SULFUR Early Access review - Draagt zijn eigen kruis

Okay, goed nieuws iedereen. Ik ben net eventjes een papiertje wezen halen bij de dokter en wat blijkt? Ik ben geen schizofreen. Ik wil dus geen aantijgingen in de comments lezen wanneer ik begin te razen over de debuutgame van Perfect Random, genaamd SULFUR. Deze first-person shooter heeft bizarre trekjes en ik ga ze allemaal aan jullie voorleggen in deze Early Access recensie. Zoals je kon lezen in mijn Anger Foot review, kan ik enorm genieten van shooters die de kern-gameplaysystemen inzetten om zo unieke ervaringen naar een nog hoger niveau te tillen. Echter, ondanks het feit dat SULFUR uit duizenden herkenbaar is, wil dat niet zeggen dat ook alles meteen kan rekenen op een luidkeelse amen. Ben jij klaar voor deze eigenaardige kruistocht? Dan neem ik je mee door de diepste grachten van het vagevuur.

Machine Gun Preacher

In SULFUR speel je als een pastoor met een gevalletje amnesia. Je weet niet veel meer, maar één ding is zeker: een heks is verantwoordelijk voor jouw lijdensweg. De lokale kerk is in vlammen opgegaan en deze godslastering is onacceptabel. Je snelt achter de tovenares aan, maar om haar te confronteren, moet je door diverse gebieden reizen. Uiteraard vind je redelijk wat gespuis hier en daar. De agressieve goblins vestigen zich in de grotten, terwijl het dorpje wordt gecontroleerd door een moordlustige cult. Gelukkig is deze priester niet vies van geweld en kan hij prima overweg met geweren. Wat volgt is een kat-en-muis-spel waarin je met één hoofdgedachte door de levels snelt: wraak.

Tenminste, dat is het idee. Het narratief is vrij dunnetjes in SULFUR, maar het zorgt ervoor dat je de beoogde MacGuffin in het vizier hebt om op te jagen. De heksenjacht brengt je naar diverse grauwe locaties en het is aan jou om ze succesvol te doorlopen. SULFUR ziet er piekfijn uit met een bijzondere kunststijl. Het doet een beetje denken aan Unturned, maar dan zonder de vele blokken. Het is een simpele maar effectieve presentatie die wordt ondersteund door sterk audiowerk. De vijanden maken kenmerkende geluiden, de shotgun knalt je trommelvliezen aan puin en die soundtrack? Ik weet niet wie zo tekeer gaat met die blokfluit, maar ik wil graag een handtekening.

Modern en tegelijkertijd old-school

Afijn, maar wat doe je nou daadwerkelijk in SULFUR? Het is een roguelite shooter, waarin je telkens diverse gebieden moet uitkammen om progressie te boeken. De heksenjacht begint bijvoorbeeld in de grotten, maar zodra je deze eindelijk bent doorlopen, kun je doorgaan naar de stad, het riool, het kasteel, enzovoorts. Elke keer als je een level weet te voltooien, krijg je een shortcut naar het volgende gebied middels een uitgebreide hub-omgeving. Bij een authentieke kerk bereid je jezelf voor op een nieuw dungeon crawling avontuur, terwijl je ondersteund wordt door diverse vreemde snuiters die je troep willen aansmeren. Mocht het overigens niet lukken om een level uit te spelen, vanwege een gebrek aan ammunitie of een overvloed aan kogelgaten in je harses - geen nood. Halverwege kan je een pratende medaille inzetten om terug te keren naar de hub. Hierdoor is SULFUR niet alleen een DOOM x Diablo boomer shooter, maar kent het ook moderne 'extraction shooter'-kenmerken. Je gear kan namelijk worden opgeslagen en vervolgens weer worden ingezet in toekomstige inspanningen. Load-out klaar? Knallen maar!

En knallen ga je zeker doen in SULFUR. In het begin voel je je een beetje als een vis op het droge. Bewapend met een lullig pistooltje en je pastorale gewaad probeer je een vuist te maken tegen de monsters in het hiernamaals. Echter, het begint al redelijk snel te klikken wanneer je een aantal schatkisten opentrekt. De kans bestaat dat je een shotgun, SMG of assault rifle te pakken krijgt - en dan is het een peulenschil om God's wrath op je tegenstanders los te laten. De gunplay in SULFUR voelt ondanks de 2D-sprites beestachtig aan. De ongelovigen worden werkelijk met lood doorzeefd en je ziet de huid, organen en oogballen in het rond vliegen. De geweren kennen een flinke kick, alsof je met een wilde hengst te maken hebt en de schade die ze aanrichten is daardoor alleen maar bevredigender. Tel daarbij de vele roguelite-elementen op, zoals het toevoegen van elementaire effecten en andere status-effecten, en dan heb je toch een arsenaal waar je Halleluja van uitschreeuwt.

Ondanks dat er veel is om van te houden in de combat-loop van SULFUR, brengt het boomer shooter-design ook wat kanttekeningen met zich mee. De vijandelijke variatie is niet verkeerd - zeker niet voor Early Access - maar er mist wel een bepaalde diepgang in hoe je vijanden te lijf gaat. Als je het echt volledig platslaat, dan zijn er twee soorten vijanden te vinden die volop voorkomen in SULFUR. De focus van de oppositie ligt voornamelijk op melee-wapens of vuurwapens. De manier hoe je deze twee soorten vijanden confronteert is vrijwel identiek: schieten totdat er een bloederig hoopje blijft liggen. Het claustrofobische design van de levels zorgt voor spanning, maar het bewerkt wel een beetje de diversiteit in de confrontaties. Het komt dikwijls voor dat ik een stukje achteruit moet joggen, omdat er simpelweg te veel vijanden op mijn pad staan. Het zou SULFUR sieren om later in de ontwikkelfase nog wat vijanden toe te voegen, die speciale handleidingen kennen. Perfect Random promoot namelijk één van de volgende slogans: 'outsmart enemies'. Dit komt nog niet echt voor in de combat-loop van SULFUR. Tenzij je shotgun shells erg intelligent vindt overkomen.

Like breathing in SULFUR

De first-person shooter actie is natuurlijk maar één helft van deze aangrijpende medaille. Naast het overhoop knallen van de oppositie ben je in SULFUR vooral bezig met het verzamelen van gear. Werkelijk alles wordt uit de kast getrokken om ervoor te zorgen dat jij goed voorbereid te velde kan trekken. Dit bedoel ik vrij letterlijk, want het pantser wat je aantrekt bestaat uit elvenschoenen, ridderhelmen, pyjama's en meer. Nee, dit is niet een koortsdroom die ik tot leven heb geroepen. Wanneer je SULFUR speelt, ben je een loot-goblin pur sang. Alles wat je aantreft wordt aangetrokken, ingezet en doorverkocht. Je loopt rond als Prins Carnaval en het mooie ervan? Elk item heeft specifieke stats die je weer verder door het leven brengen. Voor een priester bevindt de beste man zich wel gevaarlijk dichtbij Diablo-achtige fratsen, moet ik zeggen.

Niet alleen kleding is vrij bizar te noemen in SULFUR. Onze priester heeft namelijk ook de ambitie om chef-kok te worden. Ja, je vindt in deze first-person shooter geen health-drankjes of verbanddozen. Nee, we bidden onze gezondheid terug en om dit proces een beetje te versnellen, stoppen we onze gezichten vol met allerlei soorten cuisines. Liefde gaat door de maag, ook als het gaat om het genezen van kogelwonden. Je vindt dan ook regelmatig snelkookpannetjes tijdens je excursies, waarin je verschillende ingrediënten kan samenvoegen voor culinaire hoogstandjes. Denk hierbij aan een stok en drie paddenstoelen voor een paddo-kebab. Prima hoor. Maar je kan ook geblikt vlees en spaghetti combineren voor 's werelds meest betwijfelbare bolognese. Het is wederom een vrij excentriek ideetje dat aanwezig is in SULFUR, maar het draagt bij aan het eigenaardige karakter. Het is een leuke gimmick om diverse combinaties uit te proberen en versteld te staan van het eindresultaat. Oftewel het is een realistisch beeld als ik zelf de keukenprins uithang.

Ja, er is dus enorm veel zooi te vinden in de levels van SULFUR. Niet alleen pantser, ingrediënten en geweren, maar ook wapenonderdelen, explosieven, ammunitie en meer zijn onderdeel van de dagelijkse kost. Hier en daar vind je handige items, maar je kan ook redelijk wat spul kopen van de personages in de hub. Qua gear heeft SULFUR het goed voor elkaar. De dopamine blijft goed hangen en je kan uren blijven spelen en nog steeds nieuwe dingen ontdekken. Er is wel één dikgedrukte maar in dit verhaal aanwezig. Mocht je tijdens je kruistochten het loodje leggen, dan heb je een flink probleem. Alle gear die je dan vasthebt, is voor altijd verloren. Deze low-key permadeath is een tweezijdig zwaard. Aan de ene kant geeft het SULFUR te allen tijde een spannend temperament. Elke fout kan fataal zijn, dus je bent enorm geïnvesteerd in je speelsessies. Aan de andere kant zit een ongeluk in een klein hoekje. Een keer vast komen te zitten en daardoor finaal door een hond verscheurd worden, terwijl je je favoriete geweren op zak hebt, kan aanvoelen als een genadeklap. Perfect Random probeert spelers wel tegemoet te komen met een gulle som aan kerkdonaties, maar het is op dat moment een druppel op een hele plaat.