Review: Sonic & All-Stars Racing: Transformed Xbox 360

Sonic en sumoworstelaars, een hoogst ongebruikelijke combinatie. Sonic is snel en een sumo niet echt. Gelukkig zijn de sumo's van het Britse Sumo Digital niet onbekend met snelheid. De ontwikkelaar heeft namelijk al verschillende goede racegames op zijn naam staan, waaronder OutRun 2006 en Sonic & SEGA All-Stars Racing. Inmiddels zijn er alweer twee jaar verstreken sinds de laatstgenoemde game verscheen en kunnen we aan de slag met het vervolg: Sonic & All-Stars Racing: Transformed. In deze racer zal de actie niet alleen op de grond plaatsvinden, maar ook in de lucht en op het water. Maar pakken deze nieuwe racevormen wel lekker uit tijdens het racen?

Ter land, ter zee en in de lucht

Ik zal gelijk met de deur in huis vallen: ja! De circuits in het spel zijn net zoals in de voorganger gebaseerd op de werelden van de racers die meedoen. Wat de banen erg leuk maakt is dat de banen veelal niet de hele race hetzelfde blijven. In de eerste ronde rijd je bijvoorbeeld het énormale' circuit, terwijl in ronde drie een paar onderdelen de baan onbegaanbaar hebben gemaakt en je het luchtruim moet kiezen. Op verschillende banen heb je juist weer een combinatie van land en waterstukken waarover je racet. De manier waarop je racet heeft ook invloed op het sturen. Zo stuurt de wagen op het land normaal, terwijl je op het water een beetje moet insturen. Juist deze afwisselingen tussen de stukken op het land, water en in de lucht maken de banen erg leuk om over te racen. De dynamiek en vrijheid van route op sommige banen toppen dat eigenlijk af en laten daarmee de concurrentie mooi achter.

Need for skills

Hetgeen waar ik persoonlijk het vrolijkst van werd is dat Sonic & All-Stars Racing: Transformed in tegenstelling tot een andere zeer populaire console party-racer wel grotendeels om skills draait. De eindeloze scheldpartijen die ik tijdens het spelen van Mario Kart Wii kon houden wegens de vals spelende CPU zijn hierin bijna nergens te bekennen. Natuurlijk, je verliest zo nu en dan wel wat posities door een item van de tegenstander, maar het voelt bijna nooit oneerlijk aan. De CPU biedt een stevige tegenstand tijdens de races, want ze zullen vaak voor je racen. Na een beetje oefenen lukt het wel om een mooi plaatsje in de top drie te veroveren terwijl je allerhande items weet te ontwijken.

Sterren verzamelen

Het is maar goed dat veel van de missies van je vereisen dat je minimaal derde wordt, want de eerste plaats is alleen weggelegd voor de betere racers. De rode draad van het spel is de World Tour, waarin je verschillende missies speelt om nieuwe onderdelen van het spel vrij te spelen. Deze missies beginnen met simpele races, maar al snel krijg je ook Time Trials, driftuitdagingen en zelfs Battle Races voor je kiezen. Per missie kan er drie moeilijkheidsgraden geselecteerd worden, welke gelijk staan aan het aantal sterren dat je verdient als je de missie haalt. Hoe meer sterren, hoe meer je vrij kan spelen. Ben je niet zo van de missies, dan zijn er ook nog een Grand Prix en een Time Trial-modus om je mee te vermaken.

Zoals in de arcade

Als je met je vrienden klaar bent voor een potje multiplayer dan kunnen op bijna elk moment vanuit het hoofdmenu spelers toegevoegd worden aan de races of juist spelers gedropt worden. Je hoeft dus niet speciaal naar een multiplayermenu te gaan, omdat bijna alle modi van de singleplayer (alleen de Time Trials niet) speelbaar zijn in split screen multiplayer. Bereid je vrienden echter wel goed voor, want de races verlopen lekker snel. Zo snel zelfs dat je soms momenten hebt dat kleine omgevingstukjes nog niet geladen zijn als je er overheen raast. Het spel speelt hierdoor een beetje weg als een kruising tussen OutRun 2 en een funracer: de core racefundamenten uit OutRun, met de creativiteit en items als in een funracer als Mario Kart. Soms lijken de banen door die creatieve vrijheid iets t' ambitieus, want een enkeling van de banen duur net iets te lang.