De Rondvraag: Wat is je favoriete horrorgame?

Halloween staat weer voor de deur. Dus het is weer tijd voor spoken, heksen en monsters. Gelukkig zijn er genoeg games of gameseries te vinden waar je uit kunt kiezen zoals Resident Evil, Silent Hill, Dying Light, Until Dawn en Outlast. Ga je meer voor actie en ga je recht op alle monsters af om het op te nemen tegen het kwaad of vlucht je liever voor een psychopathische moordenaar zonder hem of haar ooit te confronteren. Zelf houd ik van horrorgames waar je uiteindelijk de gedrochten naar de hel terug kunt sturen en wil ik niet alleen maar vluchten en schuilen. Hierdoor blijft Resident Evil mijn favoriete horrorgame al moet ik het zevende en achtste deel nog spelen. De redactieleden houden ook van een goede horrorgame en daarom vroeg ik aan hen wat hun favoriete horrorgame is.

Eilish houdt nog steeds van Silent Hill 2

Voor de mensen die mij een beetje kennen, zal dit zeker geen verrassing zijn. Mijn favoriete horrorgame is nog steeds Silent Hill 2. Deze game is in mijn ogen erg lastig te evenaren. Er worden tegenwoordig sowieso weinig goede horrorgames gemaakt, maar ik hoop dat dit toch wel weer gaat veranderen met de komst van de next-gen. Toch zullen ze moeilijk kunnen overtreffen wat Silent Hill 2 heeft neergezet. De game is geen grafisch meesterwerk, maar dat heeft me nooit dwars gezeten. De sfeer is snijdend en geeft je geen minuut ademruimte, je bent constant alert en dat is ook echt nodig. Daarnaast is het verhaal van Silent Hill 2 gewoon steengoed. Het blijft interessant en eigenlijk moet je de game meer dan één keer spelen om het verhaal echt te begrijpen. Uiteraard is dat ook nog afhankelijk van welk einde je krijgt, aangezien Silent Hill 2 op meerdere manieren kan eindigen, afhankelijk van hoe jij de game speelt. En laten we het belangrijkste niet vergeten: de voice acting. De voice acting die zo geforceerd slecht is dat het gewoon goed wordt en je met een verschrikkelijk ongemakkelijk gevoel achterlaat. Ja, dit is en blijft mijn absolute favoriet op horrorgebied.

Anita gaat voor The Medium

Het is al lang bekend dat ik eigenlijk helemaal geen fan ben van horrorgames. Toch besluit ik af en toe eens uit mijn comfortzone te stappen. Over het algemeen doe ik dit alleen wanneer een horrorgame mij echt aanspreekt. Afgelopen maand begon ik dan ook aan The Medium, doordat de game mijn interesse wist te wekken door de streams van Eilish. Daarnaast hebben ze Troy Baker weten te strikken voor de voice-over van de Maw. Hierdoor moest ik The Medium wel spelen om de sfeer en zijn acteerwerk te ervaren. Op een gegeven moment kon ik het ook niet laten om The Maw te imiteren als hij weer eens achter mij aan zat. Voordeel daarvan is dat de game direct een stuk minder eng was. De gameplay van The Medium zit goed in elkaar, maar het is vooral het verhaal dat er echt boven uit steekt. Ik wil dan ook graag een deel twee zien, om te kijken hoe het verhaal zich verder ontwikkelt. Dat je ook in twee werelden tegelijk loopt en op die manier puzzels moet oplossen, vond ik erg goed bedacht. Aangezien ik weinig horror games heb gespeeld, heeft The Medium momenteel de status van mijn favoriete horrorgame. Want zoals The Maw zegt: ‘It all ends with me’.

Kyllian kan Fran Bow wel aan

Ik vind horrorgames heel gaaf, maar ik ben een te grote bangerik om de meer intense horrorgames zelf te spelen. Die kijk ik graag mee, terwijl iemand anders speelt, want dat maakt het minder eng. Dat klinkt misschien bekend bij de kijkers van Eilish’s streams. Als meegekeken games meetellen dan vind ik Devotion een ontzettend goeie horrorgame. De game gebruikt op een hele slimme manier een appartement steeds opnieuw om een treurig en eng verhaal te vertellen. Als we het hebben over games die ik wel heb gespeeld dan vind ik Fran Bow heel goed. Omdat de game 2D is, vind ik het een stuk minder eng om spelen. Het is wel een horrorgame met een creepy verhaal. De game voelt als een goed horror boek of eng kampvuurverhaal dat tot leven komt op je scherm. Het verhaal is namelijk heel mooi weergegeven en goed geschreven. De game neemt je mee naar allerlei verschillende werelden waar je je nooit helemaal op je gemak voelt. Het is soms alsof je een lugubere versie van Narnia instapt. Kortom, Fran Bow is een ontzettend goede game!

Bram vraagt of iedereen bingo aan het spelen is in Resident Evil 4

Horrorgames, I love them. Maar niet onvoorwaardelijk. Het hele genre vind ik fascinerend. Ik hou van de intense momenten waar elke beslissing telt, de gore wezens met monsterlijke presentaties en de vaak oliedomme protagonisten. Het is een genre waarin echter veel rotte appels te vinden zijn. Er is een overvloed aan slechte en luie horrorgames, iets wat je ook ziet in het filmmedium van dit genre. Daarom zijn de goede horrorgames meteen zo memorabel. De krankzinnigheid in Amnesia: The Dark Descent, het ijzersterke narratief in Silent Hill 2, de geweldige co-op fratsen in Phasmaphobia, ik kan zo nog een heel stukje tikken als we het hebben over geweldige horrorgames. Maar één titel kan ik met trots uitroepen tot een meesterwerk. Capcoms kroonjuweel. Zo’n sterke titel, die van grote invloed was op de recente (en overigens ijzersterke) Resident Evil Village. Mag ik jullie Resident Evil 4 aanraden? Je krijgt er één van de meest knullige, maar ook coole protagonisten voor terug namelijk Leon S. Kennedy. Wat je er ook nog eens bij krijgt, is een geweldig horror/actieavontuur. De game heeft humor, oprecht enge momenten en een berg aan content. Lees in mijn retrospectief over Resident Evil 4, waarom ik denk dat deze titel niet alleen de beste Resident Evil-game is, maar ook Capcoms beste werk in het algemeen.

Wat is jouw favoriete horrorgame of is dit een genre dat je liever overslaat? Laat het ons weten en deel het in de comments.