Review: Infernal: Hell's Vengeance Xbox 360

Infernal was oorspronkelijk een game die verschenen is op de PC, zo'n twee jaar geleden. De game kreeg geen warm onthaal, maar toch besloot Playlogic de game nu ook op de Xbox 360 uit te brengen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Hebben ze de game weten om te toveren tot een hemelse ervaring, of voelt het als een trip naar de hel?

Sci-Faith

Infernal: Hell's Vengeance is een third person action shooter gezet in een wereld waarbij de hemel en hel beide op aarde gerepresenteerd worden door high-tech corporaties. Ja dat lees je goed; in deze game hebben ze religie en occultisme gecombineerd met een soort van futuristische Metal Gear Solid-stijl wereld. Eigenlijk is dat een ontzettend tof concept, al is het wel riskant, want het kan briljant zijn of verschrikkelijk slecht en kitscherig uitpakken. Helaas is Infernal het laatste geworden.

Kommer en Kwel

Je speelt Ryan Lennox, een kerel die ontslagen is bij de hemelse corporatie en gaat werken voor de helse corporatie, genaamd Abyss. Dit doet de hoofdpersoon om zichzelf te redden, want zijn vorige werkgever wil hem om 'n of andere reden dood hebben. Het verhaal is redelijk ridicuul, maar dat is juist wel vermakelijk. Waar ik mij persoonlijk echter vanaf dialoog 1 al aan irriteerde, waren de ongelooflijk platte characters, waar heel het verhaal uit bestaat. De hoofdpersoon zijn acties en algehele ethiek slaan absoluut nergens op en maken hem zowat het meest saaie karakter in heel de game, wat op zich een prestatie is, want ieder ander karakter is een over de top karikaturaal jaren '80 B-film personage. Zo hebben we zowel de sexy megalomane vrouwelijke wetenschapper, die in latex rondloopt terwijl het sneeuwt, als de baas van de hel; een grote, gemeen kijkende neger met een nog diepere stem dan Barry White en zo kan ik nog wel even doorgaan. Over de voice acting begin ik nog maar niet eens.

Fire and Borestone

Een matig verhaal hoeft geen enkel probleem te zijn voor een goeie third person shooter, want als het lekker speelt, who cares? Het gaat toch enkel om schieten. Een sterke sfeer heeft Infernal vrijwel nooit, want telkens wanneer je een beetje een mooie sfeer krijgt duurt het hoogstens een minuut voordat de kazige metal gitaarpartijtjes je alweer om de oren vliegen, omdat je in een vuurgevecht zit. Aangezien je eigenlijk aan 'n stuk door in een vuurgevecht zit, hoor je en ervaar je dus weinig anders. Diegene die echt zo plat denkt over dit genre, en die het, zolang je maar kunt knallen, allemaal wel ok' vindt, zal een game als Infernal wellicht wel kunnen pruimen. Infernal HW heeft redelijk wat bugs en glitches, een erg lineair leveldesign en echt vloeiend speelt het ook niet, maar al met al knal je er toch wel aardig doorheen. Leuk is dat je een soort van demonenkrachten kunt gebruiken, waardoor je kunt teleporteren en kogels vlammen kunt geven.