Review: Hell Pie – Vunzig Leuk Pc

Er is een nieuwe loonslaaf simulator uitgekomen als je wilt proeven hoe het is om voor Satan te werken. In Hell Pie probeer je te voorkomen dat de duivel je vermoordt en daarom ga je op pad in deze 3D-platformer. De game spreekt een volwassen publiek aan dat nostalgisch is voor ouderwetse platformers. Ik was benieuwd of deze belofte wordt waargemaakt en ben daarom afgereisd naar de hel.

Hiep Hoera! Er is iemand jarig

Je kruipt in de rol van Nate, de demon van slechte smaak. Vanaf de eerste seconde lijkt Nate meer een loser met een kantoorbaan dan op een enge demon. Hij krijgt per ongeluk een telefoontje van de duivel. Satan heeft niet het juiste nummer van de kok van de onderwereld en komt zo bij Nate terecht. Als Nate moet je nu de kok zoeken en gaan helpen. Het is namelijk een belangrijke dag, de verjaardag van Satan! De kok is verantwoordelijk voor de verjaardagstaart, maar was dat per ongeluk vergeten. Je moet hem daarom helpen de ingrediënten voor de verjaardagstaart te halen. Je hebt dan al lang gezien wat er gebeurt als de duivel teleurgesteld wordt. Daarom ga je naar verschillende werelden en voltooi je missies en uitdagingen om de zeer bijzondere en soms wat walgelijke ingrediënten te verzamelen.

Denk hierbij aan het bloed van een maagd, giftige beestjes, maar ook gewone dingen zoals bakmix. De taart moet afschuwelijk worden dus je zult veel vieze ingrediënten tegenkomen zoals een gebruikte tampon. Aan je zijde staat een engel die je persoonlijke slaaf is geworden. Deze engel, Nugget, zit met een ketting aan onze hoorns. Hier kun je mooi misbruik van maken. Je kunt hem namelijk gebruiken als ankerpunt midden in de lucht waar je aan kunt slingeren. Zo kun je veel verder springen. Het is duidelijk dat Nugget niet helemaal mentaal in orde is. Hij geeft nog wel commentaar op wat je ziet, maar lijkt tegelijkertijd niet helemaal door te hebben dat hij de slaaf is van een demon. Toch voert hij zonder bezwaar zijn taken uit.

Ouderwets plezier

Hell Pie speelt als een klassieke 3D-platformgame waarin we door vijf verschillende werelden springen en vechten om ons doel te bereiken. Het volgt de bewezen formule van een combinatie van bewegende en niet-bewegende platformen die bezaaid zijn met kristallen om te verzamelen. De klassieke spring- en renpassages nemen een groot deel van Hell Pie's speeltijd in beslag. Nate moet met de hulp van Nugget door de levels manoeuvreren. Het zwaaien en slingeren met Nugget geeft een leuke aanvulling op het normale springen. De ontwikkelaars hebben een aangename moeilijkheidsgraad gevonden die je niet constant gek maakt en je niet verveelt met zijn niet veeleisende karakter. Als je gewoon door het verhaal heen wilt gaan dan zullen de meeste spelers niet al te vaak doodgaan. Als je echter bepaalde items wilt verzamelen dan zul je vaak een zijspoor volgen. Die zijn vaak een stuk moeilijker. Het voordeel daarvan is dat je daarmee wel toegang krijgt tot upgrades die de game makkelijker zullen maken.

In de game zitten upgrades voor zowel Nate als Nugget. Voor Nate zul je een offer moeten brengen aan een altaar. Met een offer kan hij nieuwe hoorns krijgen met nieuwe krachten. Daar staat natuurlijk een juist offer tegenover, een unilamb. Dat zijn schattige lammetjes een hoorn op hun voorhoofd. Nadat je die met een quick time event hebt geslacht, word je beloond met een nieuwe kracht zoals een snelheidsboost. Ook Nugget kun je upgraden en hij heeft zelfs een upgrade tree. Hiermee kun je meer en beter met hem slingeren en kun je ook vijanden beter in de pan hakken. Om Nugget te upgraden, moet je blikken met candy meat verzamelen om hem te voeren. De game suggereert dat het vlees van andere engeltjes afkomt.

Liefde en pijn

Ik heb me goed vermaakt met de game. Het is duidelijk dat er veel liefde is gestoken in het gedetailleerde ontwerp van de afzonderlijke gebieden. Er is om elke hoek iets te ontdekken en bijna elke NPC hier heeft een naam en zijn eigen dialogen, waar ik vaak om moest lachen. De slechte grappen en vunzige humor geven de game zijn eigen charme, waardoor Hell Pie zich onderscheidt van de andere games in het genre. Ik denk wel dat de game naar een hoger niveau was getild met stemacteurs. Als je naar een vergelijkbare game en klassieker, Conker's Bad Fur Day, kijkt. Dan zie je dat grappen soms beter aankomen als ze verteld worden.

Een ander puntje van kritiek is dat de game niet altijd even soepel speelt. Als je alleen het broodnodige doet om door de game heen te komen dan zul je tegen weinig problemen aanlopen. Dat is echter ontzettend zonde van de rest van de game. Daar liggen ook de moeilijkere platform gedeeltes en dan merk je dat de game ook tekortkomingen heeft. Ik miste soms de precisie in de besturing. De camera beweegt vaak uit zichzelf en daarmee verandert ook de richting waarin je beweegt. In smalle omgevingen waar je vaak extra nauwkeurig moet zijn, kan dit leiden tot frustratie. Ook heb ik andere camera problemen gehad. Als je bijvoorbeeld van platform naar platform springt, wordt de camera zo gericht dat je de platformen niet kan zien in de lucht. Je kunt dan ook de schaduw niet zien om te zien waar je zult landen. Dit gebeurde ook in een buitenruimte waar de camera makkelijk boven Nate kon blijven. Dat wil niet zeggen dat alles behalve de snelste hoofdroute deze problemen heeft. Er zijn genoeg andere gedeeltes die leuk zijn en goed gebruikmaken van alle unieke speelelementen. Hierdoor heb ik wel soms besloten om soms niet een unilamb of blik candy meat te pakken wat in een extra gedeelte lag.