Review: Tales from the Borderlands - Episode 1: Zer0 Sum Pc

Eind 2013 werd Tales from the Borderlands aangekondigd, een samenwerking tussen Gearbox Software en Telltale Games. Borderlands was altijd al een serie met veel fans, maar deze stap kon de franchise eigenlijk alleen maar nog groter maken. Gamers die niet per se van shooters houden, zouden met deze game nog een hoop lol kunnen beleven, want zoals we van Telltale gewend zijn, is het weer een echte point-&-click. Reden genoeg dus om met episode 1 en 2 aan de slag te gaan!

Welcome to the Borderlands

Tales from the Borderlands speelt zich af na de gebeurtenissen van Borderlands 2. Het is dan ook aan te raden eerdere Borderlands-games te spelen voordat je aan de slag gaat met TFTB. Zeker als je nog bezig bent met Borderlands 2, zou ik even wachten met deze games in verband met grote spoilers. Dat geldt ook voor het lezen van deze review, dus: spoilers ahead!

Het eerste speelbare character is Rhys, een werknemer van Hyperion, het bedrijf van onze grote (en onlangs overleden) vriend Handsome Jack. Zijn aartsvijand Hugo Vasquez heeft na de dood van Handsome Jack Hyperion overgenomen en degradeert Rhys tot assistent conciërge. Daar laat Rhys het natuurlijk niet bij zitten en smeedt een plan met zijn collega en beste vriend Vaughn om Vasquez terug te pakken. Als dat maar goed gaat komen. Fiona is het tweede character waar je controle over hebt. Samen met haar zus Sasha en hun adoptievader Felix zijn zij een stel oplichters die de welbekende Vault Key hebben nagemaakt. Deze neppe Vault Key willen ze verkopen aan Hyperion voor 10 miljoen dollar, dit is hun grootste oplichtzaak ooit. Natuurlijk loopt niet alles volgens plan en is het niet Vasquez die de key komt halen, maar Rhys samen met zijn vriend Vaughn. Dit alles is het begin van een geweldig en humoristisch avontuur.

Handsome Jack?!

Het verhaal speel je dus vanuit twee oogpunten: vanuit Rhys en door de ogen van Fiona. Dat zorgt zeker voor een hoop afwisseling. De twee characters zijn totaal verschillend en dat maakt het juist zo leuk. Ook de voice-acting is weer top zoals we dat al van de vorige Borderlands-games gewend waren. Tevens is het uiterlijk van de games precies hetzelfde als andere delen uit de Borderlands-wereld, waardoor je helemaal in het verhaal op kunt gaan.

Gelukkig zijn er niet alleen nieuwe characters in Tales from the Borderlands te vinden. Ook zijn er een aantal oude bekenden uit vorige delen van de Borderlands-reeks die we tegenkomen in Episode 1 en 2. Zo hebben we bijvoorbeeld de welbekende Vault Haunter Zer0 die vooral in Episode 1 te vinden is, Shade die het wel of niet overleeft (wat volledig aan jouw keuzes ligt) en Athena die we kennen uit Borderlands: The Pre-Sequel speelt in Episode 2 een wat grotere rol. Maar het leukste character dat terugkeert, is toch wel Handsome Jack. Natuurlijk weten we allemaal wat er is gebeurd met hem aan het einde van Borderlands 2, maar toch kon dat de makers van TFTB niet tegenhouden om Jack een grote rol te laten spelen. Ook zijn alle voice-actors teruggekeerd om hun characters weer tot leven te brengen, wat ik zeker kan waarderen.

Keuzes, keuzes, keuzes

Het merendeel van de beschikbare Telltale-games heb ik ondertussen wel gespeeld. Ze volgen allemaal dezelfde principes, maar zijn toch altijd heel anders in de uitwerking. Bij Tales from the Borderlands hebben ze zichzelf zeker overtroffen. Bij The Walking Dead] en The Wolf Among Us had ik vaak het gevoel dat mijn keuzes vrij weinig uitmaakten. Natuurlijk waren er kleine details wat anders door de keuzes die je maakte, maar nooit dat het erg opviel. Bij TFBT is het echter wel zo dat veel van je keuzes invloed hebben op de loop van het verhaal. Dit geeft de episodes toch weer replaywaarde.

Verder is het niet vaak dat games mij hardop laten lachen, maar dat heeft TFBT toch voor elkaar gekregen. De humor is hetzelfde als we uit de vorige games gewend zijn. Episode 1 heeft een aantal grappige en sterke momenten. Episode 2 overtreft dit weer door onder andere de terugkeer van Handsome Jack. Doordat het verhaal en de humor zo sterk is, is het telkens weer extra zuur om weer een maand te moeten wachten om verder te kunnen met de volgende episode.