De Rondvraag: Welke game maakt echt een teringherrie?

Muziek is erg bepalend voor een film. Denk maar eens aan je favoriete romantische of spannende scene uit je favoriete film zonder geluid. Dat is niks, want je mist een belangrijk aspect van de beleving. Hetzelfde geldt voor games. De sound effects en de soundtrack zijn bepalend voor de immersie. Sommige ontwikkelaars proberen met de soundtrack en sound effects echt een sfeer op te roepen om jou mee te nemen naar een andere wereld. Dit gaat in veel gevallen goed, maar soms ook niet. Natuurlijk is jouw persoonlijke muzieksmaak ook van invloed, maar sommige ontwikkelaars maken het wel heel erg bont en zorgen voor pijnlijke oortjes. Ik vroeg daarom aan de redactieleden welke game volgens hen een teringherrie maakt.

Bram kan veel hebben, maar Anger Foot zorgt voor koppijn

Ik beschouw mezelf als iemand die veel kan hebben als het gaat om de meest wrede en bruutste games. Ik pak horrorgames met de riem aan en ik speel de DOOM-games op Nightmare, terwijl de snoeiharde metal van Mick Gordon door mijn speakers blaast. Ik kwam echter laatst een demo tegen, waar ik toch even aan moest wennen. In Anger Foot ben jij een kwaad reptiel dat razendsnel door het getto heen raast, terwijl je alles vermoordt wat op je pad komt. Het tempo is moordend en de muziek? Jezus Christus, die gaat tekeer. Ik moet mijn Adidas-trainingspak aandoen om goed in de gabber sfeer te komen. De gameplay is ontzettend snel en duldt geen fouten. Het ergste van dit allemaal? Het is een soort guilty pleasure geworden, lol. Binnenkort toch maar een preview schrijven en mijn hoofd opnieuw laten bonzen. Tot die tijd presenteer ik jullie hier de mix van One Angry Reptile. Bedankt me later maar.

Yaga maakt volgens Anita teveel herrie

Toen ik de rondvraag van deze week las, wist ik direct welke game ik ging nomineren. Ik heb in 2019 een review geschreven over Yara, een interessante game waarin ongeluk een grote rol speelt. Ivan moet van de Tsaar een aantal onmogelijke taken voltooien en ondertussen kijkt de heks Baba Yaga mee over je schouders. Door de Slavische mythologie is het verhaal van de game interessant en door de vele keuzes en ongelukken zijn er ook meerdere eindes. Het grootste kritiek punt van de game was dan ook de soundtrack, want wat een herrie is dat. Niet alleen is het luidruchtig, maar het wordt ook ontzettend irritant. Dit is vooral het geval bij de muziek die je krijgt tijdens het vechten en laat vechten nu net hetgeen zijn wat je het meeste doet in Yaga. Het dorp is niet veel beter, want die fluiten bezorgen mij absoluut de zenuwen. Er zijn dan ook momenten geweest waar ik de muziek gewoon helemaal op nul draaide om niet gek te worden.

Kyllian herinnert zich de geluidsoverlast van SSX 3 nog

Als een game bij mij herrie maakt dan komt dat meestal, omdat ik de muziek hard aanzet. Dit is waarschijnlijk nog een overblijfsel van toen ik SSX 3 blauw heb gespeeld. Naast dat het een ontzettend goede game is waar je absurde sprongen maakt op je snowboard, was de muziek een groot onderdeel van de game. Je personage spreekt niet echt en daarom wordt alles beschreven door een DJ op de radio, DJ Atomika. Dit was nog in het tijdperk van 'EA Sports BIG' dat ook iedere keer als je de game opstartte in je gezicht werd gebruld. Het radiostation, Radio BIG, was net zo luid met muziek die heerlijk is als je snel over het poeder vliegt. Het volume ging dan ook lekker vol open maar daar was niet iedereen in mijn omgeving even blij mee. Bij sommige games moet je het volume nu eenmaal vol openzetten, anders is het minder leuk.

Claudia is geen fan van de deuntjes in Final Fantasy XIII-2

Ok luister, ik als groot Final Fantasy-fan mag ook gewoon kritisch zijn op de game. Sowieso waren Final Fantasy XIII, Final Fantasy XIII-2 en Lightning Returns: Final Fantasy XIII over het algemeen geen goede games in mijn ogen. Maar als we het dan hebben over teringherrie, dan nomineer ik de soundtrack van Final Fantasy XIII-2 toch voor de hoofdprijs. De voornaamste reden is het nummer Crazy Chocobo, dat je hoort wanneer je op een Rambunctious Chocobo rijdt. In elke Final Fantasy-game kom je Chocobo tegen en elke Final Fantasy-game heeft ook zijn eigen versie van de Chocobo Theme soundtrack. Crazy Chocobo van Final Fantasy XIII-2 is echter zo’n irritant slechte versie, dat ik die graag bestempel als teringherrie. Maar Claudia, Crazy Chocobo is een metalnummer en je bent toch juist groot metalfan? Hoor ik je al denken. Ja, ik houd inderdaad van de zware metalen als het om muziek gaat, maar ook daarin heb ik een bepaalde voorkeur en ook binnen de metal heb je goede en slechte nummers. Crazy Chocobo valt echter in de laatste categorie en ik hoop dat ik er nooit meer naar hoef te luisteren.

Welke game heeft jouw trommelvliezen op de proef gesteld? Laat het ons weten en deel het in de comments.