Review: Mirror's Edge Catalyst PlayStation 4

Dat er in acht jaar tijd veel veranderen kan, toont EA DICE wel aan met het nieuwe deel in de Mirror's Edge-serie. Destijds glipte het origineel een beetje overal doorheen, maar inmiddels is Mirror's Edge een cult-hit te noemen. Nu presenteert DICE diens opvolger; Mirror's Edge Catalyst. Een nieuw avontuur met oud protagonist, Faith. Maak je klaar om te zwieren, zwaaien, vallen, opstaan en weer klimmen.

De notendop

We beginnen het verhaal in de jeugdgevangenis. Faith zit vast en wordt hardhandig aangepakt door KrugerSec. KrugerSec is de private beveiligingsmaatschappij die de straten van Glass veilig houdt. Nouja, veilig houden wil ik het niet noemen, want iedereen die niet gehoorzaamt, krijgt een knuppel in de nek. Deze situatie schetst een uitstekend beeld van Glass, de stad waar Mirror's Edge Catalyst zich afspeelt. De inwoners worden strak onder de duim gehouden en de stad wordt geregeerd door megacorporaties. Privacy is een groot issue in Glass en dat is waar Faith in beeld komt.

Faith is lid van de Runners. De runners transporteren geheime boodschappen die niet door derden gezien mogen worden. De overheid zag dit twintig jaar lang door de vingers, maar het is nu toch echt over met de pret. KrugerSec gaat hardhandig te werk om de Runners te stoppen. Of het echter genoeg gaat zijn, dat denk ik niet. Black November, de andere groepering in Mirror's Edge, bestrijdt vuur namelijk met vuur. Levens voor levens en gebouwen voor gebouwen. Deze extremisten hebben een duidelijk doel. Wat dat doel is? De mensheid bevrijden natuurlijk! Hoewel Faith een Runner is, wordt al snel de link met Black November gelegd, wat Faith uiteindelijk in een nog moeilijkere positie zet.

Lenig als een kat

Een Runner moet aan een aantal voorwaarden voldoen. Ze moeten snel, behendig en onzichtbaar zijn. Het is dan ook niet vreemd dat Faith én van de beste binnen haar vakgebied is. Vanaf de start maak je duizelingwekkende sprongen en freerun je je een weg over de daken van Glass. Naarmate je speelt, ontgrendel je experience points. Met deze punten kan je Faith upgraden op het gebied van gear, vechtskills en freerun-capabiliteiten. De punten zijn te verdienen door verschillende collectables te verzamelen en missies te voltooien. Handig, want deze upgrades doen er echt toe. Het voelt heerlijk om tijdens een grote sprong even de voetjes op te trekken en de sprong vervolgens af te sluiten met een dikke vette koprol.

De game draait echter niet om rondjes rennen. Nee, er wordt gestreden voor de vrijheid van de inwoners. Waar de eerste MIrror's Edge een lineaire game is, is Mirror's Edge Catalyst dat absoluut niet. De gehele stad staat tot je beschikking en man ó man wat is die stad groot. Op de wereldkaart kun je een marker plaatsen, maar tijdens het spelen kwam ik er al snel achter dat je negen van de tien keer niet op de oorspronkelijke plaats van bestemming aankomt. Je wordt namelijk constant afgeleid door een eindeloze stroom van zijmissies en time trials. Stiekem is het helemaal niet zo erg dat je niet direct op de plaats van bestemming aankomt. De events zijn namelijk erg vermakelijk en ontzettend competitief.

Minimalistisch en toch boekdelen spreken

De gigantische stad is zeer simplistisch op het gebied van styling. Wit voert de boventoon en felle accenten voorzien de wereld van een beetje kleur. Toch kan er met een minimalistisch gebruik van het kleurenpalet een wonderschone wereld tevoorschijn worden getoverd . Faith kan gebruik maken van de Runners Vision. Deze visie berekent een lijn en stippelt deze voor je uit zodat je een beetje weet waar je heen moet. Hoewel deze Runners Vision erg handig is, kan deze ook aardig tegenwerken. De lijn is namelijk niet altijd de meest snelle lijn en laat snelheid nou net én van Mirror's Edge's speerpunten zijn. Je bent dus regelmatig aan het dwalen om de snelste route te vinden, maar ook dat is zo erg nog niet.

Het online aspect kon me echter al vrij snel gestolen worden. Je kunt door middel van leader boards strijden om de nummer én plek, maar lekker boeien, nummer tweeduizend voelt net zo lekker. Wat wel leuk is, is het gegeven dat je on the fly een timetrial kunt neerzetten en deze direct online kunt gooien. Heb jij dus een fantastische route, schroom dan niet en gooi hem online! Daarbij moet ik eerlijk bekennen dat het verhaal me niet zo kon boeien. Tijdens de intro had ik er nog veel zin in, maar al snel werd het verhaal secundair. Sommige plottwists zie je namelijk al van mijlenver aankomen. Ook de personages die wereld vullen zijn niet bepaald boeiend te noemen. Ze zijn allemaal zo somber en er is geen momentje die je hart vult met liefde. Toch kan ik me hier niet bijzonder erg aan irriteren. Het verhaal doet er namelijk ook helemaal niet toe. Ja, je moet de inwoners bevrijden, maar degene die het meeste van de vrijheid geniet ben jij. De hele wereld ligt aan je voeten en geen route is hetzelfde. Dat is wat Mirror's Edge Catalyst maakt en dat vind ik persoonlijk zeer tof!