2025 is het jaar van totale Indie dominantie

Het gamejaar 2025 gaat vele identiteiten kennen. Om maar een paar voorbeelden te schetsen: Doug Bowser is niet langer de eindbaas van Nintendo, de Stop Killing Games-beweging ontvangt massale steun en grote tech-bedrijven slachten talloze ontwikkelaars af. Dat laatstgenoemde verdient nog een eigen opinion, maar voor de verandering wil ik mij focussen op iets positiefs. Ja, de game-industrie kent vele uitdagingen op dit moment, maar er is altijd een onderdeel die zichzelf overstijgt en een reden geeft om te houden van dit interactieve medium. 2025 gaat in de boeken als hét jaar van de indiegames; ze doen namelijk alles wat triple A niet kan leveren.

Als we het hebben over de best scorende games van het jaar, dan kom je al snel met een emmer vol indiegames thuis. De lijst met games die zomaar met een GOTY-award kunnen worden beloond in december, blijft maar groeien. Kijk maar naar Blue Prince, Hollow Knight: Silksong, Clair Obscur: Expedition 33, Sword of the Sea en nog vele andere waanzinnige games. Nu voegt ook Hades II zich aan het lijstje toe - en ja, onze review is in de maak. Het wordt geen onvoldoende kan ik verklappen. Deze games hadden allemaal losstaand in elk ander jaar een indiegame van het jaar award gegarandeerd te pakken. Nu vechten ze niet alleen onderling, ze maken ook simpelweg de grootste kans om de triple A industrie van zich af te schudden in de strijd om het gamejaar 2025 een gezicht te geven.

Tuurlijk zijn er een paar grote games van hoog kaliber uitgekomen. Kingdom Come: Deliverance II, Split Fiction en Donkey Kong Bananza zijn uitstekende voorbeelden van big budget titels die het waar wisten te maken, maar toch is de conversatie rondom deze titels anders te noemen. Ze domineren de scene voor een klein weekje, maar daarna hoor je er eigenlijk niemand meer over. Ja, zo nu en dan hoor je iemand 'oeh banana' gillen, maar dat kan ook aan de buurt liggen waar ik woon. Neem als voorbeeld hoe Silksong de social media kanalen heeft gedomineerd. Een extreem voorbeeld - sure. Maar wel eentje die potten weet te breken. Tuurlijk zat er een soort gehaaide internetcultuur achter, maar als de game niet goed was, had niemand er veel aandacht aan besteedt post-launch. Wat je echter ziet is dat deze indiegame maatschappelijke impact maakt op een niveau waar menig triple A-productie alleen maar van kan dromen.

Want wat heeft triple A precies meegemaakt het afgelopen jaar? Negen van de tien keer zie je dat je favoriete ontwikkelaar wordt gekielhaald, zodat de investeerders meer centjes uit het wandelende kadaver die als uitgever dient kunnen trekken. EA heeft sinds kort eigenaren afkomstig uit Saudi-Arabië en de Trump-familie. Is this good for the player? We weten denk allemaal wel dat de resultaten hieruit desastreus gaan zijn, zeker als je buiten Battlefield en de EA Sports-games interesse hebt in de line-up van de Amerikaanse gamemaker. Zie je Maxis en BioWare al vrolijk verdergaan onder deze omstandigheden? Om nog maar te zwijgen over de killing spree van Microsoft en het verpesten van Game Pass Ultimate vanwege een hondsdol gevalletje hebberigheid.

Triple A is de laatste tijd zo bezig met het kostenplaatje, dat men vergeet wat deze industrie zo bijzonder maakt. Het is niet een min/max business. Het is een emotionele gang van zaken, waarbij spelers zich verbonden voelen met een product. Games zijn nog altijd kunst en het mooie hieraan is dat kunst zich niet laat dwingen. Je kan nog zo veel geld hebben en als een beul met de hakbijl in het rond zwaaien; het gaat je games niet ten goede komen. Aan het einde van de dag willen mensen memorabele, vermakelijke en passende ervaringen voor een schappelijk bedrag. Hades II heeft de potentie om je honderd uur aan vermaak van de hoogste kwaliteit te bieden en daarbij doet het geen aanslag op je bankrekening. Triple A doet niet alleen haar spelers tekort - ze jagen zichzelf een vroegtijdig graf in op deze wijze.

De constante berichtgeving van een industrie die het moeilijk heeft, ontwikkelaars die het moeten bekopen en prijzen die gigantisch de lucht inschieten weegt zwaar op de ziel. We kunnen gelukkig altijd nog onze passie vinden in het werk van de onafhankelijke gamemakers die wel de speler voorop zetten in plaats van investeerders. Hopelijk wordt dit weer de norm, maar tot die tijd: support your local indie dev!