Review: inFAMOUS 2 PlayStation 3

Het gaat niet zo goed met Cole McGrath's leven. Hij was pakketjesbezorger, maar een van zijn pakjes ontplofte waardoor hij superkrachten kreeg. Bliksem schoot uit zijn handen alsof het niets was. Cole gebruikte die kracht om op zoek te gaan naar de schuldige en wraak te nemen. Aan het einde van inFamous 1 kom je er echter achter dat er een groot beest op komst is. Dit beest moet je vernietigen om de wereld te redden. En dan denk jij dat je problemen hebt. Maar The Beast is te sterk, en trapt je half dood. Je moet dus naar New Marais om nieuwe krachten te verzamelen voor ronde 2. inFamous 1 werd redelijk goed ontvangen, dus de verwachtingen zijn natuurlijk gespannen. Kan inFamous 2 zijn eigen bestaan rechtvaardigen?

Het avontuur

Het verhaal is in typische stripboekstijl gemaakt, met veel liefde voor superhelden. Bijna elke superheldenfantasie zit er wel op een of andere manier in. Er is een duidelijke slechterik, keuzes zijn zwart-wit en er is veel actie van het niveau 'Kaboom Pow!' Het verhaal verdient echt een pluim. De personages zijn verrassend goed uitgewerkt: Cole is wat meer gewend aan zijn rol van supermens, Zeke is een hele goede afleiding, en Kuo en Nix zijn verrassend veelzijdig ondanks hun rol als engeltje en duiveltje op Cole's schouder. Nix staat voor de chaos, terwijl Kuo kiest voor het verantwoordelijke. Het karma-systeem is vrij simpel, want als je in het begin voor goed of slecht kiest, zul je dit waarschijnlijk vol blijven houden tot het einde. Wel is het interessant om de keuzes er in te houden, omdat dit ervoor zorgt dat er een alternatief is. Dit betekent dat je in de tweede speelsessie de 'wat als'-vraag beantwoord krijgt. Het verhaal zakt tijdens de eerste helft soms een beetje in, maar dat wordt meer dan goed gemaakt in de tweede helft. Samen met de zijmissies zul je er nog een hele tijd mee bezig kunnen zijn. Het is alleen jammer dat de zijmissies erg wisselend in kwaliteit zijn, aangezien de meesten meerdere keren voorbijkomen. Als dat niet genoeg is, maak je gewoon zelf missies. Dit is een systeem wat vrij diep gaat, maar het is niet vergelijkbaar met LittleBigPlanet. Je kunt onder andere races, achtervolgingen, gang wars, verhalen en platformlevels maken.

De krachten

Qua krachten is deel twee een enorme sprong voorwaarts. Waar je in deel 1 enkel wat standaarddingetjes kreeg om mee te spelen (stroomstoten, granaten) en pas tegen het einde de donderstorm, komt er in deel 2 alleen maar meer bij. Het voor strips onontbeerlijke auto's gooien is aanwezig, je kunt tornado's oproepen en grote donderraketten maken. Zeker op het moment dat de ijs- of vuurkrachten hun intrede doen, kom je er weer achter dat je echt bovenmenselijk bent. Ook zijn er 'Ionic Powers' aanwezig. Dit zijn aanvallen die grote groepen vijanden in 'n klap kan vellen, zoals een tornado of een bliksemstorm. Sucker Punch is erg bedreven in het gevoel geven dat je een superheld bent.

Dit komt nog veel meer naar voren bij de bewegingskrachten. Je static boosters krijgen een upgrade, je kunt vanaf auto's hoger springen en afhankelijk van of je ijs of vuur kiest krijg je nog twee speciale krachten om je rond te bewegen. Nieuwe manieren om door de stad heen te komen, zoals elektriciteitsbuizen die langs of op gebouwen gaan, zorgen ervoor dat je al snel trucjes doet als een bliksemgeleidende Tony Hawk. In het eerste deel van het spel zit je alleen nog op het zuidelijke eiland, waar de architectuur nog wel doet denken aan die van deel 1. Het noordelijke eiland verandert echter alle regels: loopbruggen die instorten, treinrails die eindigen in een sprong en elektriciteitskabels die overal doorheen gaan zorgen ervoor dat je je nooit verveeld in deze stuntspeeltuin. Ook moet je oppassen voor het voor Cole dodelijke water, dat in een groot deel van de stad de grond heeft vervangen.

De vijanden

Er is een grote verscheidenheid aan vijanden in New Marais. Je hebt de Militia, geleid door Bertrand, die alle mensen met krachten als freaks ziet die afgeschoten moeten worden, maar ook de Corrupted, een soort monsters uit het moeras, die jou liever dood zien dan levend. Als derde zijn er nog de ijssoldaten, die met hun krachten en modern wapentuig door het hele slagveld heen kunnen springen. De vijandelijke AI is niet geweldig, maar doet zijn werk. Alles is groter opgezet, met eindbazen zo groot als huizen en hele legers aan strijders. Groter is beter in dit geval, want alles zorgt ervoor dat het gevoel van kracht bij je toeneemt. De eerste keer dat je een groep vijanden in 'n keer omver maait voelt goed, en dat gevoel verdwijnt niet.