het gehele verhaal je wel weer op erg vette locaties, zoals onder andere Tartarus, de (extra lage) laag in de onderwereld waar de Titanen opgesloten zitten. Je mag ook weer knokken tegen een aantal bekende figuren uit de Griekse mythologie, wat natuurlijk erg tof is. Celebrities in elkaar slaan is altijd leuk, uit welke Era ze ook mogen komen. Het had qua verhaal dus wel iets beter gekund, maar desalniettemin is het toch erg goed te versmaden.

Goddelijk

God of War op de PSP speelt zoals God of War tot nu toe altijd gespeeld heeft: Goddelijk. Alles loopt enorm soepel en vloeiend, wat het werkelijk een genot maakt om te spelen. Qua wapens knokt onze Kratos er natuurlijk weer met de vertrouwde Blades of Chaos vrolijk op los, met al zijn hippe brute technieken. Daarnaast krijg je deze keer ook onder andere de Gauntlet of Zeus, wat een soort gigantische gouden bokshandschoen is, wat werkelijk waar heerlijk knokt. Je kunt er met dit wapen ongelooflijk lomp op losbeuken waarbij je je vijanden even hoog de lucht in slaat als dat Stallone uit stilstand kan springen (30 meter). Om ervoor te zorgen dat je je vijand niet kwijtraakt in de lucht, laat het slacht-offer nog een mooie straal bloed na, waardoor je zijn traject mooi kunt volgen. Ja dat is genieten.

Kort maar Kratos

Grafisch is het ook 'n van de mooiste spellen die ooit is verschenen op de PSP. Eigenlijk ging ik daar zelf al wel van uit, kijkend naar de vorige delen die ook prachtig waren, maar toch stond ik er weer van te kijken dat het de makers ook zo goed gelukt is op een handheld. Laadtijden zijn er amper en de cutscenes zien er weer schitterend uit. Wat wil je eigenlijk nog meer? Nou, eigenlijk willen we letterlijk meer. Het is wel weer een game met de lengte van tegenwoordig iedere PSP game (die geen RPG is), waardoor je er binnen 7 uur doorheen bent. Zeker games met zo'n verslavende factor als God Of War zorgen ervoor dat je er sneller doorheen bent dan je zou willen. Ergens wel jammer, maar gelukkig is het spel de tweede keer ook weer gaaf, en zijn er meerdere eindes.