Review: SOCOM: Confrontation PlayStation 3

SOCOM: Confrontation verscheen oktober vorig jaar al in de Verenigde Staten en nu vijf maanden later verschijnt de game dan eindelijk ook in Europa. Normaalgesproken zouden wij ons als Europanen flink benadeeld moeten voelen, maar in het geval van Confrontation is niets minder waar. Wie de berichten rond de Amerikaanse release namelijk enigszins heeft gevolgd zal ongetwijfeld op de hoogte zijn van de vele bugs die de game ten tijde van de release telde, waaronder vastlopende PS3-consoles en niet goed werkende sniper rifles. Inmiddels is er een patch beschikbaar die al deze problemen zou moeten verhelpen. Ik zeg 'zou moeten verhelpen,' want mijn eerste speelsessies brachten mij toch een andere ervaring. Lees mee en huiver.

De confrontatie

Laat ik voorop stellen dat Confrontation mijn eerste aanraking met de SOCOM-serie is. Ik heb van horen zeggen vernomen dat het eerste deel het online gamen op de PlayStation 2 naar een volwassen niveau wist te brengen, maar voor meer dan games als Guitar Hero en SingStar heb ik die console eigenlijk nooit echt gebruikt. Online gamen deed ik op Xbox Live en daarbij prefereerde ik shooters als Ghost Recon en Rainbow Six. Ik zal Confrontation dan ook niet vergelijken met voorgaande delen in de serie, maar gewoon met de standaard die vandaag de dag geldt voor tactische shooters. En in die vergelijking brengt Confrontation het er niet zonder kleerscheuren van af.

Waarom start mijn PS3 opnieuw op?

Na installatie op de harde schijf wordt er direct een patch gedownload. Mooi, de patch is binnen dus we kunnen bugvrij gamen. De eerste twee potjes gingen mij niet al te best af, want in beide gevallen mocht ik binnen enkele minuten de straatstenen van dichtbij bekijken, zonder ook maar én enkel schot gelost te hebben. Nadat ik enigszins doorhad waar het vuur vandaan kon komen, kwam ik in het derde potje zowaar toe aan mijn eerste kill. Euforisch als ik de eerste twee seconden na deze kill was, maakte dit gevoel in de derde seconde plaats voor verbazing. Het beeld ging op zwart en de game werd afgesloten. Na Confrontation opnieuw opgestart te hebben bevond ik me weer in een nieuwe lobby om mijn weg op de virtuele slachtvelden te vervolgen. Een tweede kill volgde en zowaar werd de game ditmaal niet afgesloten. Ook het daarop volgende potje ging zonder problemen, gevolgd door nog enkele potjes. Het leek dus om een eenmalig klein bugje te gaan, tot het moment waarop het beeld zoén tien potjes later volledig 'bevroor' en ik mijn glimmende PS3 met mijn vette vingers moest bevlekken door hem een harde reset te geven.

PlayStation 2

Naast deze bugs wist ook de rest van de game mij niet te overtuigen. Zo oogt Confrontation behoorlijk middelmatige. De lichteffecten zijn aardig en een stofwolkje hier en daar weet de sfeer enigszins op te krikken, maar uiteindelijk kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat deze game ook op een PS2 zou kunnen draaien. De omgevingen bestaan uit blokken, voelen ietwat steriel aan en doen qua uiterlijk vooral denken aan de maps uit Counter-Strike. Nou is een vergelijking met Counter-Strike natuurlijk alles behalve een schande, maar wat betreft uiterlijke opsmuk ligt de lat tegenwoordig een aanzienlijk stuk hoger. Neem daarbij het karige aantal van slechts zeven maps en het ontbreken van een singleplayer modus en je snapt dat Confrontation alles behalve een AAA-titel is. Daar staat dan wel tegenover dat de game tegen een zeer zacht prijsje te koop is.