Review: Super Mario 3D All-Stars - Niet waar we op hoopten Nintendo Switch

Mario gaat al best een tijdje mee. De Super Mario Bros.-franchise is zelfs al ouder dan ondergetekende en dan moet je je bedenken dat het gemiddelde redactielid van Gameliner mij aanspreekt met u, ze de neiging hebben om mij te helpen bij het oversteken en ze mij geregeld voor hun opa aanzien. Onze besnorde vriend heeft al in onnoemelijk veel games gefigureerd als de held van de dag. Drie van die games zijn ter ere van het 35-jarig jubileum gebundeld in een all-stars variant. Super Mario 64, Super Mario Sunshine en Super Mario Galaxy vormen het trio aan games waar menig Mario-fan spontaan van begint te kwijlen, maar is dat anno 2020 dan nog wel helemaal terecht?

Super Mario 64

Laat ik er meteen maar in knallen door de vraag of het terecht is te beantwoorden met nee. Zo, dat is gezegd. Daar moet ik direct ook wat nuance aan toevoegen, want het is niet terecht voor alle games die onderdeel uitmaken van deze bundel vol indrukwekkende titels. Super Mario 64 is qua titel namelijk ontzettend groot en was destijds echt een bijzonder goede game. Nintendo heeft goed laten zien dat gamen in 3D-werelden echt goed kan werken en dat kun je echt niet van alle games uit die tijd zeggen. Het is dood- en doodzonde dat Nintendo er niet voor heeft gekozen om deze game een welverdiende remake te geven, want vandaag de dag kan dit eigenlijk echt niet meer. Vanuit het hoofdmenu klik je je met één druk op de knop naar een tijd waarin de definitie van mooie graphics een heel ander begrip was.

Het is allemaal leuk en aardig, maar Super Mario 64 is vandaag de dag niet meer dezelfde ervaring. Het porten van de Nintendo 64 naar de Nintendo Switch heeft de game in dat opzicht dan ook geen goed gedaan. Natuurlijk is het best even lachen om een cilindervormige Goomba met de grond gelijk te maken, maar dan speel je het liever op de Nintendo 64 en niet op de Switch. Laat ik duidelijk zijn dat het zeker nog wel leuk is om weer even in deze game te duiken en door schilderijen te springen en de werelden te verkennen die daarachter liggen.

Super Mario Sunshine

Na regen komt zonneschijn. Dat gezegde is vrijwel overal toepasbaar en Super Mario 3D All-Stars is geen uitzondering op de regel. Althans, als je begint met Super Mario 64 en daarna aan de slag gaat met Super Mario Sunshine. Nu is het zo bij deze game dat je het helemaal te gek vindt of juist helemaal niks. Ik mag mij tot de personen rekenen die Super Mario Sunshine wel goed vonden, dus ben ik ook blij dat deze onderdeel uitmaakt van deze bundel. Mijn terugkeer naar Delphino Island was voor mij grotendeels dan ook ontzettend leuk. Mijn uit de kluiten gewassen Super Soaker F.L.U.D.D. heeft het eiland weer mooi, zonnig en naar zijn originele staat gebracht. Het blijft een tof avontuur om te spelen.

Toch is niet alles hosanna op het tropische eiland, want er is ook op deze port nog best wat aan te merken. Het grootste probleem had ik met de controls van de game. Waar je bij de Gamecube-versie de spuit van F.L.U.D.D. nog met één knop bestuurde, is dat bij de Switch verdeeld over twee knoppen. Dat voelt ontzettend onhandig aan, want bij de ene knop spuit je vooruit en met de andere spuit je vooruit, maar kun je ook omhoog of omlaag sturen. Niet echt fijn dus. Aan Super Mario Sunshine is misschien nog het beste te zien dat het wat opgepoetst is. Het ziet er allemaal net even wat beter uit en het is geport naar 16:9 beeldformaat. Maar het speelt qua besturing lang niet zo soepel als het origineel en dat is jammer.

Super Mario Galaxy

Op naar de sterren en daar voorbij! Super Mario Galaxy is mogelijk de beste 3D Mario-game ooit gemaakt. Het wandelen over de verschillende planeten, het oplossen van de puzzels en verzamelen van de sterren vormen een ijzersterke combinatie. Van de drie games is Super Mario Galaxy ook de jongste en dat is te zien. De game zag er grafisch al best goed uit en was daardoor op dat vlak waarschijnlijk ook makkelijker te porten voor Nintendo. Dat merk je goed tijdens het spelen, want het ziet er allemaal dikke prima uit. Van de drie games heb ik mij dan ook wel het meest vermaakt met Galaxy in deze bundel.

Maar Super Mario Galaxy kwam uit voor de Wii en dat bekent dat je deze moest besturen met de Wii Remote Controller en Nunchuck. Hier komt direct ook het grootste probleem van deze port om de hoek kijken, want de besturing is ook in deze game niet lekker. Als je op de game docked speelt valt het allemaal nog wel mee omdat je dan als het ware ook kunt spelen alsof je met Wii controllers bezig bent, maar de Nintendo Switch is vooral gericht op handheld gamen. Het oppakken van de sterren kan dan dus niet worden gedaan met de Joy-Cons omdat deze aan je scherm vastzitten. Wat je dus moet doen is gebruikmaken van het touchscreen van de console. En dat zuigt. Het zorgt er namelijk voor dat je de hand waarmee je de touchscreen aan het bepotelen bent niet kunt gebruiken om bijvoorbeeld te springen en dat voelt ontzettend onnatuurlijk.