Xenoblade Chronicles X review - De terugkeer van een klassieker

Toen Xenoblade Chronicles X in 2015 uitkwam voor de Wii U, sloeg ik de game over. De combinatie van sciencefiction en een overduidelijk Amerika-geïnspireerde setting sprak me minder aan dan de fantasygerichte werelden van de andere Xenoblade-games. Nu, bijna tien jaar later, biedt Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition op de Nintendo Switch een nieuwe kans om de game te ervaren. Met verbeterde graphics, soepelere prestaties en enkele broodnodige quality-of-life-upgrades, is dit dé kans voor iedereen die de originele release gemist heeft. Maar voelt deze heruitgave ook echt als een ‘definitieve’ versie?

Een wanhopige zoektocht naar overleving

Xenoblade Chronicles X speelt zich af na de vernietiging van de aarde, een gevolg van een intergalactische oorlog waarin de mensheid slechts lijdend voorwerp was. De weinige overlevenden bevinden zich op het ruimteschip de White Whale, dat neerstort op de mysterieuze planeet Mira. Hier bouwen ze een nieuwe samenleving op in de stad New Los Angeles, maar hun toekomst blijft onzeker. Een groot deel van de overlevenden ligt nog in cryoslaap in de Lifehold, een faciliteit die na de crash verspreid is over de planeet. Jij, een naamloze protagonist met geheugenverlies, sluit je aan bij BLADE, een organisatie die Mira verkent en de veiligheid van NLA waarborgt.

De wereld van Mira is gigantisch, gevuld met prachtige exotische landschappen en buitenaardse wezens die je zowel kunnen helpen als verslinden. De main story is vrij rechtlijnig en verdeeld over twaalf hoofdstukken, maar Xenoblade Chronicles X draait niet puur om het hoofdverhaal. De game moedigt je juist aan om de wereld in te duiken en via side quests en Affinity Missions de wereld en haar inwoners beter te leren kennen. Met meer dan 300 sidequests is er genoeg om je uren bezig te houden. Dit houdt wel in dat je soort van verplicht bent om de sidequests te doen om het meeste uit het verhaal en de game te halen. Daar waar de meeste games de focus leggen op het hoofdverhaal en de sidequests volledig optioneel zijn, mis je wel enorm veel diepgang als je de sidequests overslaat. Xenoblade Chronicles X lost dit op door de hoofdmissies te locken achter een level cap, waardoor je toch soort van aangemoedigd wordt om verder te verkennen en sidequests te ondernemen. Tegelijkertijd kan de manier waarop de game missies aanbiedt verwarrend zijn. Sommige missies vereisen specifieke partyleden of een bepaalde progressie in de wereld, maar de game maakt dit niet altijd duidelijk. Dit kan ervoor zorgen dat je soms doelloos rondzwerft of vastloopt op onduidelijke vereisten. Een verbeterde questlog met helderdere doelen had deze Definitive Edition nog toegankelijker kunnen maken. Houd hier rekening mee als je de game gaat spelen.

Daarnaast kent Xenoblade Chronicles X ook een onlinemodus. Dit is geheel optioneel, maar het verandert de game wel in een soort van mini-MMO waarbij je samen met andere spelers samen kunt werken om enorme vijanden te verslaan. Ook zijn er speciale online missies die speciale personages vrijspelen en meer. Als je je bedenkt dat deze game tien jaar oud is en op de Wii-U was uitgekomen en dit toen ook al had, dan was Xenoblade Chronicles X eigenlijk in veel opzichten zijn tijd vooruit. Nu lijkt het echter de perfecte tijd voor deze game en de online features, hoewel ze optioneel zijn, passen perfect in dit plaatje.

Een indrukwekkende wereld, zoals we gewend zijn

Mira is zonder twijfel een van de meest indrukwekkende open werelden op de Nintendo Switch. Dit is natuurlijk niet gek, gezien we van Monolith zeker wel mogen verwachten dat ze prachtige werelden weten te ontwerpen. Elk continent heeft een unieke sfeer en herbergt verschillende ecosystemen en wezens die op elkaar reageren. De schaal is overweldigend, en de verbeterde graphics van deze Definitive Edition zorgen ervoor dat de omgevingen beter tot hun recht komen dan op de Wii U. Hoewel de visuele stijl enigszins verouderd aanvoelt in vergelijking met moderne games, helpt de stabiele framerate en de algehele performance de ervaring soepel te houden.

Exploratie wordt na verloop van tijd nog interessanter door de introductie van Skells, gigantische mechs die je niet alleen in gevechten kunt gebruiken, maar ook om sneller en efficiënter door de wereld te reizen. De mogelijkheid om door de lucht te vliegen maakt de schaal van Mira pas echt duidelijk en opent nieuwe mogelijkheden om verborgen gebieden te ontdekken. Dit mechanisme voegt een extra laag toe aan de gameplay en voelt als een beloning voor de tijd die je in de game steekt. Daar waar je eerst alleen nog maar te voet door Mira kunt lopen en alles enorm groot lijkt in vergelijking met jou, zorgen de Skells ervoor dat je onbegrensd de wereld kunt ontdekken en pas echt merkt in wat voor omgeving je terecht bent gekomen. Erg tof gedaan en een natuurlijke, immersieve manier om je nieuwe verkenningsmogelijkheden te geven.

Gevechtssysteem geeft koppijn

Het gevechtssysteem in Xenoblade Chronicles X doet denken aan het gevechtssysteem die we van de andere XC-games gewend zijn, met automatische aanvallen en Arts die je handmatig activeert. Een belangrijke toevoeging aan de remake is de Quick Cooldown-mechaniek, waarmee je skills sneller opnieuw kunt gebruiken als je goed timet. Daarnaast zijn er nog een breed scala aan andere mechanics waar je rekening mee moet houden tijdens gevechten. Zo zijn er status effecten en debuffs, zoals Topple, Stun en Launch. Dit zijn effecten die je op verschillende manieren kunt toepassen op je vijanden, maar andersom kunnen je vijanden je dit ook aandoen. Daarnaast zijn er Soul Voices en Soul Challenges, die in specifieke situaties tijdens gevechten worden geactiveerd. Je krijgt dan een quick time event die je uit moet voeren om het bijbehorende effect te ontvangen. Dit voegt extra strategische diepgang toe aan de gevechten en ze zijn dan ook zeker uitdagend. Toch kan het systeem overweldigend zijn, vooral door de hoeveelheid beschikbare Arts en de complexe mechanics en interacties tussen jouw personage en je partyleden die niet altijd even goed worden uitgelegd.

De AI van je teamleden is bovendien niet altijd even slim, wat soms leidt tot frustrerende situaties in gevechten. In de Definitive Edition zijn er enkele quality-of-life-verbeteringen doorgevoerd, zoals een apart menu om je partyleden te wisselen wanneer je maar wilt. Ik las dat je in de originele game terug naar NLA moet lopen en naar de specifieke plek toe moet lopen van het partylid dat je wilt toevoegen om ze aan je party te kunnen toevoegen. Enorm omslachtig, dus ik ben blij dat de Definitive Edition een normaal wisselsysteem heeft. Hierdoor voelt de game toegankelijker aan, maar er blijft een zekere leercurve, zeker als je helemaal niet bekend bent met de mechanics van Xenoblade Chronicles-games.