Review: Mercenaries 2: World in Flames PlayStation 3

Wat doe je als huurling, die in de zeik wordt genomen? Nee, niet je moeder bellen of je zachtjes in slaap huilen onder de muziek van Radiohead. Je legt iedereen die op je pad komt in de as en zorgt dat je er ook nog voor wordt betaald.

Payback

Het verhaal van Mercanaries 2 is flinterdun. Je bent een huurling die ingehuurd wordt voor een explosief klusje. Na het klusje geklaard te hebben heeft je opdrachtgever geen zin meer in je en probeert je af te maken. Dit mislukt, en natuurlijk neem je wraak. En niet zomaar wraak zoals in de zin van vijftig pizza's op de slechterik z'n adres te laten bezorgen, nee, je zorgt ervoor dat zijn hele wereld in vlammen opgaat. Na het overnemen van een enorme villa in Venezuela, begint de game pas echt. Vanuit hier zul je opdrachten aannemen en kun je je wraakmissie beginnen.

Ka-Boom!

Er is na het eerste deel niet veel veranderd. De game draait nog steeds om het uitvoeren van opdrachten voor geld, zodat je meer wapens kunt kopen. Je kunt kiezen tussen drie verschillende huurlingen die ieder hun specialiteit hebben. De een is sterker en de ander is weer sneller. Er zijn verschillende fracties in de game, die je te vriend moet houden. Dit doe je door de competitie van de fractie naar z'n grootje te helpen. Maar niet te veel, anders wordt de andere fractie weer boos en krijg je geen opdrachten meer van hen. Je zult dus een goede balans moeten zien te vinden tussen de fracties. De speelwereld is groot en je hebt de vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. Je kunt hiervoor veel verschillende voertuigen gebruiken die overal te vinden zijn. Er zitten helaas nogal wat schoonheidsfoutjes in de game. Met name de kunstmatige intelligentie is simpelweg slecht te noemen. De vijanden zijn niet al te slim en daardoor is het spel te makkelijk. Er is ook geen setting om voor een moeilijkere graad te kiezen. Hiermee slaat Pandemic Studios toch de plank totaal mis. Ook de missies beginnen na een tijdje teveel op elkaar te lijken, waardoor het wat saai wordt. Het opblazen van alles in de game, want bijna alles kan kapot, is erg cool en dat maakt een hoop goed. De wat 'normalere' wapens, zoals de machinegeweren zijn daarentegen wat teleurstellend. Los van het feit dat er geen bloed in de game zit, lijkt het schieten nauwelijks impact te hebben. Er is ook een mogelijkheid om de game co-op online te spelen. Dit is leuk om te doen, maar omdat de game al best makkelijk is, wordt het hierdoor nog makkelijker.

D'jà  Vu

De game zelf ziet best ok' uit, met name de explosies zijn geweldig goed gedaan. De manier waarop dingen ontploffen en afbranden is een lust voor het oog en vooral het opblazen van gebouwen ziet er indrukwekkend uit. Zelfs de bomen en struiken kunnen afbranden. Deze aandacht had Pandemic ook aan de cut-scenes mogen besteden, die er vrij saai en simpel uitzien. Gelukkig kun je deze overslaan. Het lijkt ook wel alsof er flink bezuinigd is op de voice-acting. Je zult vaak dezelfde zinnen voorbij horen komen door zowel de vijanden als de door jou gekozen mercenary. De humor in de game is gelukkig goed aanwezig, waardoor je een aantal keer zeker zult grinniken. De soundtrack is wat bombastisch, maar gelukkig kun je dit ook uitzetten in de settings.