Review: Supreme League of Patriots Pc

Sinds een tijdje zijn point-&-click-games weer helemaal terug. Denk bijvoorbeeld aan Telltale's The Walking Dead, deze game heeft de deuren weer geopend voor andere point-&-clicks maar ook Grim Fandango laat zien dat oudere games van dit genre er nog mogen zijn. Ik hou wel van deze games, dus toen ik Supreme League of Patriots mocht reviewen, had ik er stiekem best wel zin in.

Kleurrijke superhelden

De indiegame genaamd Supreme League of Patriots (voor het gemak SLOP) van ontwikkelaar No Bull Intentions bestaat in totaal uit drie episodes, ieder van een aantal uur lang. Normaal duren games die zijn opgedeeld in episodes maar anderhalf tot twee uur per deel, maar dat is bij deze game wel anders. Elke aflevering biedt een aantal uur aan gameplay, als je alle dialogen volledig afluistert en alle opties hebt aangeklikt kun je makkelijk zes tot acht uur zoet zijn. In het begin is het dan ook erg leuk om de domme opmerkingen aan te horen van onze 'held' Kyle Keever en de sarcastische antwoorden van zijn beste vriend Mel(vin).

Deze vrolijk geanimeerde game draait dan ook vooral om Kyle, hij wil auditie doen voor America's Got Superpowers, maar natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Hij droomt al jaren van een carrière als superheld en hoopt dan als Purple Patriot de talentenjacht te kunnen winnen. Zijn supersarcastische vriend Mel heeft hier natuurlijk nog zijn twijfels over. De Purple Patriot heeft ook nog eens stevige concurrentie van kleurrijke superhelden zoals Bleeding Hart, Flamboyant Superhero, Nurse Julie en Cold War Warrior. Deze 'helden' zijn stuk voor stuk strak neergezet door middel van de sterke voice-actors en bieden daarom ook grappige interacties en dialogen. Maar ook de juryleden van de talentenjacht bieden de nodige humor, zij zijn een parodie op Simon Cowell en David Hasselhoff. Een zeer moeilijke taak voor Kyle om deze show te winnen, als dat maar goed komt.

Uiteindelijk heeft Kyle twee aparte persoonlijkheden: als zichzelf is hij een sukkeltje die eigenlijk alles wel goed vindt, maar als Purple Patriot is hij een echte harde republikein met af en toe seksistische en racistische opmerkingen. De game zit dan ook vol met stereotypes zoals Purple Patriot en bijvoorbeeld Cold War Warrior, een Russische Rambo met een duister verleden. Dit werkt zowel voor als tegen de game. De makers kunnen zich hierdoor wel harde grappen permitteren die soms net op het randje zitten, maar enkele dialogen zijn wat voorspelbaar.

Duurt "lang"

Zoals eerder genoemd zijn de dialogen toch een sterk punt uit de game, aangezien alles is voorzien van de goede voice-acting en dat zie je niet altijd bij indiegames. Alleen moet ik eerlijk bekennen dat ik hier op sommige momenten genoeg van had. Alle handelingen die je doet duren hierdoor superlang en als je per ongeluk op hetzelfde voorwerp drukt, krijg je het hele riedeltje weer opnieuw. Ook blijven veel dialoogopties staan als ze je al gehad hebt, je moet daarom ook goed onthouden welke je al wel en niet hebt aangeklikt. Gelukkig kun je alle dialogen wel doorklikken, maar dat kan soms alsnog wel eventjes duren. Een ander stoorpunt die de game onnodig langer laat duren, is dat Kyle/Purple Patriot ont-zet-tend traag loopt, waardoor het irritatiegehalte bij mij soms wel even omhoogschoot.

Veel point-&-click-games zijn voorzien van een tasklist, inventory en map, deze zijn ook vertegenwoordigd in SLOP. Hier had ik in het begin nogal problemen mee. Als ik de game op mijn volledige resolutie had staan, kon ik met geen mogelijkheid bij deze drie items komen en was het spel daarom onspeelbaar. De oplossing was de resolutie wat lager te zetten, zodat ik er wel bij kon en de game naar behoren werkte. Tevens is het op bepaalde momenten erg onduidelijk wat nu precies het doel is. Ook al weet je precies wat je moet doen, waar je heen moet en heb je alle benodigde items: je wordt bijvoorbeeld soms verplicht eerst met je sidekick Mel te praten voordat je door kunt gaan met je taakje. Dit lijkt op een designfout, maar misschien vonden de makers dat Mel eerst even een sarcastische noot moest toevoegen aan het verhaal. In mijn ogen onnodig.